Η ημέρα της εαρινής ισημερίας, είναι και παγκόσμια ημέρα ποίησης. Αφήνουμε για λίγο τις μίζες, τα μνημόνια, την καθημερινή ενασχόληση. Άς είναι. Αξίζει τον κόπο.
Ποιητές όλου του κόσμου,
βάλτε γιορτινά, χαρείτε,
της ποιήσεως τη μέρα,
βγείτε να υποδεχθείτε.
Οι μούσες του πλανήτη μας,
συνάχτηκαν, γιορτάζουν,
στροφές και στίχους έπλεξαν
εγκώμια συνταιριάζουν.
Η ποίηση ενέπνευσε,
παλαιόθεν έως τώρα,
λόγιους περισπούδαστους,
τους Μάγους με τα δώρα.
Εμπνεύστηκαν, εκφράστηκαν,
μικρομεγάλοι και τρανοί.
Του φουτ – μπολ αρχιτέκτονες,
σαν το Μισέλ τον Πλατινί.
Δάσκαλοι ή καθηγητές,
και στα θρανία μαθητές,
οσάκις την «αρπάζουνε»,
γίνονται όλοι ποιητές.
Και δος του τα ποιήματα
και δος του οι εκδόσεις,
πτερόεντα έπη γίνονται,
έμμετρες αποδόσεις.
Είναι η πλοκή του λόγου,
τέχνη μεγάλη, μαστοριά.
Λαούς ενώνει, αντίπαλους,
κουνιάδες και συμπεθεριά.
Αντιπαλεύει ο ποιητής,
τις έριδες, τα πάθη,
σμίγει θανάσιμους εχθρούς,
κάνει παρελθόν τα λάθη.
Πορεύονται έτσι οι λαοί,
του κόσμου εν ειρήνη,
χτίζουνε μόνο, οικοδομούν,
έχουν εμπιστοσύνη.
Αντίθετα αν λείψουνε,
απ τη ζωή οι ποιητές,
φουντώνουν πάθη, έριδες,
επέρχονται καταστροφές.
Η μέρα ετούτη που εδώ,
γίνεται στίχων κύησις,
είναι ημέρα ποίησης,
και όχι νευροπίεσης.
Σπανίως η υπέρταση,
χτυπά την πόρτα ποιητή,
ούτε και τα εγκεφαλικά,
τον έχουνε συνδρομητή.
Χρόνια πολλά σου ποιητή,
κι όπως το συνηθίζεις,
το βίο και το λόγο μας,
πάντα να διανθίζεις.
Στέλιος Αρσενίου
