Πολλές και σημαντικές είναι οι δηλώσεις που έγιναν μετά την συμφωνία για τον δανεισμό της Ελλάδας, τα 130 δις και την απομείωση του ελληνικού χρέους κατά 53,5%. Δηλώσεις που αναμένεται να καθορίσουν το μέλλον της χώρας. Δηλώσεις όμως που χρειάζονται την δέουσα προσοχή εις ότι αφορά το νόημά τους, από ποιους γίνονται και που στοχεύουν. Ο πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, περιχαρής, χαρακτήρισε την περασμένη Τρίτη μια πολύ σημαντική ημέρα για την ελληνική οικονομία. Αξιωματούχοι και επιφανή στελέχη από την ευρωπαϊκή οικογένεια έδωσαν την συγκατάθεσή τους για την νέα εποχή, που τάχα ξημερώνει για την Ελλάδα..
Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λανγκάρντ όμως όπως και ο Αντιπρόεδρος της ΕΕ και Επίτροπος αρμόδιος για τις Νομισματικές Υποθέσεις, Όλι Ρεν, μπήκαν κατευθείαν στο θέμα, μετά τις φιλοφρονήσεις, τις χαρές και τα πανηγύρια. «Η βοήθεια του Ταμείου θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες που η Ελλάδα δεσμεύθηκε να κάνει μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου στον τομέα των περικοπών δημοσίων δαπανών», τόνισε με έμφαση η Κριστίν Λανγκάρντ. Ο Όλι Ρεν, από την πλευρά του, επεσήμανε την «άνευ προηγουμένου αλληλεγγύη των εταίρων της Ελλάδας στην Ευρωζώνη που θα συνδυαστεί με μια ισχυρή δέσμευση από την ελληνική πολιτική ηγεσία ώστε να εφαρμοστεί πλήρως το πρόγραμμα, πρώτα και κύρια προς όφελος όλων των πολιτών». Άκρως προειδοποιητικές οι δηλώσεις αυτές αλλά και αρκούντως παραπλανητικές. Δεν νομίζετε;
Πρώτα οι πολίτες και μετά η εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας. Η απορία εκφράζεται ως εξής: Με ποιο πρόγραμμα άραγε δεν θα πληγούν οι πολίτες; Μήπως με το τελευταίο που περιέχει το νέο μνημόνιο; Μα με αυτό η ζημιά έγινε ήδη και οι μεγάλες περικοπές είναι πλέον σε ημερήσια διάταξη. Ο κος Ρεν όμως είναι αρκετά νοήμων και εξαιρετικά ευέλικτος στις δηλώσεις του: «Η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να βασίζεται πλέον σε μια μεγάλη δημόσια διοίκηση που να χρηματοδοτείται από φτηνό δανεισμό. Χρειάζεται να προσανατολιστεί σε επενδύσεις, ελληνικές και ξένες, για να διευκολυνθεί εκ νέου η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες για επενδύσεις και να βελτιωθούν οι ήδη υπάρχουσες. Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, μέσω ενός αποτελεσματικού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, μιας αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, ενός πιο ευνοϊκού επιχειρηματικού κλίματος, μέσω της πλήρους αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων των διαρθρωτικών ταμείων και της προσαρμογής του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος».
Οι εν λόγω δηλώσεις προσφέρουν αφειδώς την εικαζόμενη αναπτυξιακή προοπτική της Ελλάδας, με απώτερο στόχο την εξισορρόπηση της δυσαρέσκειας. Το σκεπτικό είναι: Πόροι από διαρθρωτικά ταμεία, καλό επιχειρηματικό κλίμα, δίκαιο φορολογικό σύστημα, επενδύσεις, δημιουργία θέσεων εργασίας. Και το ερώτημα τίθεται εκ νέου: Με ποιο «δίκαιο» φορολογικό σύστημα και ποιο επενδυτικό κλίμα μπορεί να εναρμονιστεί η ελληνική κοινωνία, την στιγμή που οι πρώτοι που πλήττονται από τα μέτρα – δεσμεύσεις προς τους κοινωνικούς εταίρους είναι οι μικρομεσαίοι και τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα; Ποιο το σκεπτικό «της προσαρμογής του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», την στιγμή που ούτε εργασία υπάρχει ούτε και προϊόντα, την στιγμή που η αγορά έχει υποστεί βαθιά καθίζηση και οι εξαγωγές τεράστια ζημιά;
Στη θεωρία όλα είναι καλά. Στην πράξη είναι που χωλαίνουν. Προφανώς ο κος Ρεν δεν έχει την παραμικρή επίγνωση σε ποια χώρα αναφέρεται, το επίπεδo και την ποιότητα ζωής της. Ή μάλλον ξέρει, απλά μπλοφάρει για να περάσει άλλα μηνύματα. Και ως είθισται, μετά τις φιλοφρονήσεις και τα αισιόδοξα σενάρια, μπαίνει κατευθείαν στο θέμα, αποκαλύπτοντας ξεκάθαρα τις προθέσεις του: «Το πρόγραμμα βασίζεται σε αυστηρές προϋποθέσεις, που ενισχύονται περισσότερο με την αυξημένη παρακολούθηση της εφαρμογής του προγράμματος μέσω βελτιωμένης και μόνιμης επιτόπιας παρουσίας της ομάδας δράσης της Επιτροπής, η οποία θα υποστηρίζεται από εμπειρογνώμονες από τα κράτη μέλη». Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Πολύ απλά απομόνωση και αποδυνάμωση της ελληνικής κυβέρνησης και εφαρμογή της κηδεμονίας στην πράξη. Και όποιος από τους κυβερνώντες δεν πειθαρχεί, θα του επιβάλλεται η δέουσα ποινή.
Παρακολούθηση λοιπόν και απόλυτη τήρηση των δεσμεύσεων. Κάθε παραστράτημα, κάθε ανταρσία από το κοινοτικό κεκτημένο, θα συνοδεύεται από την απειλή για στέρηση οικονομικής βοήθειας και έξοδο της χώρας από το ευρώ. Εξάλλου, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουμε, στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο αλλά και το Παρίσι, καλλιεργείται συστηματικά η ενδεχόμενη αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με σενάρια προσωρινής επιστροφής στη δραχμή και επάνοδό μας στην ευρωζώνη μόνο όταν αναστραφεί το κλίμα. Και οι πληροφορίες αυτές είναι όχι μόνο απόλυτα ασφαλείς αλλά και διασταυρωμένες.
Τα πανηγύρια και οι χαρές λοιπόν για την «μεγάλη Τρίτη», καλύτερο είναι να μειωθούν. Γιατί είναι κοινό μυστικό πια ότι η Ελλάδα χαροπαλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και στα σίγουρα όποιες δηλώσεις και να γίνουν για την επαύριον, θα κρύβουν πρωτίστως επιτήρηση, σκληρά μέτρα και συνεχείς περικοπές, και δευτερευόντως ανάπτυξη ή καταπολέμηση της ανεργίας, που μέχρι τότε θα έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Γιατί πολύ απλά, ΔΝΤ και ΕΚΤ δεν ήταν ούτε υπήρξαν στην ιστορία τους, ευεργετικοί Οργανισμοί. Πολύ περισσότερο δεν φημίζονται για την επιείκειά τους, για να μπορεί κανείς να ποντάρει με ασφάλεια σε ευγενείς προθέσεις. Στο δε πέρασμά τους από χρεοκοπημένες χώρες άφησαν πίσω τους συντρίμμια, αμέσως μετά την χρόνια επιτήρηση και κηδεμονία.
(phil.zaharis@gmail.com)
