Πολύς ο ντόρος και η φασαρία για το πρόσωπο του ελληνικού κοινοβουλίου που επέλεξε να βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, την ώρα που η χώρα δεινοπαθούσε και αιωρούταν σε τεντωμένο σχοινί αναφορικά με την δανειακή σύμβαση. Η οχλοβοή είναι τόσο μεγάλη που απειλεί να καλύψει όλη την υπόλοιπη ειδησεογραφία των ημερών. Γιατί η χώρα εξακολουθεί να αιωρείται σε τεντωμένο σχοινί και πολλοί οικονομολόγοι διεθνώς της έχουν προκαθορίσει την μοίρα, με την επικείμενη έξοδο από το ευρώ, την επιστροφή στην δραχμή και την χρεοκοπία. Στην Ελλάδα όμως, όπου τάχα όλα βγαίνουν στο φως, μετρά περισσότερο το θεαθήναι και λιγότερο η ουσία.
Στο κράτος δικαίου που ευαγγελίζονται οι νέοι κυβερνώντες, την περίοδο όπου μπαίνουν όλα σε τάξη με την βοήθεια των εταίρων που στέλνουν ειδικούς επί των οικονομικών να ελέγξουν τις αντοχές μας – με προεξάρχοντες τους Γερμανούς και την αποστολή δεκάδων εφοριακών – στην χώρα όπου στην ουσία όλα εξακολουθούν να λειτουργούν με βάση την διαφθορά και την κερδοσκοπία η υποκρισία περισσεύει. Μιλούν όλοι λοιπόν για τον ή την βουλευτή που έβγαλε χρήματα στο εξωτερικό και κανείς δεν αναφέρεται στους χιλιάδες πολίτες που το έχουν ήδη κάνει. Πέραν του γεγονότος ότι στο ελληνικό κοινοβούλιο ο αριθμός των βουλευτών που εδώ και καιρό έχουν κάνει την κίνηση αυτή ανέρχεται σε δεκάδες. Ας μην επικεντρωνόμαστε όμως στο ελληνικό κοινοβούλιο που έχει και είχε τους δικούς του κανόνες λειτουργίας.
Πολλές χιλιάδες πολιτών έχουν βγάλει, όπως είπα, από καιρό τα χρήματά τους στο εξωτερικό με τον φόβο της χρεοκοπίας. Κανείς δεν αναφέρεται, για παράδειγμα, στα τεράστια ποσά που έχουν βγάλει οι μεγαλύτερες οικονομικά ελληνικές οικογένειες, όταν όλα κρέμονταν σε μια κλωστή και οι πιθανότητες χρεοκοπίας είχαν αυξηθεί δραματικά. Αλλά αν το πάρουμε και από την άλλη πλευρά, τι τους πειράζει που κάποιοι δεν αισθάνονται ασφαλείς με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα; Ποιος από όλους μας θα επέλεγε να αυτοκαταστραφεί, την στιγμή που οι ίδιοι οι κυβερνώντες δεν παρείχαν εγγυήσεις για την ασφάλεια των καταθέσεων και λίγο-πολύ εξωθούσαν τους πολίτες να βγάλουν τα λεφτά τους από την χώρα; Μήπως, λέτε, ήξεραν τι τους γινόταν στους διαδρόμους του ελληνικού κοινοβουλίου; Η μήπως σήμερα όπου τάχα «όλα βγαίνουν στο φως» μπορούν να μας διαβεβαιώσουν πως δεν κινδυνεύουμε από χρεοκοπία;
Στους διαδρόμους της Βουλής αυτό που εξακολουθεί να επικρατεί είναι αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το αύριο. Δεν είναι μόνο οι κακές γλώσσες που αναφέρονται σε πανικό και παραπληροφόρηση των ίδιων των βουλευτών αλλά και εκπεφρασμένη έλλειψη σιγουριάς για το αύριο, αλλά η εικόνα είναι τέτοια που δεν επιτρέπει και μεγάλη αισιοδοξία. Κάθε φορά που η τρόικα βρίσκεται στην χώρα και οι διαρροές για αδυναμία στήριξης του δύσκαμπτου ελληνικού κράτους δίνουν και παίρνουν, οι ίδιοι οι βουλευτές δεν κρύβουν την ανασφάλειά τους για την συνέχεια και μεταδίδουν πανικό στους συναδέλφους δημοσιογράφους, που με την σειρά τους απλά μεταφέρουν το όλο κλίμα. Δεν είναι τυχαίο που πριν από λίγες ημέρες κάποιοι μιλούσαν ακόμη και για πτώση της κυβέρνησης και δεδομένη χρεοκοπία, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν όχι τι θα συνέβαινε την επόμενη μέρα, αλλά την επόμενη στιγμή!
Το κλίμα αβεβαιότητας, πανικού και απαισιοδοξίας μας μεταφέρεται πρώτα από τους ίδιους τους βουλευτές, που λίγο πριν την εκάστοτε κρίσιμη ψηφοφορία για την δανειακή σύμβαση και τους όρους διαρρέουν το οτιδήποτε, είτε με σχέδιο είτε άνευ σχεδίου. Έτσι, το θέμα της μεταφοράς χρημάτων στο εξωτερικό συζητιέται σοβαρά όχι μόνο από έναν αλλά πολλούς βουλευτές, που βλέπουν την επόμενη μέρα ως θρίλερ. Έρχονται λοιπόν και απορούν τώρα που κάποιος ή κάποια έβγαλε χρήματα στο εξωτερικό, παριστάνοντας τους τιμητές της όλης ιστορίας, λες και αυτοί δεν πανικοβλήθηκαν ποτέ ή δεν είπαν το χαρακτηριστικό «μέχρι εδώ ήταν, τέλειωσε!».
Οι ίδιοι λοιπόν που μας μεταφέρουν κλίμα πανικού λίγο πριν τις ψηφοφορίες, οι ίδιοι που διαρρέουν προς τα έξω την πεποίθησή τους πως η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει και πως η στάση πληρωμών είναι θέμα χρόνου, οι ίδιοι καταδικάζουν τις πράξεις συναδέλφου τους που έβγαλε χρήματα στο εξωτερικό! Οποία υποκρισία! Πρώτα απ΄όλα δεν είναι ένας ο συνάδελφός τους, αλλά πολλοί (τουλάχιστον 40 ακούστηκε στην αρχή, περισσότεροι στην συνέχεια). Κατά δεύτερο λόγο, προς τι όλη αυτή η διπροσωπία και το παιχνίδι γύρω από τις καταθέσεις, όταν δεν μπορούν να πείσουν για την οικονομική σταθερότητα και σαφώς δεν μπορούν να κλείσουν τα στόματα όχι μόνο του Σόιμπλε αλλά και άλλων για τις προοπτικές της χώρας; Όταν με λίγα λόγια αδυνατούν να προσφέρουν ένα ασφαλές πακέτο μέτρων που θα αναζωογονήσουν την αγορά;
Είναι τουλάχιστον υποκρισία το γεγονός ότι στρέφουν το ενδιαφέρον των πολιτών στον ή στην βουλευτή που έκανε αυτή την πράξη. Δείχνει πανικό και ψεύτικη υπερηφάνεια το γεγονός ότι αποπειρώνται να στηρίξουν τα μέτρα της σκληρής λιτότητας με παρόμοιες ενέργειες πατριωτισμού και ευθιξίας. Δεν υπερασπίζομαι σε καμία περίπτωση τον ή την βουλευτή που έκανε την εν λόγω κίνηση ως εκπρόσωπος των πολιτών. Δεν μπαίνω όμως και στην διαδικασία να την κρίνω, την στιγμή που στην χώρα όχι απλά καράβια δεν αρμενίζουνε, αλλά κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας. Κοινώς, «ο θάνατός σου – η ζωή μου» μετά την εκάστοτε ψηφοφορία στην Βουλή και τις μάχες στους διαδρόμους της. Μετά τις εκάστοτε δηλώσεις παλληκαρισμού περί διάσωσης της χώρας σε περίπτωση πιστής εφαρμογής της πρωτοφανούς λιτότητας, και την αμέσως επόμενη διάψευσή τους από τα χείλη οργισμένων εταίρων.
(phil.zaharis@gmail.com)
