Άκουγα στο ραδιόφωνο, σε πρωινή εκπομπή, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να ομιλεί για τις επικείμενες εκλογές με τρεμάμενη φωνή και φανερή δόση μεταμέλειας, προκειμένου να μην καταποντιστεί το κόμμα του από την λαϊκή κατακραυγή. Οι θεωρίες περί της εκλογής του νέου προέδρου που πρέπει να έχει «κλειδώσει» μέχρι τις εκλογές, έδιναν και έπαιρναν, αλλά οι απαντήσεις για τους υποψηφίους δίνονταν με κάθε επιφύλαξη, όταν κανείς πια δεν ξέρει με ποιους έχει να κάνει στο ΠΑΣΟΚ, αν μιλά με τους παλιούς που λοιδορούν τους νέους για «αχαριστία» όπως ο Κουλούρης τον Παπουτσή ή συντάσσεται με την νέα γραμμή του κόμματος που αποφεύγει να αναφέρεται στις ξεχασμένες αμαρτίες.
Την ίδια στιγμή που άκουγα τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ να μιλά για την επιδιωκόμενη ανάκαμψη του κόμματος, έτερος βουλευτής της ΝΔ θριαμβολογούσε – από άλλη συχνότητα – για την στάση Σαμαρά αναφορικά με το μνημόνιο. Αλήθεια, μετά και την πρόσφατη συνάντηση του αρχηγού της ΝΔ με τον πρωθυπουργό, ποιος έχει καταλάβει ποια πολιτική πρεσβεύει; Πιστεύει κανείς ότι η ΝΔ είναι έτοιμη να κυβερνήσει και αν ναι πως θα γίνει αυτό χωρίς την συνδρομή κάποιου άλλου κόμματος, καθώς οι δημοσκοπήσεις δεν προβλέπουν σε καμία περίπτωση αυτοδυναμία; Και πολύ περισσότερο, πως και με ποιο τρόπο θα εφαρμοστεί η όποια αντιμνημονιακή πολιτική, όταν ο πέλεκυς κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας εις ότι αφορά την ενδεχόμενη παράλειψη των οδηγιών της τρόικα; Με λίγα λόγια αυτό που διαπίστωσα από τις πρωινές ραδιοφωνικές ακροάσεις ήταν ότι κανείς δεν ξέρει ούτε τι λέει ούτε τι πρεσβεύει. Απλά η όλη ιστορία γίνεται για να μη χαθούν και οι εναπομείναντες ψηφοφόροι και αποφευχθεί στο παρά πέντε το ναυάγιο. Γιατί περί ναυάγιου πρόκειται όταν τα γκάλοπ ανατρέπουν κάθε συνετή πρόβλεψη για τον αριθμό των δυσαρεστημένων από τα κόμματα πολιτών.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, και ενώ όλοι μιλούν για μια τραγωδία για τα δύο κόμματα εξουσίας στις επερχόμενες εκλογές, όψιμοι πολιτικοί επιμένουν να ελπίζουν πως στο τέλος δεν θα καταποντιστούν. Κοντά σε αυτά, να και η δήλωση του πρωθυπουργού πως η χώρα μπορεί να συνέλθει: «Το 2012 θα είναι μια δύσκολη χρονιά όπως ήταν και το 2011», εκτίμησε ο πρωθυπουργός, όντας αισιόδοξος και αναφέροντας ότι «αν εργαστούμε όλοι μαζί συστηματικά και αποφασιστικά, μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες εξόδου από την κρίση». Ποια έξοδο από την κρίση; Γιατί ο πρωθυπουργός προϊδεάζει τους πολίτες ότι μπορεί σε λίγα χρόνια να συνέλθουν από την κρίση, την στιγμή που όλοι οι ειδικοί επί του θέματος επισημαίνουν ότι το πιο πιθανό είναι να καταποντιστούμε και μάλιστα σύντομα; Και σε τελική ανάλυση, για ποια «συνολική δουλειά και συνεργασία» αναφέρεται ο κος Παπαδήμος, την στιγμή που τα εισοδήματα των πολιτών έχουν συρρικνωθεί στο έπακρο και η επιστροφή στις αγορές φαντάζει μακρινό όνειρο αφού εκλείπουν εξ΄ ολοκλήρου οι καταναλωτές; Και μάλιστα, πως και με ποιο σκεπτικό, γίνονται τέτοιου είδους δηλώσεις όταν τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί και οι αποδοχές των εργαζομένων και των συνταξιούχων δεν φτάνουν ούτε για την στοιχειώδη επιβίωση; Ένα είναι σίγουρο, παρόμοιες δηλώσεις το μόνο που προκαλούν είναι μεγαλύτερη ζημιά στον κοινωνικό ιστό αλλά και αμφισβήτηση μέχρις εσχάτων.
Στην πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή που άκουγα, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ υπογράμμισε πως η κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να στηριχθεί στο ακέραιο. Το ίδιο περίπου τόνιζε και ο βουλευτής της ΝΔ στην άλλη συχνότητα. Προκαλεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι κανείς τους δεν αναφέρθηκε στα μέτρα που θα λάβει η νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές, που οι πιο αισιόδοξοι κάνουν λόγο για Φλεβάρη, και οι νεφελώδεις εκτιμήσεις αναφέρονται μέχρι και τον Απρίλη, και όποιος επιζήσει μέχρι τότε, επέζησε. Είναι πάντως πραγματικά εντυπωσιακό να ακούει κανείς τους κομματικούς να εκθειάζουν την στάση των παρατάξεων τους και παράλληλα να καυτηριάζουν και τα λάθη τους μιας και η κοινωνική κατακραυγή είναι τόσο μεγάλη που η όποια μη μεταμέλεια – έστω και προσχηματική – να θεωρείται επιβεβλημένη για την επιβίωση των κομμάτων αυτών, που στα μάτια του κόσμου πρέπει να φαντάζουν πλουραλιστικά και με αρκούντως αυτοκριτική διάθεση.
Οι πολίτες όμως, που πλέον έχουν χάσει το λογαριασμό από τα χαράτσια, δεν έχουν ανάγκη ούτε από μεταμέλειες ούτε από δηλώσεις περί σύντομης ανάκαμψης της αγοράς. Ξέρουν πολύ καλύτερα την καθημερινή πραγματικότητα και βιώνουν στο πετσί τους τα όποια χαράτσια της ΔΕΗ του ΟΤΕ, του τέλους ακινήτων, και γενικότερα την ασφυκτική φορολογία. Γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτή η καταστροφική πολιτική που τάχα εξοφλεί τους λογαριασμούς μας απέναντι στα παλιά αλλά και τωρινά χρέη, δεν οδηγεί παρά σε νέες περικοπές κάθε φορά που καταβάλλεται η δανειακή δόση και η τρόικα καταφθάνει να ελέγξει την τήρηση των τυραννικών συμφωνιών.
Περισσεύει λοιπόν η όποια μεταμέλεια και διάθεση αυτοκριτικής που το μόνο που κάνει, είναι να προκαλεί. Περιττό να σας πως ότι η ραδιοφωνική ακρόαση των κομματικών εκπροσώπων διακόπηκε στο μεταξύ από σύντομο δελτίο ειδήσεων που αναφερόταν σε νέα μέτρα και περικοπές. Η δε δήλωση Παπαδήμου περί αισιόδοξων σεναρίων για τα οικονομικά της χώρας, δεν ήταν ούτε καν είδηση. Αυτά για τους κομπορρημονούντες περί της επόμενης θαυματουργής μέρας, γεμάτης ανάπτυξη, επενδύσεις και προγραμματισμό. Για όλους όσους συνεχίζουν να εμπαίζουν τους πολίτες και να ζητούν την ψήφο τους, προκειμένου να εγκαινιάσουν τις νέες τραγωδίες. Γιατί στην χώρα της υπερβολής όπου ακούγεται το κάθε τι κανείς δεν μπήκε φυλακή ούτε μπαίνει για τα παλιά αλλά και τα καινούργια χρέη που συσσώρευσε και συσσωρεύει στην μέση ελληνική οικογένεια.
Φίλιππος Ζάχαρης
(phil.zaharis@gmail.com)
