Έναταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, όποιαεποχή, είναι μια ικανοποίηση ψυχής και σώματος. Πνεύματος και ύλης.Αισθήσεωνκαι συναισθημάτων. Αναμνήσεων πουδημιουργούν χαρμολύπη. Κι αυτό, εξαιτίας του πολύ μεγάλου καισημαντικούπαρελθόντος της Νέας Ρώμης, της Βασιλεύουσας επί χίλια και χρόνια, επίλαών καιχωρών.
Έναταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, είναι καιένα θρησκευτικό προσκύνημα στις μνήμες της Ορθοδοξίας, εκεί όπουανδρώθηκε καιεξαπλώθηκε και εδραιώθηκε γενόμενη Οικουμενική.
Μ’αυτές τις σκέψεις κατά νου, ξεκίνησε μια μεγάληπαρέα εκδρομέων στις 11 Νοεμβρίου. Την όλη εκδρομή οργάνωσε ο πατέραςΝήφων,μοναχός της Μονής Βατοπεδίου στο Μετόχι του Αγίου Νικολάου Πόρτο-Λάγος.
Μαζίτου και οι ιερείς από Ξάνθη Γρηγόριοςκαι Αναστάσιος .
Αρχίζειη ξενάγηση.
Πρώτη μας στάσητοπαλάτι του Πορφυρογέννητου TEKFURSARAY στη θέση τηςΚερκόπορτας η οποία σήμερα δενυπάρχει. Χρονολογείται από τον 11ο αιώνα.Ακολούθως πήγαμε στηνΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ όπου προσκυνήσαμε τη χάρη της. Πρόκειται για έναταπεινό,χαμηλό ναό. Δεν μπορέσαμε να τον δούμε καλά διότι ανακαινιζόταν. Εδώεψάλη γιαπρώτη φορά «ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ».
Κατόπιν πήραμετοκαραβάκι και πήγαμε στα Πριγκηπόνησα, στη νήσο ΧΑΛΚΗ (HEBELIADA). Εδώ υπάρχει επάνωεις το λόφο η περιβόητηΘεολογική Σχολή της Χάλκης. Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, γι’αυτόανεβήκαμε με παϊτόνια. Η διαδρομή ήταν πανέμορφη, αισθανθήκαμε ότιζούσαμε στονπερασμένο αιώνα. Όλο το νησί είναι «πνιγμένο» στο πεύκο που φτάνειμέχρι τονερό. Μας υποδέχτηκε και μας μίλησε με θέρμη ο ιεροδιάκονος Δωρόθεος,ένας γλυκύτατοςκληρικός ο οποίος υπήρξε μαθητής της σχολής.
Η σχολή τηςΧάλκηςπροσέφερε υπηρεσίες ώστε να βγουν μορφωμένοι ιερείς. Είναι αφιερωμένηστην ΑγίαΤριάδα. Από το 1970 έπαψε να λειτουργεί σύμφωνα με την τουρκικήνομοθεσία.Υπάρχουν όμως κάποιες θετικές κινήσεις. Εδώ έρχονται ιερείς από τηνΕλλάδα καιδιακονούν.
Υπάρχει ηαμφιπρόσωπη εικόνα της Παναγίας (14ου αιώνα).Τώρα εκτίθεται σεέκθεση 500 κειμηλίων στην Ευρώπη (Ρώμη, Γερμανία, μετά στο μουσείοΜπενάκη καιμετά θα γυρίσει στη θέση της). Είναι μοναδική στον κόσμο, παρομοιάζειτηνγλυκοφιλούσα, δείχνει μεγάλη λύπη, γι’ αυτό ονομάζεται Παναγία ηΠαυσολύπη.Κάθε χρόνο στις 6 Φεβρουαρίου γίνεται λειτουργία με ομιλία και γεύμαστουςαποφοίτους του 1961 (Βαρθολομαίος).
Στη συνέχειακατεβήκαμε το λόφο και επισκεφθήκαμε το ναό του Αγ. Νικολάου. Στη Χάλκηυπάρχουν 60 Έλληνες Ορθόδοξοι. Επιστρέψαμε στην Κωνσταντινούπολη,πήγαμε στοναό Παντοκράτορας, ένα τεράστιο τριπλό ναό που σήμερα αναπαλαιώνεται μεχρήματατης Ευρώπης και της UNESCO,λόγω του ότι η Κωνσταντινούπολη γίνεται πολιτιστική πρωτεύουσα τηςΕυρώπης το2011. Αυτή η μονή κάποτε αριθμούσε 700 μοναχούς. Σήμερα είναι μουσείο.Εκτίσθηαπό την αυτοκράτειρα Ειρήνη και Ιωάννη Κομνηνό.
Περπατήσαμε σταστενά σοκάκια, σε υποβαθμισμένες γειτονιές που κατοικούν φτωχοίανατολίτες γιανα πάμε στον αρχαίο ναό του Παντεπόπτη Χριστού, και μόνο τ’ όνομά τουομολογείότι απ’ αυτόν το λόφο οι Βυζαντινοί ήλεγχαν τα στενά κι όχι μόνον. Τοβράδυαφού περάσαμε τον Κεράτιο κόλπο βρεθήκαμε εις το «Πέραν», περιοχή BEYOGLU. Εδώ παλιά έκαναν τουςπεριπάτους τους οιΕλληνίδες αρχόντισσες, κι εμείς προσπαθήσαμε να τις μιμηθούμε κάνονταςτονπερίπατό μας και τρώγοντας στα ταβερνάκια του.
Τη δεύτερη μέρατηςεκδρομής 13 Νοεμβρίου, πήγαμε στην περιοχή ΦΑΝΑΡΙΟΥ, περπατήσαμε στουςανηφορικούςδρόμους όπου φθάσαμε στη «ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ». Αμέσως μετά τηνΆλωση εδώείχε μαζευτεί όλος ο ορθόδοξος πληθυσμός της πόλης. Τότε εδώ υπήρχανκάποιακτίρια που χρησιμοποιήθηκαν ως σχολεία, τα οποία «βάσει χορηγηθέντωνπρονομίωνεις στον πρώτον Οικουμενικόν Πατριάρχην Εθνάρχην Γεννάδιον Σχολάριονυπό τουπορθητού της Πόλεως Σουλτάνου Μωάμεθ του Β΄». Γιατί πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Μωάμεθο Πορθητής έκανεμία κίνηση θαυμαστή: ανακήρυξε τον Πατριάρχη αρχηγό όλων των ορθοδόξων(οικουμενικό) όχι μόνο των Ρωμιών.
Το 1881 εκτίσθηησχολή στην οποία η Ιερά Μονή Βατοπεδίου έδωσε δωρεά αλλά και άλλοιεθνικοίευεργέτες. Πρόκειται για ένα υπέροχο κτίσμα μοναδικής αρχιτεκτονικής.Υπήρξε οπνευματικός και εθνικός φάρος του ελληνισμού και του έθνους για τηδιάσωση τηςπνευματικής μας κληρονομιάς. Φυτώριο κληρικών και δασκάλων του γένους.
Στη συνέχειαλειτουργηθήκαμε στο Πατριαρχείο, λόγω του ότι ήταν η εορτή του ΙωάννουτουΧρυσοστόμου. Στο δεσποτικό θρόνο υπήρχε η εικόνα του αγίου και οΠατριάρχηςκαθόταν σε παράπλευρο σύνθρονον. Πήραμε την ευλογία του Παναγιωτάτουκαι φύγαμεγια την Αγιά Σοφιά. Κοντά στο Πατριαρχείο βρίσκεται και το ΙωακείμιοΠαρθεναγωγείο.
Τι να γράψω γιατηνιερά κιβωτό των θρύλων και των ονείρων του ελληνισμού; Μας πιάνει ρίγοςπουσκεφτήκαμε τη θεία λειτουργία που έμεινε ατελείωτη στο χειρουβικό ύμνο…
Εφέτος έβγαλαντιςσκαλωσιές μέσα από τον τρούλο μετά από 20 χρόνια. Μας έκανε εντύπωσηότι έξωαπό την Αγιά Σοφιά μαθήτριες και σπουδάστριες από τουρκικά εκδρομικάσχολεία μεσεβασμό ζητούσαν ευγενικά να φωτογραφηθούν με τους ιερείς μας οι οποίοιτοαποδέχονταν ευχαρίστως.
Μετά τη ΣχολήτουΓένους εντυπωσιασμένοι μείναμε από την ψηφιδωτή εικόνα στην εκκλησίατηςΠαναγίας της Μουχλιώτισσας. Η σημαντικότερη βυζαντινή εικόνα. Ημοναδικήεκκλησία που δεν έγινε τζαμί. Λέγεται πως ο αρχιτέκτονας ζήτησεπαρακλητικά απότον σουλτάνο να μη γίνει τζαμί (όπως και η Αγ. Ειρήνη δίπλα στο Top Kapi η οποία όμως δενλειτουργεί, είναι μουσείο και αίθουσα γιαδιάφορες διαλέξεις). Πήρε το όνομά της από τη βασίλισσα Μαρία πουπαντρεύτηκεΜογγόλο.
Την ίδια μέραεπισκεφθήκαμε την «ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ» KARIJE MUSESI. Μείναμε έκπληκτοι απότα υπέροχα ψηφιδωτά.2 Τρούλοι ολόχρυσοι του Χριστού και της Παναγίας. Μία εικόνα, ο Ιωακείμναασπάζεται την Αγ. Άννα (η αγιογραφία της αγάπης). Η Παναγία στα πρώτατηςβήματα προς τη μητέρα της (επταβηματίζουσα). Η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ μετουςγιους του. Καταπλητικά ψηφιδωτά που μας γέμισαν δέος και συγκίνηση.
Πρέπει να πούμεπωςμέσα στην πόλη υπήρχαν εκατοντάδες ναοί, ο επισκέπτης αντίκριζε απ’ τηνμεριάτης θάλασσας ένα απίστευτο θέαμα, το γυάλισμα των Τρούλων. Ότι έβλεπανναλάμπει ήταν χρυσός 24 καρατίων.
Μετά τη μονήτηςΧώρας πήγαμε στην εκκλησία των αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, όπουσήμεραλειτουργεί ως τζαμί, λέγεται: KUCUK AYIA SOFIA. Μια εκκλησία κόσμημα.Αυτή κτίστηκε πρώταως δοκιμή, ως μικρογραφία και μετά χτίσανε την Αγιά Σοφιά. Βρίσκεταιστηνπεριοχή KUMKAPI. Εσωτερικά,περιμετρικά του θόλου γράφει με ελληνικά γράμματα ότι είναι δωρεά τηςαυτοκράτειρας Θεοδώρας προς τους Αγίους.
Την επομένη,ημέραΚυριακή, πήγαμε στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής όπου έγινε συλείτουργοχοροστατούντος του Επισκόπου Μύρων και Λυκίας Χρυσοστόμου. Συμμετείχανοιιερείς μας και οι ιερείς του ναού π. Γεώργιος και π. Αθανάσιος. Στοαρχονταρίκιτου ναού μας υποδέχτηκε με εγκαρδιότητα και μας μίλησε ο Μητροπολίτης.Έναςξεχωριστός Μητροπολίτς με σπουδαία προσφορά στον άνθρωπο και συγγραφέαςιστορικών βιβλίων και συγγραμμάτων.
Λίγο αργότεραξεκινήσαμε για Μπαλουκλί, που σημαίνει τόπος με τα ψάρια. Το μοναστήριτηςΖωοδόχου Πηγής κάηκε το 1955 με τα γεγονότα. Εδώ υπάρχουν οι τάφοι τωνΠατριαρχών και το αγίασμα του ναού το οποίο είναι θαυματουργό. Δίπλακαι ηΑρμένικη Εκκλησία.
Τοάρωμα της πόλης
Αποχαιρετούμετηναιώνια πόλη, την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη, την Ινσταμπούλ σήμερα.
Την αφήνουμεπίσωμας με ανάμεικτα συναισθήματα. Κρατούμε στο νου όλες τις εικόνες της,ταχρώματά της, τις μυρωδιές, τις γεύσεις.
Στέλνουμε έναφιλικό χαιρετισμό αγάπης και λύπης μαζί. Με μια υπόσχεση: Θα ξανάρθουμε!
Η πόλη τωνπόλεωνθα είναι εκεί για όλους. Όπως ήταν για χίλια χρόνια και.
Αφήνουμε πίσωμαςτην πόλη των μεγάλων Αυτοκρατόρων, των Πατριαρχών, των διπλωματών, τηνΠόλη τωνΜνημείων και βέβαια των μεγάλων αντιθέσεων.
Ο νους, ηκαρδιάκαι τα μάτια μας έμειναν αιχμάλωτα στους θησαυρούς που είδαμε ναζωντανεύουνμπροστά μας.
Γνωρίσαμε έναμέροςτης Μεγάλης Πόλης του Κωνσταντίνου. Γεμίσαμε την καρδιά μας ΒυζάντιοκαιΟρθοδοξία. Πορευόμαστε με αισθήματα πληρότητας, ενθυμούμενοι τα λόγιατουΔιάκονου Δωροθέου στη Σχολή της Χάλκης: «Φεύγουμε ιάμενοι από ταντέρτια και ταβάσανα αναπαμένοι».
Επόμενοςσταθμόςμας η Αδριανούπολη.
