Μια καθαρή φωνή και συνετή σκέψη από την μειονότητα

«Αυτή η χώρα όσο είναι δική σας είναι και δική μας», «Αυτοί που δεν αγαπάνε την πατρίδα , είναι στις σκιές»! Δυο φράσεις γραμμένες από τον νομαρχιακό σύμβουλο κ. Τζελαϊντήν Δουλκέρ που καταδεικνύουν πως αισθάνονται οι συμπολίτες μας της μειονότητας για την πατρίδα μας και πατρίδα τους. Σκέψεις, απόψεις και προβληματισμοί για το μέλλον της μειονότητας, το μέλλον του τόπου μας αποτυπωμένες σε μια επιστολή από έναν άνθρωπο με συνετή και ορθολογιστική σκέψη. Αξίζει ν’ ακούγονται τέτοιες φωνές ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ακούγονται πολλές …παραφωνίες!Επιστολή του νομαρχιακού συμβούλου κ. Τζελαϊντήν Δουλγκέρ«Από το όνειρο στην πραγματικότητα, η μειονότητα της Θράκης πέρασε τα τελευταίαχρόνια, από πολλά στάδια.Είτε κοινωνικά, είτε πολιτικά, έδωσε μεγάλο αγώνα για να ανοιχτεί στην κοινωνία.Ανέβηκε ανηφόρες, κατέβηκε κατήφορους, γκρέμισε τοίχους, έσπασε πάγους,συγκρούστηκε με κατεστημένα, προσπάθησε να αντικαταστήσει την απαισιοδοξία μετην ελπίδα.Προσπαθεί να αλλάξει, πιστεύοντας ότι όλα αλλάζουν.Πίστεψε ότι είναι καιρός κάτι να αλλάξει και έκανε και τους άλλους να αλλάξουν.Πιστεύουμε ότι κάνουμε το σωστό για την πατρίδα μας, για τα παιδιά μας.Όλα αυτά είναι στα όνειρα, γιατί στην πραγματικότητα πολλά ακόμα είναι πολύδιαφορετικά.Τα όνειρα μας συναντάνε την ομίχλη.Ξέρετε, την ομίχλη δεν μπορείς να την πιάσεις, δεν μπορείς να την διώξεις, δενμπορείς να την χτυπήσεις, δεν μπορείς να την αιχμαλωτίσεις.Είναι σαν το όνειρο.Βλέπετε και τα δύο δεν μπορείς να τα ακουμπήσεις.Και τα δύο είναι σαν τον αέρα. .Κύριοι, αυτό που θέλουμε είναι μια οικονομικά και κοινωνικά δυνατή Ελλάδα.Μια χώρα με κύρος στο εξωτερικό. Μια ανεξάρτητη πατρίδα.Αυτή η χώρα όσο είναι δική σας είναι και δική μας.Είναι η πατρίδα μας, είναι ο τόπος μας, το σπίτι μας, είναι τα παιδιά μας, τα όνειραμας.Εντάξτε μας, ίσον προς ίσο στην κοινωνία, στην καθημερινότητα, διώξτε τηχαραμάδα, να μπει ο ήλιος, να ζεστάνει τα όνειρα μας.Τα όνειρα μας δεν διαφέρουν από αυτά του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, να προχωράμεδηλαδή μαζί στην Βουλή.Στον δρόμο του Γκάντι, που ήθελε όλον τον λαό αδερφωμένο.Δεν είμαστε οι ξεβράκωτοι της Γαλλικής επανάστασης. Δεν θέλουμε τούρτες.Θέλουμε το αυτονόητο.Χρόνια είμαστε στο περιθώριο, ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι.Ελπίζουμε και η ελπίδα δεν νικιέται ποτέ.Μπορεί να γεράσαμε, να κουραστήκαμε στην θάλασσα της ζωής, αλλά θέλουμε τονξιφία, έστω τα κόκαλα του.Μπορεί και περισσότερο. Απλώστε τώρα το χέρι σας.Αγκαλιάστε μας.Μην αφήνετε τα όνειρα μας στο χείλος του γκρεμού.Και εκεί κάτω είναι πολύ σκοτεινάΕμείς είμαστε μπροστά στον ήλιο.Αυτοί που δεν αγαπάνε την πατρίδα , είναι στις σκιές».Μαριάννα Ξανθοπούλουmarianaxan@yahoo.gr