Βοήθεια για το «Βοήθεια στο Σπίτι»

Μαριάννα Ξανθοπούλουmarianaxan@yahoo.grΒοήθεια από την Πολιτεία ζητούν οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», μια κοινωνική δομή που θεσμοθετήθηκε το 1998 και έκτοτε λειτουργεί μετά κόπων και βασάνων! Ξεκίνησε τη λειτουργία του με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα του Γ’ ΚΠΣ δόθηκε ως αρμοδιότητα στις Δημοτικές Επιχειρήσεις των Δήμων με κοινωφελή δράση και όταν η χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά προγράμματα του Γ’ ΚΠΣ σταμάτησε εντάχτηκε στους εθνικούς πόρους. Έκτοτε άρχισαν και οι «στρεβλώσεις» με την εγγενή αδυναμία των δήμων να καλύψουν το κόστος και με τις εκταμιεύσεις να καθυστερούν με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι στα προγράμματα να μένουν απλήρωτοι πολλούς μήνες.Ο κόμπος έφτασε στο χτένι… …και οι εργαζόμενοι που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους καθώς και μια σειρά αιτημάτων που αφορούν στη συνέχιση της λειτουργίας του προγράμματος πραγματοποίησαν 48ωρη απεργία στις 24 και 25 Φεβρουαρίου. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποίησαν διαμαρτυρία έξω από την Περιφέρεια Α.Μ.Θ., συναντήθηκαν με τη Γενική Γραμματέα Δώρα Κόκλα και της επέδωσαν σχετικό ψήφισμα.Όπως μας πληροφορεί η κα Αλατζά, ψυχολόγος στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» του Δήμου Σταυρούπολης που συμμετείχε στη διαμαρτυρία μεταξύ άλλων συναδέλφων της διεκδικώντας δεδουλευμένα 5 μηνών, η κα Κόκλα τους ενημέρωσε ότι τα δεδουλευμένα μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009 θα δοθούν άμεσα ενώ έχουν εκταμιευτεί πόροι για όλο το 2010 οπότε θα «τρέξει» το ΕΣΠΑ και θα ενταχθεί σ’ αυτό. Να σημειώσουμε ότι η ΔΕΑΞ στην οποία υπάγεται το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» του Δήμου Ξάνθης καταβάλλει κανονικά τους μισθούς των εργαζομένων ενώ μεγάλη δυσκολία παρατηρείται στην ανάλογη Δημοτική Επιχείρηση του Δήμου Βιστονίδας. Στις δομές του «Βοήθεια στο Σπίτι» εργάζονται νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, οικιακοί βοηθοί και οδηγοί και τα 7 χρόνια που βρίσκεται σε λειτουργία έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, ιδιαίτερα στους μικρούς δήμους και τους απομακρυσμένους οικισμούς, όπου έχει καταστεί αναγκαιότητα για τους δικαιούχους του προγράμματος και αυτό αποτελεί ένα πειστήριο ότι το πρόγραμμα πρέπει να συνεχίσει τη λειτουργία και να υπάρξει δυνατότητα στελέχωσης καθώς το προσωπικό είναι πολύ λίγο σε σχέση με τον αριθμό των ατόμων που εξυπηρετεί.