Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης του κ. Π. Ανδρικόπουλου

Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται, τόσο μέσα από μερίδα του τοπικού Τύπου, όσο και από την μείζονα αντιπολίτευση του Δήμου Ξάνθης, για τις σχέσεις και τις, θεωρούμενες, «υπόγειες διαδρομές» μεταξύ του Δήμου Ξάνθης και των διαφόρων δημοτικών επιχειρήσεων, με συγκεκριμένες επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, μέσω συνεργασιών, χαριστικής αντιμετώπισης αλλά και επιχειρηματικών εμπλοκών πολιτικών προσώπων με επιχειρηματικές δραστηριότητες.Σε αυτό το «γαϊτανάκι» των καταγγελιών είδε να εμπλέκεται το όνομά του και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Ελισσώ» (πρώην «Ξενία») αλλά και πρόεδρος του Ε.Β.Ε. Ξάνθης, κ. Παναγιώτης Ανδρικόπουλος, ο οποίος δέχθηκε να μιλήσει για όλους και για όλα, αποκλειστικά στο «Ε», σπάζοντας τη σιωπή του αλλά και δίνοντας παράλληλα τις δικές του απαντήσεις, τόσο στις προσωπικές βολές που έχει δεχθεί κατά καιρούς, όσο και στην γενικότερη «τοπική σκανδαλολογία».Ερώτηση: Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει μία σύνδεση, περίεργη θα έλεγα, από μερίδα του Τύπου αλλά σε κάποιο βαθμό και από την αντιπολίτευση του Δήμου Ξάνθης, μεταξύ του κ. Μανόλη Τσέπελη, του κ. Θεολόγου Καλαϊτζή και του «Ελισσώ». Σε αυτή την σύνδεση, ακόμη πιο πρόσφατα, προστέθηκε και το όνομα κ. Μανόλη Φανουράκη. Παρουσιάζεστε δηλαδή σαν μία «τετράδα» η οποία δρα συλλογικά με σκοπό να ιδιοποιηθεί οφέλη μέσω των σχέσεών της με την παρούσα Δημοτική Αρχή. Σαν ιδιοκτήτης του «Ελισσώ», τι απαντάτε σε όλα αυτά;Απάντηση: Γνωρίζω ότι παρουσιαζόμαστε σα να «συνωμοτούμε» όλη μέρα, προσπαθώντας για το προσωπικό μας όφελος. Αυτό που επίσης γνωρίζω όμως είναι ότι στην πραγματικότητα είμαι ο μόνος ο οποίος έχω μόνο υποχρεώσεις, χωρίς να έχω αποκομίσει κανένα όφελος από όλες αυτές τις «σχέσεις» που μου αποδίδουν. Κάποιοι άλλοι, οι οποίοι τα λένε όλα αυτά μπορεί ενδεχομένως να είναι οικονομικά «εντάξει». Εγώ όμως δεν είμαι. Μια ζωή είμαι στην ταλαιπωρία και αυτό δεν έχει σταματήσει.Ερώτηση: Μπορείτε να μας δώσετε συνοπτικά μια εικόνα του τι συνέβη με την υπόθεση του ξενοδοχείου «Ελισσώ», πως έφτασε στα χέρια σας και ποιες είναι οι διαδικασίες που εσείς γνωρίζεται ότι ακολουθήθηκαν;Απάντηση: Το 2002, βγήκε μία εκδήλωση ενδιαφέροντος για το τότε «Ξενία», το οποίο να σημειωθεί ότι δεν ανήκει στον Δήμο Ξάνθης αλλά στην δημόσια εταιρεία που εκμεταλλεύεται «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα». Ο τότε Δήμαρχος, κ. Φίλιππος Αμοιρίδης, δεν γνωρίζω πως, κατάφερε να δοθεί το «Ξενία» στον Δήμο Ξάνθης με χρησιδάνειο για ορισμένα χρόνια, κάτι που ισχύει μέχρι και σήμερα. Μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, αυτοί που αποτελούσαν την διάδοχη κατάσταση σκέφτηκαν, μιας και υπήρχε το χρησιδάνειο, ότι θα ήταν καλύτερα να παραχωρηθεί σε κάποιον επιχειρηματία, ώστε να εισπράττει ο Δήμος και κάποιο ενοίκιο. Έτσι προκήρυξαν μία εκδήλωση ενδιαφέροντος για το συγκεκριμένο ακίνητο, στην οποία τρεις ή τέσσερις επιχειρηματίες θέλησαν ν’ ανταποκριθούν, αλλά μόνο δύο καταθέσαμε τελικά προσφορά. Για την διαχείριση των τουριστικών ακινήτων του, ο Δήμος Ξάνθης είχε ιδρύσει μία δημοτική επιχείρηση με την ονομασία Ε.Τ.Α.Ν.Ε.Ξ., η οποία όμως ουσιαστικά, από όσο γνωρίζω, διαχειρίζεται αποκλειστικά το συγκεκριμένο ακίνητο και εισπράττει βέβαια και το ενοίκιο. Πρόεδρος της συγκεκριμένης επιχείρησης ήταν και είναι ακόμη ο κ. Θεολόγος Καλαϊτζής. Όσο για τις προσφορές που κατατέθηκαν, αυτές περιελάμβαναν τόσο τα επιχειρηματικά σχέδια του καθενός μας για την αξιοποίηση του χώρου, όσο και ένα συγκεκριμένο ποσό ενοικίου προς τον Δήμο. Η δική μου πρόταση έφτανε, σε αυτό το σημείο, στα δύο εκατομμύρια δραχμές, τετραπλάσια δηλαδή από την άλλη πρόταση. Για να μην πάρει όμως το διοικητικό συμβούλιο της Ε.Τ.Α.Ν.Ε.Ξ. την απόφαση, την προώθησε για έγκριση στο Δημοτικό Συμβούλιο Ξάνθης. Στην συνεδρίασή του το τελευταίο, επέλεξε την δική μου επιχειρηματική πρόταση, προφανώς λόγω του υψηλότερου μισθώματος. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα το γεγονός ότι κατά την ψηφοφορία, υπέρ της πρότασής μου τάχθηκε τόσο σύσσωμη η αντιπολίτευση όσο και μεγάλη μερίδα των συμβούλων της συμπολίτευσης, με μικρή μόνο μερίδα των συμπολιτευόμενων δημοτικών συμβούλων να προτιμά τις πεντακόσιες χιλιάδες από τα δύο εκατομμύρια… Από εκεί και μετά έγινε ένα συμφωνητικό ανάμεσα σ’ εμένα και τον Δήμο που να καθορίζει τους όρους ενοικίασης του ακινήτου. Το ότι ο Δήμος πήρε το ακίνητο μέσω χρησιδανείου, δηλαδή ουσιαστικά δωρεάν, τον καθιστά ουσιαστικά ενοικιαστή, με ιδιοκτήτη την εταιρεία «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα», ενώ εγώ είμαι πρακτικά ο υπενοικιαστής του ακινήτου και του Δήμου.Ερώτηση: Γνωρίζετε αν οι μειοψηφούντες αυτοί δημοτικοί σύμβουλοι είχαν κάποια «ιδιαίτερη σχέση» με την άλλη πρόταση που κατατέθηκε, για την εκμετάλλευση του «Ξενία»;Απάντηση: Αυτό δεν το γνωρίζω. Σε μία πόλη ζούμε, όλοι γνωρίζουμε όλους, αλλά κάτι τέτοιο δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.Ερώτηση: Όταν το ακίνητο ήρθε στην κατοχή σας, υπήρχε κάποια μορφή συνεργασίας με τον κ. Τσέπελη;Απάντηση: Όχι, καμία. Με τον κ. Τσεπελη το μόνο που είχαμε τότε ήταν μία απλή «καλημέρα», όπως και με όλους τους υπόλοιπους ξανθιώτες. Το ίδιο συνέβαινε και με τον κ. Καλαϊτζή.Ερώτηση: Μπορείτε να μας πείτε για τις μετατροπές που έγιναν στο κτήριο του «Ξενία»; Γιατί και αυτό είναι ένα ζήτημα για το οποίο έχετε κατηγορηθεί ότι κινηθήκατε στα όρια της νομιμότητας, αν δεν την υπερβήκατε κιόλας.Απάντηση: Μετά την κατοχύρωσή μου ως πλειοδότη, άρχισε ουσιαστικά μία γραφειοκρατική ταλαιπωρία που κράτησε σχεδόν δυόμισι χρόνια. Πολλοί μιλούν για παρανομίες, όπως για παράδειγμα για το θέμα της υποτιθέμενης πυλωτής. Αυτό γίνεται είτε γιατί αυτοί που τα λένε αυτά τα πράγματα δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, είτε γιατί αυτοί που τους συμβουλεύουν είναι άνθρωποι του καφενείου που λένε ό,τι θέλουν. Η αλήθεια είναι ότι το «Ξενία» δεν είχε πυλωτή. Είχε ένα ισόγειο, το οποίο θεώρησαν οι κατασκευαστές την εποχή εκείνη, ότι δεν χρειάζεται να το κλείσουν και δεν το έκλεισαν. Από το 1965 λοιπόν, δεν υπήρχε πυλωτή αλλά ισόγειο. Εγώ, σαν μηχανικός, είχα διαφορετική άποψη για το θέμα και έκανα κάποιες λειτουργικές μετατροπές, φέρνοντας τον χώρο στη σημερινή του μορφή. η συνέχεια στο επόμενο φύλλοΓιώργος Συληγαρδάκηςsyligardakisg@yahoo.gr