Ο άρρηκτος δεσμός μεταξύ περιβάλλοντος, οικολογίας και ατομικού – συλλογικού πολιτισμού κυριάρχησε στην ομιλία του πρώην προέδρου του περίφημου (για την περιβαλλοντικά ευαίσθητη νομολογία του) Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, νυν επίτιμο Αντιπρόεδρό του καθώς και πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας, κ. Μιχαήλ Δεκλερή, το βράδυ της Δευτέρας 1 Ιουνίου 2009, στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτηρίου «Π» του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης.
Στην ομιλία του ο κ. Δεκλερής επικεντρώθηκε στην εξέταση της σχέσης του πολιτιστικού περιβάλλοντος προς το φυσικό περιβάλλον καθώς και την συμβολή του πρώτου στην ενδυνάμωση της εθνικής βιωσιμότητας. Επιτέθηκε επίσης στην ιδέα του πλουτισμού και της άμετρης «ανάπτυξης», για την οποία τόνισε ότι «αφού σάρωσε το περιβάλλον, σαρώνει πλέον τις ανθρώπινες αξίες αλλά και τις κοινωνικές δομές των σύγχρονων κοινωνιών», δίνοντας το στίγμα ενός νέου τρόπου σκέψης αλλά και αντιμετώπισης των σύγχρονων προβλημάτων της οικολογίας, της ανάπτυξης αλλά και των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων στις σύγχρονες κοινωνίες. Σύμφωνα με τον κ. Δεκλερή, οι πρώτες οικολογικές ανησυχίες που διατυπώθηκαν ανοιχτά στην Δύση την δεκαετία του 1960, καθώς και οι πολλές θεσμικές προσπάθειες που έγιναν τόσο στην χώρα μας (κυρίως την δεκαετία 1990 – 1999, από το Ε’ Τμήμα του Σ.τ.Ε., του οποίου διατέλεσε Πρόεδρος) δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα γιατί οι προσπάθειες αυτές γινόταν πάντοτε από κεντρικούς μηχανισμούς, που δεν άγγιζαν την καθημερινή κουλτούρα και τελικά σκέψη του μέσου ανθρώπου, ο οποίος όμως τελικά είναι και ο αποφασιστικός παράγοντας για την αλλαγή και την μεταστροφή των κοινωνικών και αναπτυξιακών μοντέλων σε μία κατεύθυνση, φιλικότερης προς το φυσικό και κοινωνικό – πολιτιστικό περιβάλλον, ανάπτυξης βασισμένης στην αειφορία.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε μιλώντας σε δημοσιογράφους των τοπικών Μέσων Ενημέρωσης, «θα πρέπει ν’ αναζητηθεί η μετάβαση σ’ ένα βιώσιμο πολιτισμό με πρωτοβουλία των νέων ανθρώπων. Πρέπει να γίνει κατανοητό από τους ανθρώπους σήμερα, ότι με την προσήλωση στην συγκέντρωση του πλούτου δεν είναι δυνατό να οδηγηθούμε πουθενά αλλού παρά σε αλλεπάλληλες πολιτικές, οικονομικές και οικολογικές κρίσεις, που θα θέτουν πάντοτε σε κίνδυνο επιβίωσης τις ανθρώπινες κοινωνίες. Διότι στο μέτρο και στον βαθμό που ενστερνίζονται τις αξίες των άσωτων και των άπληστων ανθρώπων, συμπράττουν με αυτούς. Αυτό που λέγεται σήμερα περί προστασίας του περιβάλλοντος δεν είναι τίποτε άλλο από προσήλωση στην Ελληνική αξία και ιδέα της Ζωής και της Φύσης. Πρέπει να γίνει επιτέλους αντιληπτό ότι σκοπός των ανθρωπίνων κοινωνιών δεν είναι να παράγουν πλούτο, αλλά να διατηρήσουν την Ζωή και να ανεβάσουν το ηθικό επίπεδο των ανθρώπων».
Θα πρέπει τέλος ν’ αναφέρουμε ότι ο κ. Μιχαήλ Δεκλερής σπούδασε νομικά και κοινωνικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Yale των Η.Π.Α. Υπότροφος και διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Yale. Μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 1958 έως το 1999, και Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος κατά την δεκαετία 1990-1999, οπότε το Δικαστήριο αυτό διαμόρφωσε την πρωτοποριακή και πλούσια νομολογία του για την Προστασία του Περιβάλλοντος και την Βιώσιμη Ανάπτυξη. Ασχολήθηκε επί πολλά χρόνια με την επιστήμη των συστημάτων μεγάλης κλίμακας και δίδαξε σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της ημεδαπής και αλλοδαπής. Ίδρυσε την «Ελληνική Ομάδα Συστημάτων» και την «Ευρωπαϊκή Ένωση Συστημάτων», με έδρα το Παρίσι. Είναι καθηγητής της Δημόσιας Πολιτικής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοικήσεως. Δίδαξε επίσης με περιβαλλοντικά συστήματα στην Πολυτεχνική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ για την προσφορά του στην Συστηματική και Περιβαλλοντική Επιστήμη. Τιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις για το εθνικό έργο του στην προστασία του περιβάλλοντος, μεταξύ των οποίων και το Χρυσό Μετάλλιο του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ίδρυσε (1999) το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας του οποίου είναι Πρόεδρος. Εκτέλεσε σημαντικές κρατικές αποστολές ως εμπειρογνώμωνας στο Κυπριακό, στην Διεθνή Διάσκεψη του Ρίο για το Περιβάλλον στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, Σύμβαση Schengen). Ασχολήθηκε ειδικά με τη συνταγματική πτυχή του Κυπριακού και συνέπραξε στις ενισχυμένες ενδοκυπριακές συνομιλίες των ετών 1972-1974, σαν ειδικός εμπειρογνώμονας (συνταγματολόγος). Συμμετείχε επίσης, στη Διεθνή Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό (1974). Έγραψε βιβλία και άρθρα, μεταξύ των οποίων: «The Process of Reaction to Crisis Situations», «Εξέλιξη και Εξαναγκασμός στο Σύγχρονο Κράτος», «Συστηματική Θεωρία, Διοίκηση Συστημάτων», «Handbook of Systems Science», «Towards Expert Government», «Δίκαιο Βιώσιμης Ανάπτυξης» και άλλα.
Γιώργος Συληγαρδάκης
syligardakisg@yahoo.gr
