Μετά από ένα σημαντικό, από την πλευρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας, δεκαήμερο στο εργαστήριο του «οικοδεσπότη» της 1ης Διεθνούς Συνάντησης φοιτητών κεραμικής από την Ελλάδα και την Τουρκία, κεραμίστα κ. Κώστα Καρακίτσου, στο χωριό Αβραμηλιά της γειτονικής Καβάλας, το σκηνικό μεταφέρθηκε στην Ξάνθη και συγκεκριμένα στον χώρο τέχνης «Ορφέως 20», στην Παλιά Πόλη. Εκεί ήταν που το βράδυ της Πέμπτης 30 Ιουλίου 2009, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης κεραμικής, η οποία περιλαμβάνει τις δημιουργίες των νεαρών Τούρκων και Ελλήνων καλλιτεχνών, που συμμετείχαν στην διεθνή αυτή εικαστική συνάντηση των δύο πολιτισμών, ολοκληρώνοντας έτσι έναν κύκλο που ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο της Καππαδοκίας, συνεχίστηκε στην Αβραμηλιά και κατέληξε στην Ξάνθη. Παράλληλα όμως δημιουργεί και τις προσδοκίες για ακόμη μεγαλύτερο «άνοιγμα» αυτής της προσπάθειας στο μέλλον, με την συμμετοχή ακόμη μεγαλύτερου αριθμού καλλιτεχνών καθώς και την καθιέρωσή του ως θεσμό στον χώρο της κεραμικής τέχνης, στην περιοχή μας.
Μιλώντας για τον εαυτό του, για την εμπειρία της φιλοξενίας αλλά και της δημιουργίας στο πλάι των νεαρών εικαστικών, αλλά και για την σύλληψη της ιδέας για την πραγματοποίηση αυτής της συνάντησης, μίλησε στο «Ε» ο γνωστός Καβαλιώτης κεραμίστας λέγοντας ότι: «το πρώτο εργαστήριο στην Καβάλα το άνοιξα το 1986, ενώ μαθήτευσα στις Σέρρες, στο πλάι της γλύπτριας και κεραμίστριας Γεωργίας Γαληνού, ενώ μετά από 23 χρόνια δημιουργίας μετέφερα το εργαστήριο και την δραστηριότητά μου στην Αβραμηλιά, ένα χωριό μεταξύ Καβάλας και Ξάνθης, οπότε πλέον αισθάνομαι τόσο ημι – ξανθιώτης όσο και ημι – καβαλιώτης. Όσον αφορά την έκθεση της οποίας τα εγκαίνια έχουμε σήμερα αποτελεί ουσιαστικά την έκθεση των έργων Τούρκων και Ελλήνων φοιτητών της κεραμικής, τα οποία έγιναν κατά την διάρκεια της πρώτης μεταξύ τους διεθνούς συνάντησης, μία ιδέα που δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια ενός 20ήμερου συμποσίου που διοργάνωσε η Σχολή Καλών Τεχνών και Κεραμικής του Πανεπιστημίου της Καππαδοκίας, με την συμμετοχή καθηγητών από πολλές χώρες. Εκεί έγινε και η πρώτη γνωριμία και επαφή μου με τον Έγκεμαν, τον Ουζκάν και τον Ερκάν, τρεις νεαρούς κεραμιστές τους οποίους προσκάλεσα στο εργαστήριό μου στην Αβραμηλιά, για να έρθουν και να δημιουργήσουμε μαζί, για δέκα ημέρες. Βέβαια, όπως έγινε αντιληπτό στην πορεία, μία τέτοια προσπάθεια θα ήταν πολύ δύσκολο να την υποστηρίξω από μόνος μου και υπήρξε η ευτυχής συγκυρία να βρω συμπαραστάτη σε αυτή την προσπάθεια το ινστιτούτο «Μωχάμετ Άλη» και την Άννα Μισυριάν, που εξασφάλισαν την λύση ενός «μεγάλου μπερδέματος», που ήταν για μένα η πρακτική πλευρά της προσπάθειας αυτής, καθώς και τα έξοδα που περιλάμβανε. Στην πορεία συμπορεύτηκε μαζί μας και ο Αλέκος Λαζαρίδης, ιδιοκτήτης της γκαλερί που φιλοξενούμαστε σήμερα, ο οποίος επίσης αποφάσισε να στηρίξει αυτή την ιδέα. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μπορέσουν τα παιδιά να αφοσιωθούν απερίσπαστα στην καλλιτεχνική τους δημιουργία και να μπορέσουν να λειτουργήσουν μεταξύ τους, χωρίς κανένα πρόβλημα, ούτε καν αυτό της γλώσσας, αφού μπορούμε να μιλάμε με τα μάτια, με το υλικό και με την τέχνη μας. Ήταν δέκα καταπληκτικές ημέρες, τόσο για τα παιδιά, όσο και για μένα». Αναφορικά με την κεραμική τέχνη στην χώρα μας, ο κ. Καρακίτσος δήλωσε ότι «παρά την τεράστια παράδοση που έχει η Ελλάδα στον χώρο της κεραμικής, φαίνεται απρόθυμη να επενδύσει σε αυτήν, στο παρόν και στο μέλλον της, πράγμα που φαίνεται και από την ανυπαρξία Σχολών Κεραμικής Τέχνης στην χώρα μας…».
Από την πλευρά του Ινστιτούτου «Μωχάμετ Άλη» μίλησε, για την συμμετοχή του Ινστιτούτου στην προσπάθεια αυτή, στο «Ε» ο υπεύθυνος για την Έρευνα της Ανατολικής Παράδοσης, κ. Αναγνώστης Νότας, ο οποίος δήλωσε ότι «είμαστε ένας νέος σχετικά μη κερδοσκοπικός οργανισμός, αφού ιδρυθήκαμε το 2006, με στόχο και σκοπό του την συνδρομή και την εκπλήρωση πολιτιστικών εκδηλώσεων καθώς και εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών, τις οποίες έχουμε αναλάβει, μία από τις οποίες είναι και η σημερινή πρώτη διεθνής συνάντηση με θέμα την κεραμική, τα αποτελέσματα της οποίας και των προσπαθειών των παιδιών που συμμετείχαν σε αυτήν εκθέτουμε σήμερα. Αυτή ήταν η πρώτη προσπάθεια και η ευχή μας είναι του χρόνου να είναι δυνατό να υλοποιηθεί κάτι ανάλογο με την συμμετοχή και άλλων φοιτητών από την βαλκανική γενικότερα αλλά και από την Τουρκία ειδικότερα. Πρόθεσή μας είναι η προσπάθεια αυτή να πάρει έκταση, μιας και πιστεύουμε ότι η κεραμική είναι μία τέχνη η οποία προκαλεί το ενδιαφέρον και έχει σημαντική αποδοχή. Από την άλλη πιστεύουμε επίσης ότι η Τέχνη μπορεί να ενώσει, όχι μόνο καθηγητές και φοιτητές μεταξύ τους αλλά και λαούς ολόκληρους». Σε ερώτησή μας αναφορικά με το αν έχουν υπάρξει πρωτοβουλίες και επαφές για να γίνει δυνατή η συνέχιση αυτής της προσπάθειας, ο κ. Νότας τόνισε ότι «έχουν γίνει επαφές, κυρίως εκ μέρους του κ. Καρακίτσου. Άλλωστε από αυτές πηγάζει και η αισιοδοξία μας για την συνέχιση των διεθνών αυτών συναντήσεων και στο μέλλον».
Γιώργος Συληγαρδάκης
