Μεγάλη προσπάθεια γίνεται από τους εκπαιδευτικούς για την αναβάθμιση των σχολικών γιορτών τα τελευταία χρόνια.
Στόχος είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και η σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία. Γιατί εκτός από αυτές πρέπει να τους απομείνουν και μνήμες δημιουργίας, συνύπαρξης, συμμετοχής σε όλη τη σχολική ζωή.
Πολλές θετικές εκτιμήσεις διατυπώθηκαν στην σχολική κοινότητα για τις γιορτές αυτές. Θα δώσουμε ένα παράδειγμα σήμερα με το Γυμνάσιο Ερασμίου και ελπίζουμε ότι θα επανέλθουμε στο μέλλον με άλλο σχολείο.
17 Νοέμβρη 2009. Μια σχολική τάξη αναρωτιέται τι γιορτή έχουμε σήμερα.
Και ρωτάει ο ένας μαθητής τον άλλον για τα γεγονότα και τις χρονολογίες, προσπαθούν να βρουν πληροφορίες και υπολογίζουν τα χρόνια που πέρασαν από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο.
Αλλιώτικη γιορτή αυτή στο Γυμνάσιο Ερασμίου. Μοιάζει να βγαίνει μέσα από τις μαθήτριες και τους μαθητές και θέλει να προβληματίσει χωρίς να προπαγανδίζει κάτι.
Οι διάλογοι των παιδιών, οι απορίες τους που λύνονται εκ των έσω, οι φωτογραφίες, τα ποιήματα, τα τραγούδια τα φωνητικά ντοκουμέντα. Με ωραίες εναλλαγές στην απεικόνιση της τάξης, και την δραματοποίηση των προβληματισμών των μαθητών.
Στην γιορτή του Γυμνασίου Ερασμίου είδαμε μια προσπάθεια εκπαιδευτικών που κοπιάζουν για μια διαφορετική ανάγνωση της πιο πρόσφατης ιστορίας μας αλλά κοπιάζουν και για να πάρουν οι μαθητές τον πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄ αυτήν την στιγμή της σχολικής ζωής.
Σ΄ ένα σχολείο με μαθητές που αντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα, δόθηκε στα παιδιά η σκυτάλη για την οργάνωση της γιορτής αυτής με πίνακες φωτογραφιών, συνθήματα στους τοίχους, τριαντάφυλλα στα έδρανα, χρήση νέων τεχνολογιών.
Γιορτές, που ευχόμαστε να τολμούν και οι γονείς των παιδιών, αδέλφια, παππούδες και γιαγιάδες να παρακολουθούν.
Συγχαρητήρια στην κα. Πόπη Κολαξίδου, καθηγήτρια Πληροφορικής, την κα. Παρασκευή Βέντσιου, καθηγήτρια Μαθηματικών και στον κ. Ηλία Ζημιανίτη, καθηγητή Καλλιτεχνικών για τις πρωτοβουλίες τους και τις προσπάθειές τους αλλά και σε όλους τους εκπαιδευτικούς που προσπαθούν να στήσουν το «άλλο» σχολείο όπου ο μαθητής θα είναι υποκείμενο και όχι αντικείμενο της μάθησης Ένα σχολείο που παρά τις αδυναμίες του θα παραμένει μια διαρκής δυνατότητα.
Εξάρχου-Βασιλούδη Ράνια
Πολιτιστικά Θέματα Δ/θμιας Εκπ/σης Ξάνθης
