Από συμπολίτη μας επιχειρηματία (το όνομά του στη διάθεση της εφημερίδας), λάβαμε σχετική επιστολή για την αγωνία που πέρασε, ο ίδιος και η σύζυγός του, καθώς και για την ταλαιπωρία του γιου του και άλλων νέων εξαιτίας της ιδιόρρυθμης λειτουργίας ενός συνταξιούχου αστυνομικού, γνωστού στην Ξάνθη.
Ακόμη, με την επιστολή του ο συμπολίτης μας ζητά να απαντηθούν ορισμένες ερωτήσεις του για την συμπεριφορά και τρόπο αντίδρασης της αστυνομίας η οποία όπως φαίνεται από την παράθεση των στοιχείων, είναι το λιγότερο αδικαιολόγητη και ιδιαίτερα ερασιτεχνική αλλά και με έλλειψη ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Η επιστολή:
«Παρασκευή βράδυ 22:10 τελευταία επικοινωνία με τον γιο μου πριν λάβει μέρος το παρακάτω συμβάν και με διαβεβαιώνει ότι σε δέκα λεπτά θα είναι στο σπίτι του παππού του για να κοιμηθεί εκεί έτσι όπως κάνει αρκετά χρόνια τώρα. Ήτανε κοντά στο πάρκο της Μεξικάνας με την παρέα του άλλα πέντε παιδιά όλα γνωστά σε εμένα και η ηλικία τους 14 χρονών. Από εκείνη την ώρα και για τουλάχιστον 1 ώρα και 15 λεπτά αγνοείται η τύχη του γιου μου και των υπολοίπων παιδιών μαζί.
Δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα τα κινητά κανένας τους, δύο μάνες βγήκαν στους δρόμους για να τα βρούνε, ενώ εγώ παίρνοντας τηλέφωνο στον πατέρα μου για να δω αν έφτασε ο εγγονός του-γιος μου πήρα αρνητική απάντηση. Φυσικά δεν μπορείτε να καταλάβετε πως πέρασε η ώρα μέχρι της 23:30 όπου και είχαμε ξανά νέα τους. Τι είχε συμβεί τελικά και χάσαμε επαφή από τα παιδιά μας για περίπου 1 ½ ώρα; Λοιπόν ένας ιδιόρρυθμος πρώην αστυνομικός που διατηρεί παντοπωλείο στην περιοχή και που συχνά ενοχλεί την αστυνομία με τις άσκοπες κλήσεις του ειδοποίησε την παραπάνω λέγοντας τους ότι κάτι παιδιά σπάνε αυτοκίνητα έξω από το μαγαζί του. Για καλή τύχη της αστυνομίας υπήρχε περιπολικό στην περιοχή και έφθασε σε δύο λεπτά το πολύ και ύστερα από λίγο ακόμη ένα. Ένας αστυνομικός από το πρώτο περιπολικό ρωτάει τον ιδιόρρυθμο πού είναι τα παιδιά και αυτός με την σειρά του δείχνει τον γιο μου και τους φίλους του που την συγκεκριμένη στιγμή ήτανε στο συγκεκριμένο σημείο και τίποτα παραπάνω όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω. Οπότε μετά απ’ αυτήν την απάντηση του οι αστυνομικοί “συλλάβανε” τα έξι παιδιά και τα βάλανε στα περιπολικά για να τα οδηγήσουνε στην αστυνομική διεύθυνση Ξάνθης μάλλον για εξακρίβωση στοιχείων γιατί όπως θα αναφέρω παρακάτω δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Απ’ αυτήν τη στιγμή χάνονται τα ίχνη όλων των παιδιών από τις οικογένειες τους μιας και στις απανωτές κλήσεις προς τα κινητά τους υπήρχε εντολή απ’ τους αστυνομικούς να μην απαντήσουν. Και από εδώ και μετά αρχίζω να ρωτάω τα εξής ερωτήματα που ζητούν απάντηση:
1.Αφού οι αστυνομικοί διαπίστωσαν στον τόπο του υποτιθέμενου «εγκλήματος» ότι απολύτως τίποτα από τα λεγόμενα του ιδιόρρυθμου δεν συνέβαινε γιατί μάζεψαν τα παιδιά μας με όχι και καλό τρόπο για όλα, το ένα μάλιστα τρόμαξε και έβαλε τα κλάματα, το άλλο έκανε τέσσερα πέντε βήματα πίσω και ο αστυνομικός έβγαλε γκλόπ μήπως και το παιδί αποδράσει ή τι άλλο μπορούσε να κάνει. Ανήλικα είναι, μπορούσαν να πάρουν τα στοιχεία τους και να μας πάρουν τους γονείς ένα τηλέφωνο για να μας ενημερώσουν ή να προσέλθουμε εμείς στο τμήμα μόνοι μας ή άντε με τα ανήλικα παιδιά μας.
2.Να προσπεράσω γιατί τα πήγανε στο αστυνομικό τμήμα, εκεί τώρα τα είχανε μία ώρα, ο γιος μου ζήτησε νερό δεν του έδωσαν, από την τρομάρα τους τα παιδιά έπρεπε να τα δώσουνε μόνοι τους νερό, και το χειρότερο απ’ όλα στις δεκάδες κλήσεις προς τα κινητά τους από εμάς δεν άφηναν ακόμη και τότε να απαντήσουν. Δεν είναι φαίνεται γονείς για να καταλάβουν την αγωνία μας. Και να δεχθώ και αυτήν τους την πράξη γιατί αυτοί δεν μας πήρανε τηλέφωνο να μας ενημερώσουν όπως και έπρεπε να κάνουνε βάση νόμου μιας και είναι ανήλικα τα παιδιά.
3.Και ύστερα απ’ όλα αυτά τα διώξανε απ’ το τμήμα στις 23:30 μόνα τους για να γυρίσουνε στα σπίτια τους. Είναι τρελοί οι άνθρωποι; Ρωτάω γιατί δεν ξέρω αν μπορούν να απαντήσουν σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Εμένα προσωπικά ο γιος μου δεν έχει γυρίσει στο σπίτι του μετά τις 22:30 ποτέ, και αυτό έγινε με την προτροπή της αστυνομίας! ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ! Δεν ήταν τίποτα δύσκολο, ένα τηλέφωνο θα έπαιρναν σε εμάς και θα ερχόμασταν εμείς να τα πάρουμε, δεν ζητήσαμε να μας τα φέρουν σπίτι που αν ήταν σωστοί και μετά απ’ όλη αυτή την ταλαιπωρία έπρεπε να το κάνουν. Όμως δεν το κάνανε γιατί θα είχανε περίπου δέκα γονείς στις 24:00 το βράδυ πάνω από το κεφάλι τους να ζητάνε εξηγήσεις.
Φθάνοντας στο τέλος θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι παρά ταύτα εγώ μόλις έμαθα το συμβάν και χωρίς να μάθω πολλές λεπτομέρειες πήγα στο αστυνομικό τμήμα για τον εξής λόγο, για να μάθω το περιστατικό και από την μεριά των αστυνομικών μήπως και ο γιος μου λέει ψέματα, έτσι ώστε να μην έχω καμία αμφιβολία για την ανατροφή που του δίνω. Έχω μεγαλώσει σε στρατιωτική οικογένεια, υπηρέτησα την στρατιωτική μου θητεία στην Στρατονομία, είμαι εθνοφύλακας, πληρώνω αρκετά χρήματα στο κράτος σε φόρους λόγω της επιχειρηματικής μου δραστηριότητας, έχω πολύ καλή εντύπωση για την ελληνική αστυνομία, αλλά πρώτη φορά διαπιστώνω προσωπικά αυτό το οποίο λέω και στις παρέες μου ότι η αστυνομία δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και τι να μην κάνει, πού πρέπει να προχωρήσει και πού να σταματήσει οπότε έρχεται να τους επιβεβαιώσει και η ελληνική παροιμία “κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά”.
Με εκτίμηση
Αλμπανόπουλος Νίκος»
