Σήκωσαν ψηλά …τον αμανέ στην ειδική συνεδρίαση στην τουρκική βουλή που πραγματοποιήθηκε στις 9 Ιανουαρίου ζητώντας «διαπραγματεύσεις» για θέματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Η απάντηση ήλθε άμεσα από εκπρόσωπο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών με την αποσαφήνιση: «τα δικαιώματα και η βελτίωση της ποιότητας ζωής των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών, τουρκικής, πομακικής και αθιγγανικής πολιτικής, δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης» και ότι: «μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας είναι Έλληνες πολίτες και πολίτες της Ευρώπης, που απολαμβάνουν πλήρως ισονομία και ισοπολιτεία. Η Ελλάδα είναι υπερήφανη για την ευρωπαϊκή μειονοτική πολιτική της, που συνεχώς εξελίσσεται και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση».
Η μειονότητα της Θράκης …πιόνι για τουρκικά εσωτερικά και εξωτερικά παιχνίδια
Όλα αυτά σε μια εποχή που η Τουρκία διανύει προεκλογική περίοδο και το θέμα «μειονότητα Θράκης» προσφέρεται για εθνικιστικούς λαϊκισμούς εσωτερικής κατανάλωσης αλλά παράλληλα και σε μια εποχή που το Διαπραγματευτικό Πλαίσιο που έχει ορίσει η Ε.Ε. προς την Τουρκία της «υποδεικνύει» σαφέστατα τα κριτήρια και τις υποχρεώσεις της αλλά και τη συμπεριφορά που θα πρέπει να ακολουθήσει απέναντι σε όλες τις μειονότητες, θρησκευτικές και εθνικές, που υπάρχουν σήμερα στην Τουρκία και η κυβέρνηση Ερντογάν αρνείται να υλοποιήσει.
Και τα ερωτήματα που εγείρονται είναι εύλογα: Η Τουρκία «απαιτεί» διαπραγματεύσεις από την Ελλάδα και αναγνώριση «τουρκικής μειονότητας στην Θράκη» με όλα τα γνωστά αιτήματα (εκλογή μουφτή, βακούφια κ.λ.π.) έχοντας την αρωγή των ΗΠΑ (πρόσφατα αμερικανοί αξιωματούχοι μετά από επαφές με παράγοντες στης μειονότητας στη Θράκη έκαναν λόγο για «τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα», – σχετικό ρεπορτάζ του «Ε», ενώ στη σχετική συνεδρίαση του ΟΑΣΕ η αμερικανική πλευρά «επέπληξε» την Ελλάδα για τη μειονοτική πολιτική που ακολουθεί), τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει διανοηθεί μέχρι στιγμής ποτέ να εγείρει, στο πλαίσιο των ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων, αυτές τις υποχρεώσεις της Τουρκίας στα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και τις κατάφωρες παραβιάσεις της Λοζάννης στην περίπτωση της Ίμβρου και της Τενέδου. Παράλληλα εξήγγειλε τρία μέτρα για την μειονότητα της Θράκης (ιμάμηδες στα σχολεία, εκλογή της διοικητικής επιτροπής για τα βακούφια, ιθαγένεια σε ανιθαγενείς). Κίνηση που εκλήφθηκε ως τήρηση της αμοιβαιότητας, παρότι εκκρεμεί στην Τουρκία η έγκριση του νέου νόμου περί βακουφίων. (Ο νόμος ψηφίστηκε στη Βουλή, αλλά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας άσκησε βέτο. Η υπόθεση βρίσκεται τώρα στην Εθνοσυνέλευση, η οποία ή θα κάνει τις αλλαγές που θέτει ο πρόεδρος ή θα στείλει το νόμο ως έχει στον πρόεδρο, ο οποίος δεν μπορεί παρά να εγκρίνει).
Σημειώνεται ότι ο νέος νόμος προβλέπει την επιστροφή των ακινήτων της ελληνικής μειονότητας που έχουν περιέλθει στο τουρκικό Δημόσιο με νόμο του 1974 ( ότι τα μειονοτικά ιδρύματα δεν μπορούν να διαθέτουν περιουσία πέρα από αυτή που είχαν το 1936). Δεν προβλέπει όμως το ίδιο πράγμα στα ακίνητα των μειονοτικών βακουφίων που εν τω μεταξύ έχουν μεταπωληθεί σε τρίτους.
Ευρωπαϊκή απόφαση ορίζει επιστροφή ακινήτου στην Μεγάλη του Γένους Σχολή ή αποζημίωση 900.000 ευρώ από την Τουρκία
Το… παζλ συμπληρώνεται με μία σύμπτωση! Την ίδια μέρα που γινόταν η συζήτηση στην τουρκική εθνοσυνέλευση ανακοινώθηκε η απόφαση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την προσφυγή της Μεγάλης του Γένους Σχολής εναντίον της Τουρκίας, για δήμευση ακινήτου. Η απόφαση ήταν καταδικαστική και ορίζει επιστροφή ακινήτου ή αποζημίωση 900.000 ευρώ
Επίσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εκκρεμούν άλλες δύο υποθέσεις που αφορούν βακούφια της ελληνικής μειονότητας. Το πρώτο αφορά το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου και το δεύτερο περιουσία ελληνικού βακουφίου στην Τένεδο.
Η πρώτη περίπτωση είναι άκρως σημαντική, διότι σε περίπτωση δικαίωσης, αποκατάστασης δηλαδή του ορφανοτροφείου, θα τεθεί αυτομάτως θέμα καθεστώτος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Την προσφυγή έχει κάνει το Πατριαρχείο, που διαθέτει και τον τίτλο κυριότητας. Η Τουρκία όμως δεν αναγνωρίζει νομικό καθεστώς στο Πατριαρχείο, πράγμα που θα αναγκαστεί με κάποιο τρόπο να κάνει, αν το δικαστήριο δικαιώσει το Φανάρι.
Συνεπώς η Τουρκία «σηκώνει τον αμανέ» για την μειονότητα της Θράκης τη στιγμή που έχει καταδικαστικές ευρωπαϊκές αποφάσεις για τη δική της συμπεριφορά στην ελληνική μειονότητα και ενώ η Ελλάδα δεν δείχνει αυτό να το «χρησιμοποιεί» ως χαρτί, ως όρο για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας.
Το ζητούμενο είναι πόσο θα ισχύσει η λογική του «Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!
Μαριάννα Ξανθοπούλου
