Ενόψει της Διεθνούς Ημέρας της γυναίκας, πολλά είναι τα στοιχεία που καταγράφονται για την κατάστασή της. Τα μηνύματα από τις διάφορες περιοχές πλανήτη δεν είναι πάντα αισιόδοξα. Οι γυναίκες σήμερα, καταπιέζονται σε πολλά μέρη του κόσμου. Αλλού ξυλοκοπούνται και βιάζονται, και σε πολλές των περιπτώσεων αδυνατούν να καταγγείλουν το γεγονός. Η βία κατά των γυναικών στην οικογένεια αποτελεί συχνό φαινόμενο και όχι μόνο στις χώρες του τρίτου κόσμου. Στις «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές κοινωνίες, γυναίκες κακοποιούνται βάναυσα και όταν επιχειρούν να απευθυνθούν στις Αρχές, συχνά αντιμετωπίζονται με καχυποψία και αδιαφορία. Η γυναίκα σήμερα, εκτός από την στείρα μεταβολή της σε αντικείμενο του πόθου, πέραν της οικτρής μετατροπής της σε σεξουαλικό αντικείμενο στα κανάλια της συμφοράς αδυνατεί, παρά την σημαντική παρουσία πάμπολλων φεμινιστικών οργανώσεων, να διεκδικήσει αποτελεσματικά τα δικαιώματά της. Σωματεμπορία και σεξουαλική εκμετάλλευση χιλιάδων γυναικών και κοριτσιών από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ στην Ευρώπη, δημιουργούν έναν ισχυρό αντίποδα στην στυγνή και ωμή κακοποίησή τους σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας, όπου το μορφωτικό επίπεδο κρατιέται τεχνηέντως σε χαμηλά επίπεδα. Εκεί γυναίκες άλλοτε πετροβολούνται (καταγεγραμμένο περιστατικό στη Νιγηρία), φυλακίζονται και βιάζονται. Φυλακισμένες γυναίκες και κορίτσια από άλλες χώρες, με την απειλή της απέλασης, κακοποιούνται βάναυσα, όπως προαναφέρθηκε, και στις «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές χώρες. Το φαινόμενο παρατηρείται έντονα και στην χώρα μας. Τα ρατσιστικά στερεότυπα του τύπου «γυναίκα – προκλητική = Ουκρανή ή Ρωσίδα» και «οικιακή βοηθός = Αλβανή» επικρατούν θριαμβευτικά σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Αλλά η Πέμπτη 8 Μαρτίου δεν είναι αφιερωμένη μόνο στα προβλήματα των γυναικών. Είναι η ημέρα που ο καθένας πρέπει να αναρωτηθεί για την αξία και τις δυνατότητές τους. Είναι η μέρα όπου οι γυναίκες αναδεικνύουν περίτρανα την αξία τους. Τουλάχιστον για όσους ακόμη δεν το έχουν αντιληφθεί και εξακολουθούν να τις μεταχειρίζονται σαν υποδεέστερα όντα. ΗUnicef υποστηρίζει πως η βία κατά των γυναικών αποτελεί μια από τις πιο ακραίες μορφές ανισότητας. Παρά τις προόδους που έχουν συντελεστεί, υποστηρίζει η οργάνωση, εξακολουθούμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου εκατομμύρια κορίτσια δεν πάνε σχολείο, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και παράνομης διακίνησης (trafficking), είναι ευάλωτα στοAIDS και την σεξουαλική κακοποίηση.
Η Unicef τονίζει πως το κλειδί για την αντιμετώπιση των διακρίσεων και της βίας κατά των κοριτσιών είναι η εκπαίδευση. Τα μορφωμένα κορίτσια μπορούν να προστατέψουν πιο αποτελεσματικά τους εαυτούς τους.
Πρόσφατα, η Επιτροπή για την Εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών του ΟΗΕ, δημοσίευσε έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης για την εξάλειψη κάθε μορφής διακρίσεων κατά των γυναικών. Η Επιτροπή εξέφρασε ανησυχία για τη εμμονή στην πατριαρχική νοοτροπία και τα βαθιά ριζωμένα στερεότυπα σχετικά με τους ρόλους και τις ευθύνες των ανδρών και των γυναικών στην οικογένεια και την κοινωνία. Τα εν λόγω στερεότυπα αποτελούν σημαντικό εμπόδιο για την εφαρμογή της Σύμβασης κατά των διακρίσεων. Η Διεθνής Αμνηστία, από την άλλη μεριά, έχει ξεκινήσει από το 2004 παγκόσμια εκστρατεία με στόχο τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών.
Στατιστικά στοιχεία για τις γυναίκες δημοσίευσε – ενόψει της 8ης Μαρτίου – και η Eurostat. Οι γυναίκες φαίνεται πως ζουν περισσότερο από τους άντρες. Η διαφορά κυμαίνεται τουλάχιστον στα έξι χρόνια (74,5 χρόνια για τους άντρες, 81,5 για τις γυναίκες). Λιγότερο ενημερωμένες παρουσιάζονται πάντως στους υπολογιστές σε σχέση με τους άντρες. Οι γυναίκες, σύμφωνα με τα στοιχεία, υπερέχουν των αντρών στην ανεργία. Στην χώρα μας μάλιστα η διαφορά είναι χαρακτηριστική καθώς το ποσοστό τους κυμαίνεται στο 13,4% έναντι 5,4% των αντρών. Πολύ μεγάλη είναι και η διαφορά και στον αριθμό των απασχολούμενων γυναικών, όπου η διαφορά με τους άντρες κυμαίνεται στο 20% (57,1% γυναίκες – 71% άντρες / Ελλάδα αντίστοιχα 47,5% – 74,6%). Τέλος, σχεδόν το ένα τρίτο των γυναικών (δεύτερο τρίμηνο 2006) στην ΕΕ27 εργάζονται με μερική απασχόληση (31,4%) έναντι 7,7% των αντρών (Ελλάδα 10,4% έναντι 3,0% αντίστοιχα). Όπως βλέπουμε, και από στατιστικής πλευράς, οι διαφορές ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες είναι σημαντικές, με σαφώς μικρότερες ευκαιρίες απασχόλησης για τις γυναίκες. Θα πρέπει να μας απασχολήσει το γεγονός. Η ανισότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Από το Συμβούλιο της Ευρώπης, τώρα, ακούγονται φωνές πως πρέπει να ξεσκεπαστούν και να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα ενδοοικογενειακά προβλήματα των γυναικών. Η εκστρατεία του Συμβουλίου ενάντια στην βία κατά των γυναικών φιλοδοξεί να συμπαρασταθεί στα θύματα της βίας στο σπίτι μέσω των ενώσεων των τοπικών αρχών των 46 κρατών – μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στόχος, να σπάσει η σιωπή που συνήθως συνοδεύει τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας κατά των γυναικών. Το Στρασβούργο είναι η μόνη πόλη στη Γαλλία – αν όχι στην Ευρώπη – όπου υπάρχει ειδικά εκπαιδευμένη αστυνομική μονάδα για τα περιστατικά βίας στο σπίτι. Η πόλη διαθέτει επίσης 15 μονάδες στέγασης που χρησιμεύουν ως προσωρινό καταφύγιο για 25 γυναίκες και τα παιδιά τους που μπορούν να καταφύγουν σε περιπτώσεις άσκησης βίας στο σπίτι. Προσφέρεται επίσης και οικονομική βοήθεια στις γυναίκες που έχουν υποστεί βία.
Αυτά είναι κάποια μέτρα που λαμβάνονται υπέρ των γυναικών που υποφέρουν. Και να είστε σίγουροι πως είναι πολλές. Επαρκούν όμως αυτά για την αποτελεσματική καταπολέμηση της βίας ενάντιά τους; Πως αντιδρά η διεθνής κοινότητα μπροστά στα αισχρά και κατάπτυστα φαινόμενα της ωμής κακομεταχείρισης γυναικών; Πως πράττει όταν εμφανίζονται καθαρά εικόνες γυναικών που πετροβολούνται, βιάζονται ή πυροβολούνται;
Η διεθνής κοινότητα δεν έχει αντιμετωπίσει με την δέουσα σοβαρότητα το θέμα. Παρά τις όποιες προσπάθειες, τα προβλήματα των γυναικών παραμένουν μεγάλα. Και πολυποίκιλα. Στην χώρα μας, τα προβλήματα δεν είναι λίγα και ειδικά αυτά που αφορούν τις γυναίκες που προέρχονται από ανατολικές χώρες ή τις γυναίκες – πρόσφυγες. Πάραυτα έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες. Υπάρχει όμως δρόμος ακόμη.
8 Μαρτίου – παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Όπως αλλού έτσι και στην Ελλάδα οι φωνές υπέρ της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων τους πληθαίνουν. Η Γενική Γραμματέας
