Η χρήση κινητών τηλεφώνων κατά την οδήγηση οχημάτων αποτελεί μια από τις βασικότερες αιτίες προκλήσεως τροχαίων ατυχημάτων. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, η πιο σημαντική επίπτωση στην υγεία από τη χρήση κινητών τηλεφώνων δεν συνδέεται με την έκθεση στην RF ακτινοβολία αλλά με την πρόκληση τροχαίων ατυχημάτων. Ειδικά για την περιοχή ευθύνης της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ξάνθης και για το δίκτυο της Εγνατίας Οδού παρατηρήθηκε ότι οι περισσότερες εκτροπές των οχημάτων οφείλονται σε χρήση κινητών τηλεφώνων.
Οι Redelmeier και Tibshirani σε μια διασταυρούμενη μελέτη μεταξύ κλήσεων κινητών τηλεφώνων και συγκρούσεων οχημάτων, υπολόγισαν ότι ο κίνδυνος σύγκρουσης ήταν τετραπλάσιος όταν ο οδηγός χρησιμοποιούσε το κινητό τηλέφωνο ή αμέσως μετά το πέρας της κλήσης. Οι Lamble διερεύνησαν την ικανότητα των οδηγών να αντιληφθούν μεταβολές της ταχύτητας προπορευόμενου αυτοκινήτου ενώ χρησιμοποιούσαν κινητό τηλέφωνο. Φάνηκε ότι η χρήση του κινητού τηλεφώνου μείωνε την ικανότητα του οδηγού να αντιληφθεί τυχούσα επιβράδυνση του προπορευόμενου αυτοκινήτου ανεξάρτητα από την οπτική του επαφή με το κινητό τηλέφωνο. Συμπέραναν δηλαδή ότι ούτε η χρήση ανοικτής ακρόασης (hands free) εξαλείφει τα προβλήματα ασφαλείας που προκύπτουν από τη χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση. Αυτή η παρατήρηση γεννά ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους άλλων «ενεργών» παρενοχλήσεων ενόσω οδηγεί κανείς, όπως πχ να μιλά με τους επιβάτες. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι Hancock επισημαίνουν ότι σε οδηγούς που μιλούσαν στο κινητό έχει παρατηρηθεί 15% αύξηση του χρόνου απάντησης στο stop (κόκκινο φως) κατά την αλλαγή των σημάτων των φανών σηματοδότησης. Μια άλλη έρευνα εξομοίωσης αποδίδει τη μειωμένη οδηγική ικανότητα που παρατηρείται κατά τη χρήση κινητού τηλεφώνου και στην μειωμένη προσοχή στα οπτικά ερεθίσματα αφού παρατηρήθηκε ότι ο οδηγός που συνομιλεί στο κινητό τηλέφωνο δεν μπορεί να ανακαλέσει με ευκολία οπτικά ερεθίσματα που του παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της οδήγησης.
Επίσης, σ’ ένα πείραμα που μελέτησε την επίδραση της συνομιλίας στο κινητό τηλέφωνο και άλλων παραγόντων διάσπασης της προσοχής στο χρόνο αντίδρασης οδηγών στο φρενάρισμα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συνομιλία επιβράδυνε αυτόν το χρόνο αλλά όχι η μουσική στο ράδιο του αυτοκινήτου. Μια άλλη μελέτη εξετάζει την επίδραση τριών τύπων κινητών τηλεφώνων (hand held, hands free με εξωτερικό μεγάφωνο και personal hands free) στη συνολική υποκειμενική φόρτιση (workload) σε 13 πεπειραμένους οδηγούς κατά τη διάρκεια οδήγησης σε αυτοκινητόδρομο. Βρέθηκε ότι την ελάχιστη παρενόχληση προκαλούσε το personal hands free ΚΤ και τη μέγιστη το hands free κινητών τηλεφώνων με εξωτερικό μεγάφωνο.
Οι Violanti, σε μια ανάλυση των δεδομένων που αφορούσε 223.137 ατυχήματα στην τριετία 1992-1995, έκαναν διάφορες συγκρίσεις μεταξύ μοιραίων ατυχημάτων όπου εμπλέκονταν κινητά τηλέφωνα και αντιστοίχων λιγότερο σοβαρών ατυχημάτων απουσία κινητών τηλεφώνων, λαμβάνοντας υπ όψη στην κατηγοριοποίηση και άλλες μεταβλητές (ηλικία, φύλο, χρήση αλκοόλ, ταχύτητα, έλλειψη προσοχής). Απεδείχθη ότι ο κίνδυνος ένα ατύχημα να αποβεί μοιραίο αυξάνεται 9 φορές παρουσία κινητού τηλεφώνου. Ο συνδυασμός των υπολοίπων μεταβλητών δηλ. έλλειψη προσοχής, αλκοόλ με χρήση κινητών αυξάνει αυτόν τον κίνδυνο περισσότερο από ότι τα κινητά τηλέφωνα από μόνα τους.
Οι Wilson σε μια έρευνα 3.869 οδηγών αναφέρουν ότι οι οδηγοί που χρησιμοποιούσαν ΚΤ είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να προκαλέσουν ατύχημα από σφάλμα τους σε σχέση με τους μη χρήστες αν και η διαφορά αυτή δεν ήταν στατιστικά σημαντικά για τους άνδρες οδηγούς. Επίσης αναφέρουν ότι δε φαίνεται να υπήρχε επίδραση στις παραβάσεις από έλλειψη προσοχής.
Οι οδηγοί χρήστες κινητών τηλεφώνων είχαν επιπλέον μεγαλύτερο ποσοστό συγκρούσεων από πίσω. Συνολικά προκύπτει ότι αυτοί οι οδηγοί είναι πιο επικίνδυνοι.
