Μας περιβάλλει και πρέπει επιτέλους όλοι μας να βιώνουμε την ταπεινότητά μας εγγύς του και μέσα του.
Και ο λόγος φυσικά για το περιβάλλον
1η Προσέγγιση: “ΚΕΚΤΗΜΕΝA”.
Υλικά που η ίδια η φύση μπορεί να ανακυκλώσει. (Οικιακά ανθρώπινα λήμματα και περιττά λήμματα από τροφές).
Οι τροφές μεταποιούνται μέσα στους ίδιους μας του οργανισμούς σε ουσίες για μας και σε κόπρανα. Τα υπόλοιπα (όπως οι φλούδες λεμονιού) περιττεύουν. Τα περιττά υλικά μπορούν να διοχετεύονται σε χώρους υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ) όπου το ίδιο το περιβάλλον τα ανακυκλώνει. Ακόμα και τα σαρκοφάγα είδη του πλανήτη, μετά το θάνατό τους, αποσυντείθονται και ανακυκλώνονται στην ίδια τη γη.
Τα κόπρανα μαζί με τα οικιακά λύματα, είναι απόβλητα που μπορούμε να διοχετεύουμε σε σταθμούς βιολογικού καθαρισμού. Στηριζόμαστε σε μία ιδιωτική και προσωπική πρωτοβουλία τη συνήθεια διαχωρισμού μέσα στην ίδια μας την οικία, των περιττών υλικών που διοχετεύουμε σε ΧΥΤΑ και σε βαρέα λήμματα όπως λευκές συσκευές, τηλεοράσεις, έπιπλα κ.λ.π.
Τα τελευταία θα πρέπει να οδηγούνται σε ειδικά κέντρα περισυλλογής.
Ενίσχυση του περιβάλλοντος και οριοθέτηση προς ισορροπία με τις καταστροφές, με υποδομές δασών και παραλιών.
Το λιγότερο, χωρίς ειδικές γνώσεις, που έκαστος μπορεί να συμβάλει, για τη διατήρηση της έστω υπάρχουσας χλωρίδας και πανίδας του πλανήτη μας, είναι ο εμπλουτισμός της με στοιχεία της φύσης. Χώμα δεν μπορούμε να παράγουμε. Να τροφοδοτήσουμε όμως με οξυγόνο την ατμόσφαιρά μας και όχι μόνο, με μόνη ενέργειά μας τη δενδροφύτεψη, αυτό σίγουρα το μπορούμε.
Το παραπάνω είναι ένα από τα μέτρα που μπορούμε ενεργητικά να λάβουμε για τον εμπλουτισμό της ήδη υπάρχουσας φύσις. Σε μεγάλη κλίμακα το παραπάνω μέτρο δεν ενισχύει, απλά μακάρι έστω να αποκαταστήσει τις καταστροφές μεγάλων εκτάσεων όπως είναι οι πυρκαγιές.
Στηριζόμενοι στην εθελοντική και όχι μόνο πρωτοβουλία ανθρώπων, που σέβονται και αγαπούν τη φύση και το κοινό καλό, οι αρμόδιοι φορείς θα πρέπει να ορίσουν περιοχές ως προστατευμένες, να τις ενισχύουν με στοιχεία της φύσης και επιτέλους να τις οριοθετήσουν και να απαγορεύσουν οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα στην περιοχή και να αφήσουν κάποιες άλλες στην ανθρώπινη, οποιασδήποτε άλλης μορφής εκμετάλλευση. Είναι, πιστεύω, πλέον καιρός, να επέμβουμε στην διαμόρφωση τυποποιημένων βιότοπων και ελεγχόμενων περιοχών πλούσιων σε στοιχεία της φύσης, με υποδομές για προστασία από φωτιές κ.λ.π. Όπως ακριβώς επεμβαίνουμε στο πολεοδομικό σχεδιασμό, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να υπάρξει και δασοφυϊκός σχεδιασμός.
2η Προσέγγιση: “ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΗ”.
Εναλλακτική διαχείριση υλικών προς ανακύκλωση αυτών.
Καθημερινά, μέσω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, εξορυγνύονται και συλλέγονται διάφορα υλικά από τη γη. Τα υλικά αυτά με διάφορες κατεργασίες γίνονται να συμβάλουν στην παραγωγή διαφόρων προϊόντων, χρήσιμων για τις καθημερινές ανάγκες του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, χρησιμοποιεί πρωτογενής ύλες απ΄τη γη και μεταποιεί αυτές σε τελικά προς χρήση προϊόντα. Για παράδειγμα ο σίδηρος που γίνεται μέρος αυτοκινήτου, κτιριακών κατασκευών, συσκευασιών, θυρών κ.λ.π.
Στην κοινωνία μας που εξελίσσεται ραγδαία, όσο αφορά κυρίως στο τεχνολογικό επίπεδο, πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αποσύρονται για να δώσουν τη θέση τους σε νέα. Αυτά σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να οδηγούνται σε ειδικά διαμορφωμένους πιστοποιημένους χώρους ανακύκλωσης. Αλλά και σε επίπεδο επαγγελματικής δραστηριότητας, τα παραπροϊόντα και η φύρα υλικού, θα πρέπει να παραδίδεται σε τέτοιους φορείς. Εδώ και δύο χρόνια η Ελλάδα συμμορφώνεται και εμπλουτίζει τη νομοθεσία της με Ευρωπαϊκές Οδηγίες, που στόχο έχουν το σεβασμό προς το περιβάλλον και την ανακύκλωση υλικού. Ειδικά όσο αφορά στη βιομηχανική δραστηριότητα, υπάρχει νομοθεσία Εθνικού Σχεδιασμού Ενναλακτικής Διαχείρισης Υλικού όπως επικίνδυνων αποβλήτων, τζαμιού, μετάλλων, οχημάτων, συσκευασιών κ.λ.π. Βάση της νομοθεσίας αυτής έχουν δημιουργηθεί διαπιστευμένοι φορείς, οι οποίοι φέρουν την ευθύνη ενναλακτικής διαχείρισης όλων των παραπροϊόντων και των άχρηστων πλέον υλικών.
Οι φορείς αυτοί, μέχρι στιγμής, είναι οι εξής, για να πάρετε μια ιδέα των υλικών που ενναλακτικά μπορούν να διαχειριστούν (Για τα παρακάτω υπάρχουν Υπουργικές Αποφάσεις):
– Σύστημα συλλογικής εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών ΣΣΕΔ – Ανακύκλωση.
– Σύστημα συλλογικής εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών ορυκτελαίων ΚΕΠΕΔ.
– Ατομικό σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών της Ιδιωτικής ετικέτας και εισαγωγής προϊόντων «ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ».
– Σύστημα συλλογικής εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων λιπαντικών ελαίων ΕΛ.ΤΕ.ΠΕ. Α.Ε.
– Συλλογικό σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού «ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΥΣΚΕΥΩΝ Α.Ε.».
– Συλλογικό σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης φορητών ηλεκτρικών στηλών και συσσωρευτών – ΣΣΕΔΦΗΣΣ
– Σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης συσσωρευτών – ΣΥ.ΔΕ.ΣΥΣ Α.Ε.
– Συλλογικό σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης μεταχειρισμένων ελαστικών “ECO-ELASTICA A.E.”
– Συλλογικό σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης οχημάτων Ελλάδας με το διακριτό τίτλο «ΕΔΟΕ Α.Ε.»
Οι παραπάνω φορείς έχουν δικαίωμα να υπογράψουν συμβάσεις τόσο με διαπιστευμένους μικρότερους φορείς, για την κατά τόπους διαχείριση, όσο και με βιομηχανίες για την παραλαβή των παραπροϊόντων τους. Έτσι στα πλαίσια της περιβαλλοντικής διαχείρισης της εκάστης βιομηχανίας, παραδίδεται το υλικό προς ανακύκλωση σε διαπιστευμένους φορείς.
3η Προσέγγιση “ΒΙΩΜΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ”.
Περιβαλλοντική παιδεία για περιβαλλοντικό πολιτισμό.
Είναι αδιανόητο μέσα στη βασική μόρφωση του νεοέλληνα, να μη συμπεριλαμβάνονται θέματα περιβαλλοντικής διαχείρισης στη βάση προσωπικού επιπέδου έκαστου πολίτη. Εμείς να μην ξαναπετάξουμε τίποτα από το παράθυρο του αυτοκινήτου μας και τα παιδιά να μαθαίνουν πρωτογενώς, πως είναι βάση πολιτισμένου κόσμου. Ο ρυπαίνων ας τιμωρείτε αυστηρός και ας θεωρείτε περιθωριακός ή πολίτης δεύτερης κατηγορίας.
Η απαγόρευση της απόρριψης σκουπιδιών, ιδίως συσκευασιών ειδών διατροφής (σοκολάτας, σνακ, αναψυκτικών κ.λ.π ψιλικών) σε οποιοδήποτε χώρο πλην ειδικών κάδων, είναι μια αρχή περιβαλλοντικής πολιτικής.
Ας συμβάλλουμε και εμείς, σε επαγγελματικό επίπεδο, στην συγκέντρωση ανακυκλώσιμου υλικού και την παράδοσή του σε διαπιστευμένους φορείς.
Από την άλλη οι φορείς ας μεριμνήσουν για τη νόμιμη περισυλλογή και μεταφορά των υλικών αυτών, στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους τους.
4η Προσέγγιση “ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ”.
Διαπιστευμένο σύστημα περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Σε ομίλους και εταιρίες, που το περιβαλλοντικό ζήτημα τους απασχολεί και τους ευαισθητοποιεί, μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην υιοθέτηση ενός συστήματος περιβαλλοντικής διαχείρισης. Ιδίως για υποψήφιους φορείς ενναλακτικής διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών, ένα σύστημα περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ανυπερθέτως απαραίτητο. Πιστοποιημένο κατά ISO 14001, εγγυάται τη νομιμοποιημένη περιβαλλοντική διαχείριση υλικού και την ελεγχόμενη ή τη μηδαμινή απόρριψη αέριων, υγρών και στερεών ρύπων.
Σε ένα τέτοιο σύστημα τόσο η διοίκηση όσο και το διοικητικό και εργατικό προσωπικό γίνονται μέρος του συστήματος και παρά την όποια προσωπική αντίληψη περί του θέματος και των υποχρεώσεων, υποβάλλονται σε συγκεκριμένες διαδικασίες, οι οποίες προωθούν την περιβαλλοντική πολιτική της εταιρίας. Ένα τέτοιο σύστημα συμβάλει εκτός των άλλων στην προστασία του περιβάλλοντος αλλά και στην εξωτερίκευση της πολιτικής αυτής στους συνεργάτες και στους πολίτες που επηρεάζει.
5η Προσέγγιση “Διαγράμματα”.
Παρακάτω σας παραθέτω διαγράμματα των παραπάνω προσεγγίσεων.
Για τη ΜΕΛΕΤΗΤΙΚΗ ΞΑΝΘΗΣ
Δημήτριος Βεζέρης
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός &
Μηχανικός Υπολογιστών.
