Λιμνίο. Πάλαι ποτέ, καμάρι της Ξάνθης. Όμορφο, περίλαμπρο, εντυπωσιακό. Χώρος πνευματικής και σωματικής ανάπαυσης των Ξανθιωτών είχε αποκληθεί.
Όλ’ αυτά, έως ότου βρίσκονταν στη δικαιοδοσία του Δασαρχείου Ξάνθης, το οποίο και το δημιούργησε, υπό την ηγεσία μου, για λογαριασμό του Δήμου. Όμως, αλίμονο. Αφ’ ότου περιήλθε στα χέρια του Δήμου, άρχισε η υποβάθμιση. Θαρρείς και λίμναζε συσσωρευμένη απέχθεια στον Δήμο εναντίον του Λιμνίου και το εγκατέλειψε, αφού βεβαίως πρώτα το αλλοίωσε με άστοχες και ασυμβίβαστες με το φυσικό του περιβάλλον επεμβάσεις και το εξόντωσε με την εκδίωξη της φύσης και την εγκατάσταση παρείσακτων κατασκευασμάτων για μπάρ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για το Λιμνίο, για την αθλιότητα που το περιέβαλε. Δεν είχα πρόθεση να ξαναγράψω. Ωστόσο η κατάσταση είναι πλέον πέραν κάθε περιγραφής και εγκυμονεί κινδύνους. Κινδύνους υγείας από την βρώμα που συσσωρεύτηκε. Κινδύνους ατυχήματος, εξ αιτίας ολοσχερούς καταστροφής των κιγκλιδωμάτων της γέφυρας, έστω και αν αυτά, προχείρως, επιδιορθώθηκαν τις τελευταίες μέρες, προσθέτοντας όμως αφανείς κινδύνους από την μειωμένη αντοχή τους και τα χάσκοντα σκουριασμένα καρφιά.
Η υγειονομική υπηρεσία της Νομαρχίας καλό είναι να προχωρήσει σε απολύμανση, του χώρου.
Βέβαια, επιβάλλεται να προστεθεί πως υπάρχουν και άλλοι υπεύθυνοι αυτής της κατάντιας. Οι χρήστες του Λιμνίου, οι οποίοι δεν το σεβάστηκαν. Ως σύγχρονοι βάρβαροι του προξένησαν κάθε είδους ζημιά και ρύπανση. Άγνωστο για το πόσο “ικανοποιημένοι” μπορούν να νιώθουν. Και οι μεν και οι δε.
Ξάνθη, 28 Μαρτίου 2005
Ιωάννης Γκεβρέκης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Επίτιμος Δασάρχης
