Ημέρα αφιερωμένη στον Εθελοντισμό. Για την πολυετή προσφορά της στο Γηροκομείο Ξάνθης .Α. Στυλιανίδου: «Είναι αδικία να ερχόμαστε σ’ αυτή τη γη, να γεννιόμαστε και να πεθαίνουμε χωρίς να αισθανόμαστε την αξία της αλληλοβοήθειας»
«Πρέπει να έχουμε ευθύνη για το μέλλον αυτού του κόσμου. Και πρέπει να πιστέψει η κοινωνία μας σ’ αυτό τόσο δυνατά ώστε να κληροδοτηθεί στις επόμενες γενιές. Ο χρόνος και το καθήκον, μας πιέζουν να εφαρμόσουμε και να προσφέρουμε συλλογικά με προοπτική, για ένα καλύτερο μέλλον».
Ξεκινούμε με τα λόγια της κ. Ασπασίας Στυλιανίδου, όταν την ρωτήσαμε για τα συναισθήματά της μιας και την Δευτέρα τιμήθηκε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλο για την εθελοντική της προσφορά στο Γηροκομείο της πόλης μας.
Το έργο που επιτελείται στο Γηροκομείο Ξάνθης είναι γνωστό.
Μάλιστα τα τελευταία χρόνια αποτελεί το παράδειγμα μεταξύ των ιδρυμάτων της χώρας, δεχόμενο τις εκθειάσεις Υπουργείων και φορέων.
Και το έργο αυτό αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε άλλη μια φορά.
Τώρα όμως, από τον πρώτο πολίτη της χώρας, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο.
Την περασμένη Δευτέρα, τιμήθηκε ο εθελοντισμός και βραβεύτηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο, άνθρωποι, σύλλογοι και φορείς για την πολυετή προσφορά τους.
Η πρόεδρος του Γηροκομείου Ξάνθης κ. Στυλιανίδου, προσφέρει την βοήθειά της στο ίδρυμα τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Ένα τέτοιο έργο δεν θα μπορούσε να μη τιμηθεί και αναγνωριστεί και σε πανελλαδικό επίπεδο, αφού στην Ξάνθη είναι ήδη γνωστό.
Όπως μας είπε, η ίδια προσωπικά ζητούσε πάντα την βοήθεια του κράτους.
Μάλιστα πολλές φορές την απαιτούσε.
Αυτό το έκανε γιατί έβλεπε και ακόμη βλέπει την ανάγκη βοήθειας που χρειάζονται οι συνάνθρωποι, αυτοί που ζουν δίπλα μας, και που πολλές φορές τους κλείνουμε την πόρτα.
Το κράτος όπως τόνισε, γνωρίζει τα προβλήματα.
Για την επίλυσή τους όμως, χρειάζεται η συμβολή όλων.
Χρειάζεται η δημιουργία μιας κοινωνίας αλληλεγγύης.
Η χαρά αυτής της βράβευσης, είναι μεγάλη. Στο πρόσωπο της κ. Στυλιανίδου βραβεύτηκε όλος ο νομός Ξάνθης.
«Η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί πίστεψα και πιστεύω πως ζω σε μια κοινωνία, χριστιανική, με ευαισθησίες, ανθρώπινη. Και αυτό που πιστεύω είναι ότι υπάρχει συμμετοχή της κοινωνίας μας στην κρατική βοήθεια».
Ο εθελοντισμός υπάρχει. Και υπάρχουν και οι άνθρωποι που το αποδεικνύουν έμπρακτα.
Και θα πρέπει να μάθουν όλοι την σημασία της ανιδιοτελούς προσφοράς…
Γιατί, όπως σημειώνει η πρόεδρος του Ιδρύματος…«οι δυσκολίες μας είναι ορατές και μεγάλες…και είναι αδικία να ερχόμαστε σ’ αυτή τη γη, να γεννιόμαστε και να πεθαίνουμε χωρίς να αισθανόμαστε την αξία της αλληλοβοήθειας».
ΧΡΥΣΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
