Με τίτλο: «Βυζαντινή Οικουμένη: Θέματα Ιστορίας και Πολιτισμού»
Ένα βιβλίο που θα συντροφεύει ως βοήθημα στις σπουδές και στις μελέτες τους όλους τους «ερασιτέχνες βυζαντινολόγους»
«Επιχείρησα να μιλήσω για το Βυζάντιο και τον πολιτισμό του, έχοντας στο μυαλό μου έναν αναγνώστη, που στη μέση εκπαίδευση λίγο γνώρισε αυτή την περίοδο της ιστορίας μας και πολύ λίγο την αγάπησε. Εξάλλου δεν είναι μυστικό πως όταν φτάναμε στα κεφάλαια πολιτισμού, συνήθως λέγαμε «αυτά αφαιρούνται, γιατί δεν χρειάζονται». Και δώς του οι δολοπλοκίες των αυτοκρατόρων και οι βυζαντινές ίντριγκες… Έχει ίσως παρέλθει αυτό το πρότυπο προσέγγισης της ιστορίας, και ειδικά για τη λεγόμενη Βυζαντινή περίοδο έχουν τις τελευταίες δεκαετίες γραφεί βιβλία που βλέπουν με άλλο μάτι τη χιλιόχρονη διαδρομή των Ελλήνων».
Με τα λόγια αυτά κλείνει το τελευταίο του βιβλίο «Βυζαντινή Οικουμένη, θέματα ιστορίας και πολιτισμού» ο Θανάσης Μουσόπουλος.
Είναι φορές που ο Δάσκαλος, ο Θανάσης, με κάνει να «ζηλεύω» την έμπνευσή του.
Σαν φυσική συνέχεια του Στέφανου, στάθηκαν και οι δύο, μια από τις αιτίες να αναθεωρήσω την ζωή μου και να ονειρευτώ μακρινούς ορίζοντες.
Πλούσιοι και οι δύο σε εξοπλισμό, γύρισαν την πλάτη στην κενολογία και αντιπαρατέθηκαν στην ακινησία.
Μια συνάντηση ζωής μαζί τους. Γνώσης και Ελπίδας.
Ταυτίζομαι απόλυτα μαζί του «δεν χρειάζονται πολλά για να γίνουν ωραία πράγματα» και «το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε».
Γραφή ιδιαίτερη, εκλεπτυσμένη, περίτεχνη.
Εμπλουτισμένη με άψογο γλωσσικό και εκφραστικό μηχανισμό.
Μας απορροφά και μας επηρεάζει βαθιά.
Και σε αυτό το βιβλίο δίνει τον καλύτερο εαυτό του.
Η πένα του Θανάση μας χαρίζει για ακόμη μια φορά, ένα παράθυρο στην ψυχή του, έναν παλμό ανάτασης, με θεματικό πλούτο και λεπτές αποχρώσεις.
Χωρίς εξάρσεις, παράγει την αφήγησή του που συναρπάζει τον αναγνώστη και τον βάζει στο κλίμα χωρίς να το καταλάβει.
Πνευματική διαθήκη και αυτό το βιβλίο του, συνδυάζει την βαθιά γνώση με την προσφορά. Ο ρόλος του είναι να φωτίσει τον δρόμο που θα ακολουθήσουν τα «νέα παιδιά» της Πόλης-Αγοράς της Ξάνθης, και να διώξει την άγνοια που στερεί την αυτοσυνειδησία και την ευρύτητα της αντίληψης των οριζόντων των «παιδιών». Να εμβαθύνει, να προσεγγίσει, να ψηλαφίσει, να ανακαλύψει άλλες αξίες με ένα καινούριο πιο ρεαλιστικό βλέμμα. Η μοναδική διεισδυτική ματιά του Θανάση κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Ένα βιβλίο που θα συντροφεύει ως βοήθημα στις σπουδές και στις μελέτες τους όλους τους «ερασιτέχνες βυζαντινολόγους».
Ένα βιβλίο που βοηθά μικρούς και μεγάλους να πλησιάσουν την άλλη γνώση των «αφαιρούμενων κεφαλαίων». Απλό, ευρυμαθή, νοητό που το σφραγίζει η συγγραφική ωριμότητα του Θανάση.
Μιχάλης Σπανίδης
