Ο Αναστάσιος Συμεωνίδης τονίζει τα πενιχρά περιθώρια κέρδους για τους δασεργάτες, τονίζοντας την ανάγκη να αξιοποιηθούν και σε άλλες δραστηριότητες
Μέχρι σήμερα ασχολούνται με την παροχή ξυλείας για την κάλυψη των αναγκών θέρμανσης μέσω των ΔΑΣΕ, ωστόσο τα έσοδα δεν επαρκούν και τίθεται θέμα βιοπορισμού
Σε παρέμβαση για την υποστήριξη των υλοτόμων-δασεργατών προέβη ο πρόεδρος της Κοινότητας Σταυρούπολης, Αναστάσιος Συμεωνίδης, επισημαίνοντας ότι το εισόδημα μέσω της παροχής ποσότητας ξυλείας για την αντιμετώπιση των αναγκών θέρμανσης των πολιτών ορεινών περιοχών δεν επαρκεί και γι’ αυτό προτείνει την αξιοποίησή τους και σε άλλες δραστηριότητες όπως η προστασία του περιβάλλοντος και η δασική διαχείριση.
Αναλυτικά στην παρέμβασή του ο κ. Συμεωνίδης, περιγράφει το πρόβλημα, αναφέροντας: «ένα δίκαιο και σημαντικό μέτρο στήριξης των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων αλλά ταυτόχρονα ένα μεγάλο “αγκάθι” και πρόβλημα για τους ΔΑΣΕ (Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας).
Ένα μείζον ζήτημα και μεγάλο πρόβλημα τείνει να γίνει το θέμα με την ποσότητα ξυλείας που παραχωρούν οι Δασικοί Συνεταιρισμοί στις Δασικές Αρχές για την κάλυψη των Ατομικών αναγκών θέρμανσης. Αφενός αποτελεί ένα ΣΩΣΤΟ μέτρο προς όφελος των αδύναμων συμπολιτών μας αφετέρου όμως είναι μία διαδικασία η οποία δεν είναι επικερδής, ούτε προσοδοφόρα και διόλου αποδοτική για τους δασικούς συνεταιρισμούς, τους δασεργατες -υλοτόμους και τις οικογένειές τους.
Δουλεύουμε τζάμπα σε δύσκολες συνθήκες εργασίας με κίνδυνο τη ζωή μας και αμειβόμαστε πενιχρά, με αποτέλεσμα να τίθεται πλέον θέμα βιοπορισμού και επιβίωσης, μου εκμυστηρεύτηκε φίλος υλοτόμος.
Αποδέκτης πολλών τέτοιων παραπόνων έχω βρεθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια συμμεριζόμενος απόλυτα τίς ανησυχίες τους μιας και προέρχομαι και εγώ ο ίδιος από παλιά οικογένεια δασεργατών.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν παρατηρεί κανείς ότι οι τιμές διάθεσης των καυσόξυλων κατά το έτος 2011 ήταν προς 14.23 ευρώ πλέον ΦΠΑ το χ.κ.μ. Δέκα χρόνια μετά οι τιμές είναι ακριβώς οι ίδιες. Βέβαια κάποιος θα πει και πολύ σωστά σκεπτόμενος ότι αυτό είναι καλό, μιας και διατηρείται η τιμή διάθεσης σε βάθος δεκαετίας. Σε αυτό θα συμφωνήσω.
Το κόστος εργασιών όμως των Δασικών Συνεταιρισμών παραμένει άραγε το ίδιο;
Η απόδοση στους Δασικούς Συνεταιρισμούς της πραγματικής εμπορικής τιμής χ.κ.μ. και ταυτόχρονα η διάθεση στο κοινό μίας προνομιακής σημερινής τιμής επιδοτώντας την διαφορά το ίδιο το κράτος μήπως θα εξασφάλιζε μια πιο βιώσιμη λύση;
Το πρόβλημα είναι σημαντικό και κάποια στιγμή πρέπει να δοθεί μια λύση.
Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να ακολουθούμε και να λειτουργούμε με βάση τις νομοθεσίες της δεκαετίας του ‘60 και να αναλογιστούμε πώς οι Δασικοί Συνεταιρισμοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για άλλου είδους δράσεις και δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα την προστασία του περιβάλλοντος και τη σωστή διαχείριση του δασικού πλούτου.
Αναδασώσεις, αντιπλημμυρικά έργα, συντηρήσεις μονοπατιών και δασικών δρόμων, καθάρισμα αλσών και πλήθος άλλες αρμοδιότητες πρέπει να μεταβιβαστούν στον κύκλο εργασιών των ΔΑΣΕ. Έφτασε η στιγμή ο κάθε Δασικός Συνεταιρισμός να συνεργάζεται απαραίτητα και υποχρεωτικά με τεχνικό σύμβουλο ειδικότητας ΠΕ Δασολόγου ο οποίος θα σχεδιάζει τις εργασίες και τις μελέτες για την διαχείριση προστασίας και εκμετάλλευσης του δασικού πλούτου και όχι μόνον και προς όφελος και του ίδιου του Συνεταιρισμού. Ας μην αποτελεί μόνιμη στελέχωση αλλά σύμβαση ορισμένου χρόνου, σύμβαση έργου αναλόγως των κύκλων εργασιών που θα πραγματοποιηθούν.
Κάπως έτσι δε θα ζει ο υλοτόμος μια μόνιμη αβεβαιότητα και θα γίνει περισσότερο αποδοτικός, εξασφαλίζοντας για τον ίδιο καλύτερες συνθήκες εργασίας και για την οικογένειά του καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Κάπως έτσι εν κατακλείδι θα συνεχίσει και να διατηρείται ζωντανό αυτό το εκ των αρχαιοτάτων χρόνων επάγγελμα.
Δίνω το παρών και στηρίζω τις οποιεσδήποτε προσπάθειες επίλυσης αυτού του χρόνιου προβλήματος.
Τα δάση και οι δασεργατες-υλοτόμοι εκπέμπουν sos.
Αν δεν υπάρξει μία δραστική αλλαγή ο κλάδος κινδυνεύει να «σβήσει».
Αναστάσιος Συμεωνίδης
Πρόεδρος Κοινότητας Σταυρούπολης
