Μακριά από μένα κι’ ας είναι και στου γείτονα λέει θυμόσοφα ο κάθε ένας , ιδίως αν πρόκειται για το παιδί του…Αλλά όλοι είμαστε γείτονες κάποιων άλλων και ένα θέμα που αγγίζει όλους μας είναι η υγεία και η αρτιμέλεια των παιδιών μας.
Ίσως μαντέψατε ότι γράφω για τον ξυλοδαρμό του μαθητή του 1ου Λυκείου πριν 20 περίπου μέρες. Αν από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια, τότε μπορούμε να ρωτήσουμε τους μαθητές, αλλά η «αλήθεια» είναι στα χέρια των μεγάλων.
Αν το παιδί μας ήταν το θύμα τότε (πέρα από τα αυτονόητα και ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις δυνατότητές μας) έπρεπε να είχαμε κάνει τα εξής: έλεγχο συμβατότητας του ματιού μας με του παιδιού μας ώστε αν τυφλωνόταν να γίνουμε δότες, διατήρηση ψυχραιμίας ώστε να μην ανταποδώσουμε. Ευτυχώς για όλους, γλίτωσε το μάτι του παιδιού με εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη πριν λίγες μέρες. Την ψυχική οδύνη την μαντεύετε …
Αν το παιδί μας ήταν θύτης ; Πρώτα απ’ όλα θα ευχόμασταν το θύμα να γίνει καλά (για καλό δικό του αλλά και δικό μας) κι ο Γολγοθάς αρχίζει :ποια η αιτία του ξυλοδαρμού , ποιες οι παρέες του παιδιού μας ,γιατί αυτός ο απρόσμενος διασυρμός του παιδιού μας και ο δικός μας, αστυνομία , δικηγόροι , Εισαγγελέας … Μετά την πρώτη μέρα , το σύνδρομο του μελλοθανάτου: μπορούμε να δεχτούμε την πραγματικότητα; Αν δεχτούμε ότι το παιδί μας φταίει δεχόμαστε ότι έχουμε πρόβλημα σε έναν από τους σημαντικότερους στόχους της ζωής μας που δεν είναι άλλος από το να αναθρέψουμε σωστά τα παιδιά μας. Ποια μάνα βυζαίνοντας το μωρό της μπορούσε να φανταστεί τέτοια εξέλιξη; Καμιά . Ποιος πατέρας έλπιζε τέτοια κατάληξη; Κανένας. Αντέχουμε να το δεχτούμε ; αν το αντέχουμε ,δίνουμε σημαντική ευκαιρία στον εαυτό μας αλλά κυρίως στο παιδί μας. Αλλά το σύνδρομο του μελλοθανάτου δεν είναι απλό. Αν αποδεχτείς την πραγματικότητα ηρεμείς, αλλά θέλει δύναμη και ωριμότητα. Αν όμως δεν το δεχτούμε ;Τότε έρχεται η οργή . Μήπως το θύμα προκάλεσε το παιδί μας και χωρίς να θέλει το παιδί μας έγινε θύτης; Μετά έρχεται η μελαγχολία και η απογοήτευση αλλά ο συμβιβασμός και η αποδοχή σε κάποιους έρχεται και ηρεμούν ,σε κάποιους άλλους δεν έρχεται ποτέ . Όπως όμως κι αν είναι τα πράγματα ο καθ’ ένας πρέπει να γνωρίζει ότι τις διαφορές μας τις λύνουμε χωρίς να στέλνουμε τον άλλον στο Νοσοκομείο.
Η ψυχική οδύνη κι’ εδώ δεν είναι μικρή…
Υ.Γ. μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον σχολιαστή μέσω της ιστοσελίδας
skaki.xan.duth.gr (χωρίς www μπροστά) κάνοντας κλίκ στο επικοινωνήστε μαζί μας .
