Ακροβατούμε πράγματι σε μια δύσκολη κοινωνική καμπή, όμως εμένα, περισσότερο με ανησυχεί ο εκκλησιαστικός «βηματισμός» μας. Ο «υποχρεωτικός» εμβολιασμός είναι ανάγκη να επικρατήσει, κυρίως για να μη διχαστεί η κοινωνία μας. Αλλά, ως αποτέλεσμα πειθούς, για την ευθύνη του καθενός μας. Να πάψουν οι ανεύθυνες φωνές, αρκετό κακό έκαναν. Να πάψουν οι απόψεις που διψούν για διάκριση, αρκετά κούρασαν. Και να σοβαρευτούμε όλοι.
Ο εμβολιασμός είναι μονόδρομος, το είχα ξαναπεί. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες ελάχιστες παρενέργειες που έχουν να κάνουν με τη σύνολη υγεία του καθενός εμβολιαζομένου. Όμως, δεν υπάρχει άλλη λύση για να βγούμε απ’ αυτήν την κατάντια. Καλά το είπε ο σεβ. Κισάμου: «εχθρός μας είν’ ο ιός, όχι ο συνάνθρωπος». Φοβάμαι τον κοινωνικό διχασμό (και είμαστε και τόσο επιρρεπείς οι Έλληνες σ’ αυτόν).
Να αναλάβει ο κάθε πολίτης την ευθύνη του, σημαίνει, όχι να στερούνται μετακινήσεων ή ελευθεροκοινωνίας όσοι δεν θέλουν να εμβολιασθούν, αλλά να υπογράφουν υπεύθυνα ότι σε περίπτωση που το Σύστημα Υγείας «κρασάρει», τότε δεν θα απαιτήσουν περίθαλψη στις ΜΕΘ. Βεβαίως, υπάρχουν και περιπτώσεις που κάποιοι συμπολίτες μας δεν πρέπει να προχωρήσουν σε εμβολιασμό, αλλά αυτές μπορούν να βεβαιωθούν από ιατρικές επιτροπές.
Εκείνο, όμως, που σας είπα ότι με ανησυχεί περισσότερο είναι η εκκλησιαστική ευθύνη μας πάνω στο έντονο αυτό ζήτημα, εννοώ ευθύνη ποιμαντική και ιστορική. Η Εκκλησία, θυμάστε ότι δεν κηδεύει τους αυτόχειρες και ότι επιτιμά τις γυναίκες που προβαίνουν σε έκτρωση. Γιατί; Επειδή η Εκκλησία τιμά τη ζωή, την προστατεύει, της προσδίδει ποιότητα και την επεκτείνει μετά το θάνατο στους «αιώνες των αιώνων».
Η Εκκλησία όταν αναφέρεται στο θάνατο το κάνει για να τον ποδοπατήσει και να τον ξεδοντιάσει. Το να «επιλέγουν» λοιπόν, κάποιοι για λόγους τάχα χριστιανικούς το ρίσκο στη ζωή τους, είναι πλάνη! Το να ρισκάρουν την ζωή των άλλων είναι έγκλημα! Πώς θα ησυχάσουν οι συνειδήσεις τους, όταν ενώπιον του Χριστού, στην άλλη ζωή, κληθούν να αντιμετωπίσουν μια τέτοια αμαρτία;
Χρειάζεται να σταθούμε με συστολή και αιδώ μπροστά σε όσους ταλαιπωρήθηκαν στις ΜΕΘ και σε όσους έχασαν ανθρώπους τους. Θα μας δικάσουν κάποτε, που κομπάζουμε πάνω στον πόνο και στο πένθος τους.
Κάποιες απόψεις περί «το χάραγμα», ότι «θα μας παρακολουθούν» και παρόμοια φληναφήματα, αυτά τα φροντίσαμε μόνοι μας, μέσω των κινητών τηλεφώνων μας, οπότε δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα, αφού και η Αποκάλυψη απ’ όπου αντλούνται οι φόβοι αυτοί, τα νοηματοδοτεί διαφορετικά.
Εξάλλου οι χριστιανοί έχουμε ένα υπερ-όπλο στα χέρια μας. Το σημείο του Σταυρού. Σταυρώνουμε το φαγητό μας, τη μέρα μας, τη νύχτα μας, τον αέρα που αναπνέουμε, το σώμα μας, τον κόσμο γύρω μας. Ακόμα και τον διάβολο σταυρώνουμε και έτσι τον εξοβελίζουμε.
Γι’ αυτό είπα· «έκανα το σταυρό μου και δέχτηκα το εμβόλιο», επειδή είμαι βέβαιος πως η δύναμη του σταυρού θα με προφυλάξει. Αν πάλι είναι θέλημα Θεού να φύγω για τα μέρη Του, θα τρέξω με χαρά και με λαχτάρα κοντά Του. Γιατί να αρνηθώ το θέλημά Του; (Το δικό μου θέλημα είναι που με απομακρύνει από τη Βασιλεία Του).
Πόσους αδελφούς θα χάσουμε ακόμα! Φτάνει πια αυτή η αιμορραγία! Χάσαμε πολλούς κληρικούς, στο βωμό του θρησκευτικού εγωισμού και της ευλαβούς αυταπάτης! Τυλίξαμε τα φέρετρά τους με ψέματα ότι τάχα πέθαναν από υποκείμενα νοσήματα. Στους επικήδειους, βαφτίσαμε την αλαζονεία τους απέναντι στο Θεό, ως ευλάβεια και την ανυπακοή τους στην Εκκλησία Του, ως αγιότητα!
Τι άλλο περιμένουμε να μας δείξει ο Θεός για να καταλάβουμε! Τελικά, η ψευδαίσθηση της αγιότητος σκοτώνει όχι μόνο ψυχές αλλά και ζωές!
Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
