Στις 14 Ιουνίου 1987, η Εθνική Ελλάδος κατακτά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης κερδίζοντας στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση με 103-101.
Στις 14/6/1987, πήρε σάρκα και οστά, η μεγαλύτερη επανάσταση του ελληνικού μπάσκετ. Επανάσταση, γιατί πέρα από το καθαυτό γεγονός, καταλάβαμε όλοι οι Έλληνες ότι ένα άθλημα, μας ταιριάζει απόλυτα, ταιριάζει στο DNA μας, λόγω της ελληνικής ευφυΐας, του ελληνικού δαιμονίου και της ελληνικής ψυχής. Η απάντηση στο ερώτημα ποιος έμαθε μπάσκετ τους Έλληνες, είναι σίγουρα η εξής:
Οι παρακάτω κύριοι αναμφισβήτητα, μας έμαθαν πολλά, όχι μόνο μπάσκετ, αλλά ότι ο Δαβίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ, αν υπάρχει πίστη, ομόνοια, ταλέντο, προγραμματισμός, αλτρουισμός.
Οι 12 παίχτες που συγκρότησαν την εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ του 1987 ήταν: Νίκος Γκάλης (Άρης Θ., 29 ετών), Παναγιώτης Γιαννάκης (Άρης Θ., 28 ετών), Παναγιώτης Φασούλας (ΠΑΟΚ, 24 ετών), Φάνης Χριστοδούλου (Πανιώνιος, 22 ετών), Μέμος Ιωάννου (Παναθηναϊκός, 29 ετών), Λιβέρης Ανδρίτσος (Παναθηναϊκός, 27 ετών), Αργύρης Καμπούρης (Ολυμπιακός Π., 25 ετών), Νίκος Σταυρόπουλος (ΠΑΟΚ, 27 ετών), Νίκος Λινάρδος (Πανιώνιος, 23 ετών), Μιχάλης Ρωμανίδης (Άρης Θ., 21 ετών), Νίκος Φιλίππου (Άρης Θ., 24 ετών), Παναγιώτης Καρατζάς (Παγκράτι, 21 ετών).
Στο 25ο Ευρωμπάσκετ συμμετείχαν 12 ομάδες (Ελλάδα, Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Δυτική Γερμανία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Πολωνία, Ισραήλ και Ολλανδία), που χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των έξι ομάδων η κάθε μία. Οι τέσσερις πρώτες ομάδες κάθε ομίλου θα περνούσαν στην προημιτελική φάση. Η εθνική μας κληρώθηκε στον πρώτο όμιλο, που ήταν και ο δυσκολότερος, με αντιπάλους τη Σοβιετική Ένωση, τη Γιουγκοσλαβία, την Ισπανία, τη Ρουμανία και τη Γαλλία.
Στις 10/6/1987 αντιμετωπίσαμε την πρώτη ομάδα του άλλου ομίλου, την Ιταλία. Με 38 πόντους του Γκάλη, 22 του Γιαννάκη και 12 του Καμπούρη, που ήταν η αποκάλυψη του αγώνα, επικράτησε η ομάδα μας, των Ιταλών με 90-78 (49-35) και πέρασε πανηγυρικά στα ημιτελικά.
Στα ημιτελικά της 12ης Ιουνίου βρήκε ως αντίπαλο τη Γιουγκοσλαβία, που είχε αποκλείσει στον δικό της προημιτελικό την Πολωνία με 128-81. Την ξανακέρδισε με επική ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο 81-77 (35-45)
Στον μεγάλο τελικό της 14ης Ιουνίου, ξαναβρήκε μπροστά της τη Σοβιετική Ένωση, η οποία στον άλλο ημιτελικό της διοργάνωσης είχε επικρατήσει της Ισπανίας με 113-96. Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός και κρίθηκε με τις δύο βολές του Λιβέρη Ανδρίτσου, που πήγε το ματς στην παράταση (89-89 η κανονική διάρκεια) και τις δύο βολές του Αργύρη Καμπούρη στην εκπνοή της παράτασης, που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ 103-101 υπέρ της εθνικής μας.
Το έπος της εθνικής ομάδας μπάσκετ του 1987, της επίσημης αγαπημένης, είχε ως αποτέλεσμα να γεμίσουν τα γήπεδα με παιδιά, που παίζανε μπάσκετ. Ένας ολόκληρος λαός, ξεχύθηκε στους δρόμους, ενωμένος, χαρούμενος, υπερήφανος. Άναψε η σπίθα, έγινε φωτιά, πυρκαγιά, παρανάλωμα, όλη η Ελλάδα έπαιζε μπάσκετ και συνεχίζει να παίζει.
Πέρασαν 34 χρόνια από τότε, τα θεμέλια που έβαλαν, οι αθλητές του τότε, μπόλιασαν τις ψυχές μικρών παιδιών, με συνέπεια να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες επιτυχίες.
Τι ήταν αυτό που έδωσε ώθηση στα παιδιά της εθνικής του 1987. Όλοι είχαν στις ομάδες τους σημαντικό χρόνο συμμετοχής, υπήρχε περιορισμός στον αριθμό των ξένων παικτών, στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μήπως πρέπει κάτι ανάλογο να γίνει και σήμερα, αν θέλουμε να έχουμε ισχυρή εθνική ομάδα;
Πώς είναι δυνατόν κανένα από εκείνα τα παλικάρια, που δόξασαν το ελληνικό μπάσκετ σε όλον τον κόσμο, να μην υπήρξε μέλος της διοίκησης της ομοσπονδίας μπάσκετ μέχρι και σήμερα;
Χρωστάμε πάρα πολλά στους παίκτες της εθνικής ομάδας μπάσκετ του 87, μέχρι και τώρα , μετά 34 χρόνια, η ευτυχία πολλών ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ μεταλαμπαδεύτηκε από αυτούς.
Ευχαριστούμε, που μας μάθατε μπάσκετ, υποκλινόμαστε!
Η πρόεδρος του ΓΑΣ ΑΡΙΩΝ ΞΑΝΘΗΣ
Αναστασία (Νατάσα) Μακρή
