Δεν βρίσκουμε λόγια να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε για τη βοήθεια που λάβαμε από την Χειρουργική Κλινική του Γ.Ν. Ξάνθης σε αυτό που μας συνέβη.
Στις 26/3/2019 το μεσημέρι πήγαμε στο Νοσοκομείου Ξάνθης, στα Επείγοντα, το κορίτσι μας με διερρηγμένη σκωληκοειδή απόφυση και γενικευμένη περιτονίτιδα (συγχωρήστε μας αν δεν το περιγράφουμε σωστά) αλλά η σοβαρότητα της κατάστασης φάνηκε στο ύφος των γιατρών που το αντιμετώπισαν.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας έγινε επέμβαση, άμεσα, με κοιλιακή τομή, χωρίς καμιά καθυστέρηση και με το ενδιαφέρον και την επιμέλεια των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού φανερή. Χειρουργείο που κράτησε σχεδόν 2 ώρες.
Το ενδιαφέρον, η επιμέλεια και η αγωνία της Χειρουργού κας Βαραδά ήταν συγκινητική. Δεν άφησε το παιδί στιγμή. Ήταν δίπλα του σε όλες τις εξετάσεις, μέχρι να βγουν τα τελικά αποτελέσματα. Δεν είμαστε βέβαιοι για τα ονόματα όλων όσοι πήραν μέρος την επέμβαση, αλλά σίγουρα ήταν ή ίδια η κα Βαραδά, ο Δ/ντής της κλινικής κος Φιλίππου και ο κ. Γεωργίου.
Ο φόβος της έκβασης της επέμβασης και η σοβαρότητα της κατάστασης διαφαινόταν στα πρόσωπά τους και χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς να ξέρουν ούτε τα ονόματά μας ή το κοινωνικό μας υπόβαθρο, μας έσωσαν το κορίτσι μας και μας χάρισαν ένα δώρο, που ούτε τα χρήματα όλου του κόσμου δεν μπορούν να σου προσφέρουν.
Όποιος έστω φανταστεί ότι αυτοί οι άνθρωποι, στο Δημόσιο αυτό Νοσοκομείο, κάνουν κάτι λιγότερο από το να δίνουν το είναι τους αφιλοκερδώς στη διάθεση αυτού που το χρειάζεται, με όλη τη γνώσης τους και την ικανότητά τους, κάνει λάθος.
Χωρίς να φταίνε μπαίνουν σε μια διαδικασία να σώσουν αυτό που εμείς δεν φροντίσαμε να διακρίνουμε νωρίτερα και τους φέραμε αντιμέτωπους απέναντι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Τρεις μέρες νωρίτερα, αν είχαμε έρθει με τους πρώτους πόνους, δεν θα τους φέρναμε σε αυτή τη δύσκολη θέση, να κρέμεται η ζωή ενός 16χρονου παιδιού από τα χέρια τους. Ήταν φανερός ο φόβος του να έρθουν αντιμέτωποι με το να εξηγήσουν στους γονείς μετά ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν…
Παρ’ όλα αυτά, μας αντιμετώπισαν με όλη τους την καλή διάθεση. Η δε κα Βαραδά ακτινοβολούσε από την καλή της διάθεση και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τη σιγουριά που απόπνεε το βλέμμα της. Μα έδινε την αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά, όπως και πήγαν.
Η όλη 10ήμερη νοσηλεία στην Κλινική ήταν μια εμπειρία που μα έκανε να γράφουμε αυτή την επιστολή. Είναι ασυνήθιστο στην κοινωνία που ζούμε να διαπιστώνει ότι όλο το προσωπικό της Χειρουργικής Κλινικής, γιατροί, ειδικευόμενοι, νοσηλευτικό προσωπικό, ακόμη και οι τραπεζοκόμοι που εμφανίζονταν, είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Πληρώνονται κι αυτοί με το μισθό που παίρνει ένας υπάλληλος ή προϊστάμενος σε μια οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία του κράτους και προσφέρουν μέρος της ζωής τους. Επιμελούνται όλες τις ώρες (και τις νυχτερινές) αρρώστους ανθρώπους και μας υποστηρίζουν ουσιαστικά (τεχνικά) μα και ψυχολογικά. Χωρίς γρίνια και μιζέρια. Είναι άδικο να μη εξυμνείται η προσπάθειά τους.
Και το δώρο αυτών προς εμάς, ανεκτίμητο!!! Είναι κάτι που ποτέ δεν θα το ξεχρεώσουμε ποτέ, ούτε μπορούμε να το ανταποδώσουμε με κάποιον τρόπο. Ακόμη και σήμερα, δεν μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτούς «γεμίζουν» τα μάτια μας από τα έντονα συναισθήματα.
Σας Ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ, που βοηθήσατε το παιδί μας να ξαναγεννηθεί.
Οι γονείς
Μαυρίδης Αλέξανδρος
Ράπτη Δέσποινα
