Γ. Γεωργίου, Πρόεδρος Νοσοκομειακών γιατρών Ξάνθης: «Αντιμετωπίσαμε πολλές
δύσκολες καταστάσεις …κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε»
Θ. Πλαστήρα, πρόεδρος εργαζομένων στο νοσοκομείο Ξάνθης: «Ποια αναγνώριση;
Νιώθουμε αδικημένοι καθώς ούτε στα Βαρέα και ανθυγιεινά μας έχουν εντάξει»
Τα θετικά και τα αρνητικά της πανδημίας με την ματιά της Ψυχολόγου –
Ψυχοθεραπεύτριας Ιωάννας Διαμαντοπούλου
Ένας χρόνος πέρασε από τότε που η εισβολή ενός αόρατου και φονικού εχθρού του
κορονοϊού έφερε τα πάνω κάτω στις ζωές μας αλλάζοντας με τρόπο αιφνιδιαστικό ότι
θεωρούσαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή ως αυτονόητη κανονικότητα. Κάθε απόγευμα στις 6 η
καρδιά της χώρας χτυπούσε δυνατά και κρεμόταν από τα χείλη του Λοιμωξιολόγου Σωτήρη
Τσιόδρα που ανακοίνωνε τα νέα κρούσματα και τις απώλειες. Έρημοι δρόμοι, έρημες
πόλεις, ερημιά και φόβος παντού… Μέσα σ’ αυτό το κλίμα φόβου γεννήθηκαν οι νέοι μας
ήρωες. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές του Εθνικού Συστήματος Υγείας που σήκωσαν στους
ώμους τους όλο το βάρος της πανδημίας. Σήμερα ένα χρόνο μετά η χώρα βρίσκεται ακόμη
στην δίνη του τρίτου κύματος της πανδημίας ωστόσο με μία σημαντική διαφορά. Υπάρχει η
ελπίδα, που ήρθε μέσα από το εμβόλιο και ήδη περίπου 900.000 πολίτες έχουν
εμβολιαστεί. Η Ξάνθη είδε από νωρίς το σκληρό πρόσωπο του κορωνοϊού μετρώντας
πολλές απώλειες. Στην δεδομένη στιγμή έχει από μηδενικά έως ελάχιστα κρούσματα
γεγονός που την έχει βάλει στις covid free περιοχές του χάρτη της πανδημίας. Αυτό φέρνει
ανακούφιση στους πολίτες αλλά και στους υγειονομικούς του νοσοκομείου Ξάνθης αλλά
όχι εφησυχασμό. Σε μια προσπάθεια να αποτιμήσουμε τον ένα χρόνο πανδημίας
αναζητήσαμε τις απόψεις αυτών που έδωσαν την μάχη ως εμπροσθοφυλακή, των γιατρών
και των νοσηλευτών του νοσοκομείου μας.
Γ. Γεωργίου, Πρόεδρος Νοσοκομειακών γιατρών Ξάνθης: «Αντιμετωπίσαμε πολλές
δύσκολες καταστάσεις …κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε»
«Είχαμε μια πολύ δύσκολη αποστολή να φέρουμε εις πέρας αλλά παρόλα αυτά σε ελάχιστο
χρόνο καταφέραμε να αποκτήσουμε εμπειρία. Αντιμετωπίσαμε πολλές δύσκολες
καταστάσεις καθώς είχαμε να επιλύσουμε πολλά προβλήματα. Όπως για παράδειγμα το
δίκτυο παροχής οξυγόνου. Οι ανάγκες ήταν μεγάλες για οξυγόνο και το δίκτυο δεν
ανταποκρινόταν. Προσπαθήσαμε να τις καλύψουμε στην αρχή έως και με φιάλες. Στην
συνέχεια το δίκτυο αναβαθμίστηκε. Μια πολύ δύσκολη στιγμή ήταν όταν ήρθαμε
αντιμέτωποι πραγματικά μένα κύμα νέων ασθενών. Παρόλα αυτά κάναμε ότι καλύτερο
μπορούσαμε. Στο νοσοκομείο μας αλλά και γενικά στην χώρα μας δεν ζήσαμε καταστάσεις
ανάλογες με της Ιταλίας ούτε αναγκαστήκαμε να επιλέγουμε ποιοι θα διασωληνωθούν και
ποιοι όχι. Δεν είχαμε τέτοια ζητήματα», επισημαίνει ο πρόεδρος της Ένωσης
Νοσοκομειακών γιατρών του νοσοκομείου Ξάνθης κ. Γιώργος Γεωργίου.
Η αποτίμηση έχει και την θετική πλευρά της και αυτή αναδεικνύει ο κ. Γεωργίου λέγοντας:
«Θεωρώ ότι μας ωρίμασε ως κοινωνία. Αναπτύξαμε περισσότερη κοινωνική ευθύνη και
κοινωνική αλληλεγγύη. Στην αρχή δεν το πήραμε σοβαρά αλλά πολύ γρήγορα
πειθαρχήσαμε γι αυτό και στο νομό μας έχουμε προς στιγμή αυτά τα καλά αποτελέσματα.
Και θα συνεχίσουμε να έχουμε αν συνεχίσουμε να προσέχουμε».
Θ. Πλαστήρα, πρόεδρος εργαζομένων στο νοσοκομείο Ξάνθης: «Ποια αναγνώριση;
Νιώθουμε αδικημένοι καθώς ούτε στα Βαρέα και ανθυγιεινά μας έχουν εντάξει»
Στις πολύ δύσκολες στιγμές που βίωσαν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Ξάνθης αλλά την
πικρία της για την μη αναγνώριση των προσπαθειών τους από την πολιτεία εκφράζει η
πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων κα Θεοδώρα Πλαστήρα: «Μέσα σ΄αυτό το
χρόνο ξεπεράσαμε τον εαυτό μας. Έχουμε και σωματική αλλά και ψυχολογική κούραση. Δεν
έχουμε πάρει ούτε μια μέρα άδεια. Περιμέναμε τουλάχιστον η πολιτεία να το αναγνωρίσει
αλλά τίποτε. Προσέλαβαν επικουρικό προσωπικό αλλά δεν επαρκεί. Τα προβλήματα ήταν
και συνεχίζουν να είναι πολλά. Το προσωπικό του νοσοκομείου μας είναι γερασμένο,
συνεχώς έχουμε συνταξιοδοτήσεις και νέες μόνιμες προσλήψεις όχι. Η ΜΕΘ είναι κλειστή
γιατί δεν έχει γιατρούς. Προσκλήσεις γίνονται και γιατροί δεν έρχονται. Χειρουργεία δεν
γίνονται και ο κόσμος προσφεύγει σε ιδιωτικές κλινικές. Ο ιδιωτικός τομέας επωφελήθηκε
από όλη την κατάσταση. Νιώθουμε αδικημένοι καθώς ούτε στα Βαρέα και ανθυγιεινά μας
έχουν εντάξει. Για ποια αναγνώριση να μιλήσουμε; Μόνο μας χρησιμοποίησαν ως ένα
κομμάτι του επικοινωνιακού παιχνιδιού με τα χειροκροτήματα αλλά στην πραγματικότητα
τίποτε… Μηδέν στο πηλίκο»!
Τα θετικά και τα αρνητικά της πανδημίας με την ματιά της Ψυχολόγου –
Ψυχοθεραπεύτριας Ιωάννας Διαμαντοπούλου
Στο σημείο αυτό αναζητήσαμε την επιστημονική προσέγγιση και οπτική της κας Ιωάννας
Διαμαντοπούλου, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, MSc Εκπαιδευτική / Σχολική Ψυχολογία
Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων, επιζητώντας να διερευνήσουμε τα σημάδια της πανδημίας στη
ψυχοσωματική μας κατάσταση, τις επιπτώσεις, τις αρνητικές και θετικές σε ατομικό και
συλλογικό επίπεδο: « Ένας χρόνος πανδημία. Ένας χρόνος καθολικής κρίσης. Όπως
συμβαίνει σε όλων των ειδών τις κρίσεις, ζήσαμε μια περίοδο με τρομερές δυσκολίες και
απώλειες και ταυτόχρονα, με συνταρακτικές ευκαιρίες και αλλαγές.
Αν και είναι δύσκολο να ταυτοποιήσουμε κάτι ως θετικό ή αρνητικό με απόλυτο τρόπο,
γιατί όλα εξαρτώνται από την οπτική με την οποία τα αντιμετωπίζει κανείς, αλλά και τις
ειδικές συνθήκες ζωής του καθενός, αυτά είναι τα θετικά και τα αρνητικά αποτελέσματα
του χρόνου της πανδημίας, από ψυχοκοινωνική άποψη:
Στα θετικά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι:
Γίναμε πιο αυτάρκεις
Εκτιμήσαμε τις δυνατότητες και τις ευκολίες που έχει η ζωή μας
Ξανασυστηθήκαμε με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους και επανατοποθετήσαμε τον
καθένα στη θέση που του ταιριάζει
Περάσαμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και τους στενούς φίλους μας
Είχαμε χρόνο και ευκαιρίες για ενδοσκόπηση και έτσι γνωρίσαμε καλύτερα τον εαυτό μας,
τον φροντίσαμε, τον αλλάξαμε
Ανακαλύψαμε κρυφά ταλέντα
Βρήκαμε χρόνο να κάνουμε πράγματα που πάντα επιθυμούσαμε αλλά αναβάλαμε
Επαναπροσδιορίσαμε τις προτεραιότητές μας
Αναγκαστήκαμε να επινοήσουμε νέους τρόπους να υπάρχουμε και να γεμίζουμε την
καθημερινότητά μας
Ξεκουραστήκαμε, ηρεμήσαμε, ρίξαμε τους φρενήρεις ρυθμούς της ζωής μας
Εξοικειωθήκαμε καλύτερα με την τεχνολογία και ωφεληθήκαμε από τη μηχανογράφηση
γραφειοκρατικών διαδικασιών
Λαχταρήσαμε την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, νιώσαμε την αξία των άλλων, γίναμε
λιγότερο εγωκεντρικοί
Εκτιμήσαμε τη σημασία της υγείας, σωματικής, ψυχικής, πνευματικής, κοινωνικής.
Από την άλλη μεριά,
Βιώσαμε όλο το φάσμα των αρνητικών συναισθημάτων (έκπληξη, θυμό, φόβο, ανία,
απογοήτευση, ματαίωση, μοναξιά), σε μεγάλη ένταση και διάρκεια
Κάνοντας -είτε από επιλογή είτε από αναγκη- την ενδοσκοπησή μας, καταλήξαμε σε
συμπεράσματα που μας πλήγωσαν, αμφισβητήσαμε πολλές από τις επιλογές της ζωής μας
και νιώσαμε ίσως απόγνωση
Χάσαμε τη ρουτίνα μας, τα"πατήματά" μας, την αίσθηση της ασφάλειας, που είναι τόσο
σημαντική για τη ζωή μας κι αυτό μας άφησε εκτεθειμένους και μετέωρους.
Βουλιάξαμε στην οθόνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή και του κινητού μας,
αποβλακωθήκαμε από τη γοητευτική ευκολία των μέσων δικτύωσης
Μπερδευτήκαμε, παραπλανηθήκαμε, χάσαμε τον έλεγχο της ζωής μας, πέσαμε θύματα
ψευδών ειδήσεων, υιοθετήσαμε εύκολα ιδέες άλλων, τις κάναμε πεποίθηση και τις
υπερασπιστήκαμε, γιατί έχουμε την εγγενή ανάγκη να πιστεύουμε κάπου
Πενθήσαμε το χαμό αγαπημένων μας προσώπων, με τρόπο βίαιο και ξένο προς τα ήθη μας,
αλλά και την ανθρώπινη ανάγκη για το "μαζί"
Βιώσαμε στο μέγιστο βαθμό το βάρος των δυσλειτουργικών σχέσεών μας, κυρίως με τους
συμβίους μας
Χάσαμε τη δουλειά μας, μαζί με ό,τι αυτή μας προσέφερε, οικονομική ασφάλεια,
κοινωνικοποίηση, αίσθηση προσφοράς, αναγνώριση, σκοπό.
Φοβίες, ιδεοψυχαναγκασμοί, συναισθηματικές διαταραχές, ό,τι με νύχια και με δόντια
παλέψαμε να απαλύνουμε φούντωσε ξανά και μας πήγε σε αρκετές περιπτώσεις πολλά
βήματα πίσω
Μείναμε μόνοι μας, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μόνοι μας. Κι αυτό είναι κάτι που η
ανθρώπινη φύση μας δεν μπορεί να αντέξει για πολύ, ιδίως όταν ξεπερνά τα όρια της
επιλογής μας».
