Μια γιορτή αφιερωμένη στον συνάνθρωπο. Από τον Όμιλο INNER WHEEL Ξάνθης. Η ευαισθησία, η αγάπη αλλά και τα ερωτηματικά για το τι μπορούμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες που φτάνουν, προβληματίζουν όλο και περισσότερο, μιας και οι εικόνες που βλέπουμε καθημερινά όσο φτάνουν τα Χριστούγεννα, εκτός από χαρά, προκαλούν την αίσθηση της ευθύνης και ίσως της μελαγχολίας…
Προκαλούν την αίσθηση της ευθύνης που έχουμε απέναντι στον συνάνθρωπο…που μας χρειάζεται και έχει ανάγκη από αγάπη και βοήθεια.
Τα μέλη του Ομίλου INNER WHEEL Ξάνθης, απέδειξαν έμπρακτα ότι η ευθύνη, η αγάπη και η προσφορά…υπάρχουν.
Διοργάνωσαν μια εξαιρετική εκδήλωση το απόγευμα της Κυριακής, παρουσία πλήθος κόσμου, για να προσφέρουν…
Να προσφέρουν εκτός από την αγάπη τους, την βοήθεια σε συμπολίτες που την χρειάζονται μιας και τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για τον σκοπό αυτό.
Η Πρόεδρος του INNER WHEEL Ξάνθης κ. Ελένη Κίτσου, με συγκίνηση μίλησε για όλα αυτά που ο καθένας κρύβει μέσα του, αλλά πολλές φορές ο χρόνος και η καθημερινότητα, στέκονται εμπόδιο έτσι ώστε να βγουν προς τα έξω και τότε να υπάρξει μια αλλαγή…
«Όλοι αυτό το διάστημα, που ετοιμαζόμασταν για την σημερινή μας εκδήλωση και ως συνήθως είχαμε μπει σε ένα αγώνα δρόμου, για να τα ετοιμάσουμε και να τα οργανώσουμε όλα άψογα, κάπου βαθιά μέσα μου άκουγα κάποια καμπανάκια να χτυπούνε, έντονα επίμονα αλλά και πολύ φάλτσα. Τώρα θα μου πείτε Χριστούγεννα έρχονται και λίγο ή πολύ, όλοι μας κάποια καμπανάκια ακούμε. Όχι όμως, αυτά δεν ήταν τέτοια. Ήταν πιο πολύ αυτά που άλλοι λένε διαίσθηση, άλλοι συνείδηση και άλλοι προαίσθηση. Και παρόλο που οι μέρες περνούσαν και όλα φαινόντουσαν να είναι στην σειρά τους και άρτια προγραμματισμένα, εκείνα εξακολουθούσαν να χτυπάνε μέσα στο μυαλό μου και μάλιστα παράφωνα. Έλεγξα ξανά και ξανά το πρόγραμμα, τις προσκλήσεις, την οργάνωση, τίποτε, όλα έμοιαζαν έτοιμα και πέρα από την αγωνία για κάποια παράληψη της τελευταίας στιγμής, τα βασικά κομμάτια, ήταν στην θέση τους. Ώσπου χθες βράδυ, στο τελείωμα της ημέρας αν και αποκαμωμένη από την καθημερινή προσπάθεια, προσπάθησα να καθαρίσω από το μυαλό μου τα πάντα και να βρω επιτέλους από πού ακούγονταν αυτά τα φάλτσα καμπανάκια. Έτσι σιγά σιγά ακολουθώντας την παραφωνία και όχι την υπέροχη μελωδία που ερχόταν από τον καναπέ μου, από την τηλεόραση, από τα παιδιά μου, μπήκα σε ένα δρόμο που δεν είχα ξαναπεράσει. Και ήταν τόσο άσχημος αυτός ο δρόμος όσο και η μελωδία που τον συνόδευε.
Δεν είχε καμία σχέση με τις όμορφες, καθαρές και φωτισμένες λεωφόρους που έχουμε μάθει να κυκλοφορούμε οι περισσότεροι από εμάς, όπου μας έχει κερδίσει η ταχύτητα και η υπεροπτική αντιμετώπιση των πάντων, που δημιουργείται από την ασφάλεια και την βεβαιότητα πως όλα είναι δεδομένα. Δεν μας πτοεί ούτε η ταχύτητα ούτε η απόσταση. Άλλωστε και να μείνουμε από καύσιμα, σταματάμε σε ένα από τα πολλά βενζινάδικα, γεμίζουμε την τσέπη- ντεπόζιτο και συνεχίζουμε απτόητοι».
Η κ. Κίτσου στάθηκε στο γεγονός ότι θυμόμαστε τους ανθρώπους που υποφέρουν μόνο αυτές τις ημέρες.
Και αυτό είναι λάθος.
Θα πρέπει όπως είπε, να γίνει μια νέα αρχή χωρίς ημερολογιακούς περιορισμούς…
Κλείνοντας, έστειλε το δικό της ξεχωριστό μήνυμα: «Ελάτε λοιπόν να κάνουμε την παραφωνία μελωδία. Να κάνουμε αυτά τα καμπανάκια να χτυπήσουν και πάλι όμορφα και στο μυαλό μας και στην ψυχή μας. Ξέρω και ξέρετε πως μπορούμε…».
Παρών στην εκδήλωση ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αλέξανδρος Κοντός, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: «Ένιωσα και εγώ ότι τις άγιες ημέρες που έρχονται, όλοι λέμε θα βρούμε χρόνο να είμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, να χαρούμε να διασκεδάσουμε…τελικά όλα αυτά επισκιάζονται από το γεγονός ότι τις ημέρες αυτές η αγωνία όλων μας και η ανησυχία και το βάρος της ευθύνης είναι πολύ μεγαλύτερο απότι είναι τις άλλες μέρες. Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως κάποιοι συμπολίτες μας, κάποιοι συνάνθρωποι μας περνούν δύσκολες ώρες, αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ζουν σε ανέχεια, φτώχεια. Νέοι άνθρωποι είναι άνεργοι και βέβαια τότε όλοι εμείς προβληματιζόμαστε και αναρωτιόμαστε μήπως δεν κάναμε καλά την δουλειά μας».
«Η εκδήλωση αυτή δείχνει την ευαισθησία σας πάνω στα κοινωνικά ζητήματα» επισήμανε στην συνέχεια ο Νομάρχης Ξάνθης κ. Γιώργος Παυλίδης.
Πράγματι, όπως είπε, υπάρχουν σημαντικά προβλήματα στον κοινωνικό τομέα.
«Μια κοινωνία μικρότερη ή μεγαλύτερη για να είναι ολοκληρωμένη, πρέπει να παρουσιάζει συνοχή. Να μην υπάρχουν αυτοί που έχουν και αυτοί που δεν έχουν. Όλοι να έχουν εκείνα που τουλάχιστον είναι απαραίτητα. Χαίρομαι γιατί αυτές οι πρωτοβουλίες έρχονται να καλύψουν ελλείμματα. Σωστά είπατε ότι η Πολιτεία κάνει μια σημαντική προσπάθεια, χωρίς όμως να μπορεί να καλύψει τα πάντα»
Τα δώρα του Χριστού στον κόσμο…από τον Πέτρο Γεωργαντζή
Ο κ. Πέτρος Γεωργαντζής, Θεολόγος- Καθηγητής επέλεξε να μιλήσει για ένα θέμα σχετικό με την εκδήλωση, όπως είπε.
Έρχονται γιορτές που δεν έχουν μόνο ένα κοσμικό χαρακτήρα…
Κάθε άλλο παρά κοσμικό χαρακτήρα έχουν. Είναι η γιορτή ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος.
Σε λίγες ημέρες καλούμαστε να γιορτάσουμε ένα γεγονός που όπως τόνισε ο κ. Γεωργαντζής, χώρισε την ιστορία ολόκληρη στην προ και μετά γέννηση του Χριστού.
Τι ήταν όμως αυτό το ιδιαίτερο που χώρισε την ιστορία; Ποιο είναι αυτό το καινούργιο που έφερε ο ερχομός του Θεανθρώπου στον κόσμο;
Το γεγονός αυτό σήμερα δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, τόνισε.
Ζούμε μέσα σε μια κοινωνία καθαρά χριστιανική η οποία πλέον βιώνει σε μεγάλο ποσοστό το μήνυμα το οποίο έφερε…
Για να μπορέσουμε να το συνειδητοποιήσουμε αλλά και τα δώρα που φέρνει, θα πρέπει να αποστασιοποιηθούμε.
Θα πρέπει να βγούμε έξω από την κατάσταση στην οποία σήμερα βρισκόμαστε.
Να βρεθούμε έστω προς στιγμήν στα χρόνια εκείνα που γεννήθηκε ο Χριστός για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε σε ποια κατάσταση βρίσκονταν η ανθρωπότητα την εποχή εκείνη και τι το «καινό» έφερε ο Χριστός μέσα στην ανθρωπότητα…γιατί διαφορετικά ζούμε σε μια κατάσταση «βιωματική» του χριστιανισμού, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το βαθύτερο νόημά του…
Για να το κάνουμε αυτό σύμφωνα με τον Καθηγητή, χρειάζεται πολύς χρόνος.
Θα πρέπει όπως είπε, αρχικά να συνειδητοποιήσουμε πως την εποχή η εκείνη η ανθρωπότητα ζούσε σε μια κατάσταση, θρησκευτικά, συγκρητισμού.
Και αυτό σημαίνει ότι ο καθένας είχε τον θεό του.
Η Αυτοκρατορία είχε τον δικό της θεό, η κάθε πόλη τους δικούς της θεούς, κάθε οικογένεια τον δικό της θεό, κάθε γειτονιά τον δικό της, κάθε σταυροδρόμι και κοινωνική τάξη…
Κοντά σε όλα αυτά υπήρχε ένα ρεύμα που ήρθε από την Ανατολή, από τις λεγόμενες μυστηριακές θρησκείες.
Όταν πήγε ο Απόστολος Παύλος στην Αθήνα, βρήκε κοντά σε όλες τις θεότητες, έναν βωμό αφιερωμένο στον άγνωστο Θεό.
Γιατί υπήρχε μέσα τους η αγωνία μήπως υπήρχε ένας άγνωστος Θεός…
Υπήρχε ένα πνεύμα σύγχυσης και δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να καταλάβουν σε ποιον Θεό να πιστέψουν…
Ο κ. Γεωργαντζής όπως τόνισε, έψαξε να βρει την λέξη «αγάπη» μέσα στην Ελληνική Φιλολογία για να τη βρει στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς και φιλοσόφους…
Μοναδικό εύρημά του, ήταν «εκείνο που εσύ μισείς…μη θελήσεις να το κάνεις σε κάποιον άλλον».
Αυτό είναι μόνο η αρνητική όψη.
Η θετική όψη δεν υπάρχει πουθενά.
Οι κοινωνίες ήταν απόλυτα διαχωρισμένες.
Οι Ρωμαϊκές κοινωνίες: μόνο δικαιώματα και σχεδόν καθόλου καθήκοντα.
Ήταν οι ελεύθεροι υπήκοοι κάθε πολιτείας, πόλεως και κράτους, οι μέτοικοι, οι δούλοι, οι στρατιώτες…ήταν τόσοι και τόσοι που ομολογουμένως εάν απαριθμηθούν θα πάμε σε δεκαπέντε κατηγορίες ανθρώπων.
Και δικαιώματα; Μόνο στους Ρωμαίους πολίτες.
Για να έρθει ο Χριστός και να φέρει την επανάσταση πάνω απ’ όλα στην Θεολογία.
«Ο Θεός δεν είναι ο δικαστής ούτε ο απόμακρος, ούτε ο απλός δημιουργός του κόσμου που τον δημιούργησε και τον άφησε στην τύχη του…Ο Θεός είναι ο πατέρας. Θεός αγάπη εστί. Και τι σημαίνει αγάπη; Αγάπη σημαίνει να δίνω χωρίς να αναζητώ να πάρω πίσω. Γιατί αν αναζητώ να πάρω πίσω, αυτό είναι εμπορική πράξη».
Ο Χριστός όπως είπε, ήρθε να προσφέρει αγάπη, απλόχερα και με ανιδιοτέλεια.
Και αυτό ζητάει από τον καθένα που θέλει να τον ακολουθήσει…
Ένα μουσικό ταξίδι…από την Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή
Ένα μουσικό ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο…
Ένα ταξίδι σε ήχους ξεχωριστούς. Μελωδίες διαφορετικές…και δύο φωνές κρυστάλλινες…
Η Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή, έδωσαν πραγματικά ένα διαφορετικό χριστουγεννιάτικο χρώμα
Και αυτό που δέχτηκαν ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη ανταμοιβή του καλλιτέχνη…το δυνατότερο χειροκρότημα…
ΧΡΥΣΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
