Ο Θανάσης Μουσόπουλος προτείνει και παροτρύνει στην εκπόνηση επιστημονικής μελέτης με σοβαρά κριτήρια για τον πολιτιστικό τουρισμό της περιοχής
Στο ζήτημα και ζητούμενο της τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής μας μέσω του πολιτισμικού αναφέρεται ο Θανάσης Μουσόπουλος, με αφορμή το πρόσφατο άρθρο του «Ε» για το θέμα. Ο πολυγραφότατος φιλόλογος, συγγραφέας και ποιητής αναδεικνύει τη σπουδαιότητα της εκπόνησης μελέτης με σοβαρά επιστημονικά κριτήρια για τους πολιτιστικούς μας πόρους και τη δυνατότητα τουριστικής ανάπτυξης.
Στο κείμενό του αναφέρει: Στο φύλλο του Εμπρός της 16ης Σεπτεμβρίου 2019 (σελ. 16) δημοσιεύθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο «Νέο σύγχρονο μοντέλο τουριστικής προβολής».
Πολλές δεκαετίες ασχολούμαι και παρακολουθώ τα θέματα τουρισμού, ιδιαίτερα για την περιοχή μας. Πολλά εξάλλου είναι τα σχετικά δημοσιεύματα της εφημερίδας, του φίλου Γιάννη Διαφωνίδη και των συνεργατών του.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον λεγόμενο Πολιτιστικό Τουρισμό (και αρχαιολογικό), που δεν κατονομάζεται στο κείμενο που προανέφερα.
Το Υπουργείο Τουρισμού το 2018 δημοσίευσε επίσημα κείμενα για τα σχετικά θέματα. Θα παραθέσουμε απόσπασμα από την ενότητα περί Πολιτιστικού Τουρισμού.
«Άρθρο 10 – Πολιτιστικός τουρισμός
Πολιτιστικός Τουρισμός είναι εκείνη η μορφή τουριστικής δραστηριότητας στην οποία το βασικό κίνητρο του επισκέπτη είναι η επίσκεψη σε πολιτιστικά αξιοθέατα προκειμένου να μάθει, να ανακαλύψει και να βιώσει την πολιτιστική κληρονομιά του εκάστοτε τουριστικού προορισμού. Αυτά τα πολιτιστικά αξιοθέατα σχετίζονται με μια ομάδα διακριτών υλικών, διανοητικών, πνευματικών και συναισθηματικών χαρακτηριστικών μιας κοινωνίας που περιλαμβάνει τέχνες και αρχιτεκτονική, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, γαστρονομική κληρονομιά, λογοτεχνία, θέατρο, μουσική, φωτογραφία, δημιουργικoύς τομείς και ζωντανούς πολιτισμούς με τους τρόπους ζωής τους, τα συστήματα αξιών τους, τα πιστεύω και τις παραδόσεις τους.
Ο πολιτιστικός τουρισμός περιλαμβάνει:
α. Πολιτιστική κληρονομιά, ήτοι περιοχές/τοποθεσίες και δραστηριότητες που κληροδοτήθηκαν και διασώθηκαν από το παρελθόν, παραπέμπουν δε σε αντιλήψεις, επιτεύγματα και τρόπο ζωής άλλης εποχής.
Διακρίνεται σε υλική (κτίρια πολιτιστικής κληρονομίας, αρχιτεκτονικά αξιοθέατα, αξιοθέατα παγκόσμιας κληρονομιάς, εθνικά και ιστορικά μνημεία), άυλη (λογοτεχνία, τέχνη, φιλοσοφία, λαογραφία, τραγούδι), αξιοθέατα πολιτιστικής κληρονομιάς (μουσεία, βιβλιοθήκες, θέατρα, εκδηλώσεις) και μνήμες που συνδέονται με ιστορικά πρόσωπα [ακολουθούν και άλλες υποκατηγορίες]».
Η Ξάνθη, και ευρύτερα η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, φιλοξενεί πλούτο στοιχείων που αποτελούν αντικείμενο του πολιτιστικού τουρισμού. Εκτός των άλλων, σημειώνω τους μεγάλους πολιτιστικούς λαϊκούς θεσμούς της Ξάνθης (Θρακικές Λαογραφικές Εορτές – Ξανθιώτικο Καρναβάλι, Γιορτές Παλιάς Πόλης) που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν όχι μόνο για τους συνέλληνες αλλά και για τους γείτονές μας λαούς να αποτελούν βασικό πυρήνα του πολιτιστικού τουρισμού. Το ίδιο ισχύει για τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο των Αβδήρων, που έχει το εξαιρετικό πλεονέκτημα να συνδέεται με τον Δημόκριτο και τον Πρωταγόρα, πρόσωπα παγκόσμιας ακτινοβολίας.
Αναζητώντας στο διαδίκτυο βρήκα μια ενδιαφέρουσα διδακτορική διατριβή του Νικόλαου Γεωργίου Καραχάλη με τίτλο «Πολιτισμός και τοπική ανάπτυξη: ο ρόλος των πολιτιστικών και τουριστικών περιοχών στη σύγχρονη πόλη», 2007, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών – Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης. Ο συγγραφέας σημειώνει:
«Η έλλειψη σχετικής μελέτης στην Ελλάδα, καθώς και οι ελάχιστες μελέτες και έρευνες που είναι διαθέσιμες για τα οικονομικά χαρακτηριστικά του πολιτιστικού τομέα στην Ελλάδα, καθιστούν τη διερεύνηση του θέματος ιδιαίτερα χρήσιμη για την ακαδημαϊκή κοινότητα και τον πολιτιστικό-τουριστικό τομέα γενικότερα».
Πιστεύω ότι πολύ χρήσιμο θα ήταν για τα θέματα Τουρισμού και Πολιτισμού της περιοχής μας να γίνει σοβαρή μελέτη και έρευνα με επιστημονικά κριτήρια, για τη βελτίωση θεσμών και δράσεων.
Ο νοών νοείτω.
Ευχαριστώ το ΕΜΠΡΟΣ για τη φιλοξενία μου – νιώθω σαν στο σπίτι μου, βέβαια…».
