Με «θολό» καθεστώς λειτουργεί εδώ και δεκαετίες απολαμβάνοντας σημαντικά προνόμια από το ελληνικό δημόσιο
Πάνω από 200.000 ευρώ κοστίζει η μεταφορά των μαθητών – Mια σειρά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις
Ένα ιδιότυπο και πολύ ομιχλώδες καθεστώς διέπει την ύπαρξη και τη λειτουργία του Μειονοτικού Γυμνασίου – Λυκείου Ξάνθης. Μια εκπαιδευτική δομή που ιδρύθηκε το 1965 με Υπουργική Απόφαση και ένα ΦΕΚ (142Γ-1965)- «φαντομά», όπου το δημόσιο εμπλέκεται σ’ ένα αμιγώς ιδιωτικό Ίδρυμα, παρέχοντας δωρεάν μεταφορά μαθητών, δωρεάν εκπαιδευτικό προσωπικό για το ελληνόγλωσσο πρόγραμμα, δωρεάν στέγαση σε δημόσιο κτήριο, είναι τουλάχιστον καινοφανές!
Τα «προνόμια» του Ιδιωτικού Μειονοτικού Γυμνασίου – Λυκείου Ξάνθης
Θα μπορούσε να αποτελεί πρότυπο «αρμονικής συμβίωσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» αν δε συνέβαιναν ορισμένα πράγματα τα οποία διαιωνίζονται χρόνια τώρα, όπου δημιουργούν ένα πλαίσιο αδιαφάνειας αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς που υποστηρίζει το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα και εγείρει ερωτήματα ως προς τον πραγματικό ρόλο του ιδιοκτήτη. Την ίδια στιγμή είναι εξόφθαλμη η προνομιακή μεταχείριση του συγκεκριμένου ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου εκ μέρους του δημοσίου, εις βάρος των άλλων δημόσιων γυμνασίων και λυκείων που υπάρχουν στο νομό αλλά και εις βάρος των υφιστάμενων ιδιωτικών εκπαιδευτικών δομών καθώς δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Ειδικότερα, να σημειώσουμε πως αυτή την στιγμή την διαχείριση του εκπαιδευτηρίου έχει αναλάβει κληρονόμος, τέκνο του αρχικού ιδιοκτήτη και τίθεται σε αμφισβήτηση αν πληροί τα νόμιμα κριτήρια για να διαχειρίζεται εκπαιδευτήριο, σύμφωνα με την κειμένη νομοθεσία, καθώς δεν έχει ελεγχθεί ποτέ αλλά και σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του «Ε» δεν έχει ανανεωθεί η άδεια του εν λόγω εκπαιδευτηρίου από το 1977! Επίσης στεγάζεται σ’ ένα δημόσιο κτήριο, ιδιοκτησίας της πρώην νομαρχίας και νυν Π.Ε. Ξάνθης, χωρίς ωστόσο να καταβάλλεται μίσθωμα, ενώ την ίδια στιγμή τα παιδιά που φοιτούν πληρώνουν αντίτιμο 300 ευρώ ετησίως. Πρόσθετη απόδειξη της προνομιακής μεταχείρισης του ιδιωτικού – κατά τα άλλα – εκπαιδευτηρίου είναι πως το 2014 ο τότε αντιπεριφερειάρχης κ. Καραλίδης επέδωσε παραχωρητήριο για μια 6ετία χωρίς ενοίκιο.
200.000 ευρώ κοστίζει η μεταφορά των μαθητών
Την ίδια στιγμή το δημόσιο πληρώνει 200.000 ευρώ για την μεταφορά των μαθητών από τα μειονοτικά χωριά του δήμου Μύκης και των δήμων Αβδήρων και Τοπείρου. Το Ιδιωτικό Μειονοτικό Γ/Λ, έχει γίνει υπεράριθμο σε σχέση με τις κτηριακές εγκαταστάσεις, καθώς αριθμεί 636 παιδιά από τα οποία τα 526 (80%) μεταφέρονται από τα μειονοτικά χωριά του δήμου Μύκης και στριμώχνονται ( αντιστοιχεί 0,3 τ.μ. ανά μαθητή), ενώ λειτουργούν 2 γυμνάσια, το Γυμνάσιο Σμίνθης και Γλαύκης, το ΓΕΛ Γλαύκης, και ΕΠΑΛ Γλαύκης που παρέχουν δωρεάν δημόσια παιδεία και αριθμούν αντίστοιχα:139 – 93- 177 και 72 μαθητές σε σύγχρονες εγκαταστάσεις. Επίσης το ιδιωτικό κάθε χρόνο αποσπά από το δημόσιο σύστημα 12 μόνιμους εκπαιδευτικούς και 1 αναπληρωματικό για το ελληνόγλωσσο πρόγραμμα για ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο την ίδια στιγμή που το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα πληρώνεται από το ίδιο το σχολείο.
Ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις
Και το κυρίαρχο ερώτημα είναι: Γιατί αυτή η προνομιακή διαχείριση ενός Ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου από όλες τις κυβερνήσεις επί δεκαετίες; Η απάντηση είναι προφανής σ’ όλους τους γνώστες και αφορά στον μειονοτικό χαρακτήρα του εκπαιδευτηρίου. Να σημειώσουμε πως η μειονοτική εκπαίδευση πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια με τα δύο Μειονοτικά Γυμνάσια – Λύκεια σε Κομοτηνή και Ξάνθη, ιδρύθηκαν με βάση πρωτόκολλο συνεργασίας των δύο χωρών κατά τα έτη 1951 και 1968, με την διαφορά ότι στην Κομοτηνή είναι δημόσιου χαρακτήρα ενώ στην Ξάνθη ιδιωτικού, στο σκέλος που αφορά το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα. Η προνομιακή διαχείριση εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας ανοίγει πεδίο για άσκηση πολιτικών πιέσεων που εξυπηρετούν εξωεκπαιδευτικές σκοπιμότητες . Πρόσφατο παράδειγμα, η δίωξη εκπαιδευτικού του τουρκόγλωσσου προγράμματος λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων που αφορούν τη γείτονα χώρα! Μετά από τα παραπάνω, απαιτείται να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις για το καθεστώς λειτουργίας του σχολείου και κυρίως να μας διαφωτίσουν οι αρμόδιοι ως προς το ουσιαστικό εκπαιδευτικό ζήτημα που τίθεται: Επιθυμεί η Πολιτεία να παρέχει μειονοτική εκπαίδευση στους μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού; Αν ναι, θεωρεί ότι μέσω αυτής της ιδιότυπης λειτουργίας του Ιδιωτικού Μειονοτικού Γυμνασίου-Λυκείου εκπληρώνεται με καταρχήν εκπαιδευτικούς όρους αυτός ο σκοπός; Και αν ήθελε να υποστηρίξει αυτή την εκπαίδευση γιατί δεν δημιούργησε αντίστοιχη εκπαιδευτική μονάδα, δημόσια ενδεχομένως και στην ορεινή περιοχή; Αν μη τι άλλο, θα πρέπει να είναι φανερό και γνωστό το νομικό πλαίσιο και το αιτιολογικό που διέπει τη λειτουργία του εν λόγω σχολείου.
Μαριάννα Ξανθοπούλου
