Οι οκτώ μαθητές της Γ΄ τάξης βραβεύτηκαν στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα για την εργασία τους σχετικά με την εκπαίδευση στην Ξάνθη τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα
Οι βραβευθέντες μαθητές ομολογούν ότι πλέον βλέπουν με άλλο ‘’μάτι’’ κτήρια που στο παρελθόν προσπερνούσαν αδιάφορα
Την Πέμπτη 30 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα η τελετή βράβευσης για τον 2ο διαγωνισμό «Οι εθνικοί αγώνες των Ελλήνων στη Μακεδονία και στη Θράκη (1821 – αρχές 20ού αι.)», για μαθητές της Γ΄ τάξης των Γυμνασίων της Μακεδονίας και της Θράκης, που διοργάνωσε το Σωματείο «Οι Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα» σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα υπό την αιγίδα του Υφυπουργείου Μακεδονίας – Θράκης και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας κατά το σχολικό έτος 2015-16.
Η ελληνική εκπαίδευση και οι φιλεκπαιδευτικοί σύλλογοι στη Μακεδονία και τη Θράκη – Η πόλη της Ξάνθης
Το 3ο Γυμνάσιο Ξάνθης φέρει το όνομα της γεννημένης στην Ξάνθη το 1889 Μέλπως Μερλιέ. Η Μέλπω Λογοθέτη, γνωστή με το επίθετο του συζύγου της, υπήρξε σημαντική μουσικολόγος και λαογράφος και ήταν η ιδρύτρια του συλλόγου Μουσικά Αρχεία της Παράδοσης. Το όνομά της δόθηκε στο σχολείο κατόπιν εισήγησης της διευθύντριας κας Βίκυς Παπανάστου. Η κα Παπανάστου μίλησε στο «Ε» για την πρωτοβουλία συμμετοχής στον μαθητικό διαγωνισμό και την επιτυχία των οκτώ μαθητών. «Από την αρχή μου κέντρισε το ενδιαφέρον το θέμα, που αφορούσε τους αγώνες και κάποια ιδιαίτερα θέματα από το 1821 μέχρι και την απελευθέρωση της κάθε περιοχής Μακεδονίας Θράκης. Η εργασία έγινε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού που προκήρυξε το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα για δεύτερη χρονιά», λέει η ίδια. Πέρα από το γενικό πλαίσιο, υπήρχαν υποθέματα, ανάμεσα στα οποία και ένα που αφορούσε την εκπαίδευση στις υπόδουλες περιοχές. Όπως σημείωσε η κα Παπανάστου: «Εμείς επιλέξαμε να ασχοληθούμε με την εκπαίδευση στην Ξάνθη. Το περιορίσαμε μόνο για την πόλη της Ξάνθης, χρονικά περίπου από το 1860 που έχουμε τις πρώτες αναφορές για το Ματσίνειο και μέχρι το 1920 περίπου, όπου κλείνουμε με την επιστολή που στέλνουν οι Ξανθιώτες στον Βενιζέλο, και του ζητάνε να δημιουργηθεί πάλι Γυμνάσιο στην Ξάνθη, καθώς υπήρχε παλιότερα, και μια σχολή πρακτική, κάτι αντίστοιχο με τα δικά μας τα ΕΠΑΛ, που να ανταποκρίνεται στις βιομηχανικές και γεωργικές απαιτήσεις της περιοχής».
Η έρευνα στα αρχεία, στο διαδίκτυο και η επιτόπια γνωριμία με τα παλιά κτήρια
Η διαδικασία της έρευνας δεν ήταν εύκολη. Όπως ανέφερε η διευθύντρια, υπήρχε το πρακτικό θέμα της συγκέντρωσης όλης της ομάδας και για τον λόγο αυτό αρχικά η ίδια έφερνε στο σχολείο τεύχη από τα «Θρακικά Χρονικά», οπότε τα παιδιά άρχισαν σταδιακά να διαλέγουν τα κείμενα που αφορούσαν το θέμα τους. Αφού είχε μαζευτεί αρκετό υλικό, μελέτησαν τα βιβλία του Στέφανου Ιωαννίδη, το λεύκωμα της ΦΕΞ, και έκαναν μία βόλτα για να δουν από κοντά αρκετά από αυτά τα σχολεία, κάτι που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τους μαθητές. «Στην συνέχεια κάναμε στην Δημοτική Βιβλιοθήκη μία τρισδιάστατη εκτύπωση του 1ου Δημοτικού Σχολείου, με την βοήθεια του κ. Δημήτρη Γιαννακούδη, ανατρέξαμε στο facebook στο ιστολόγιο της κας Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, της προηγούμενης διευθύντριας του σχολείου η οποία ασχολείται με την εκπαίδευση στην Ξάνθη, οπότε είχαμε μια πολύ καλή χρήση της τεχνολογίας, μαζί και με τις φωτογραφίες από την Παλιά Ξάνθη της ομάδας του Τάσου Τεφρωνίδη, ενώ τα παιδιά άκουσαν στο Youtube μία συνέντευξη του κ. Αριστοτέλη Αλεξόπουλου, παλιού μαθητή του σχολείου μας, ο οποίος έγραψε βιβλίο για την Δημογεροντία. Το κάναμε έτσι πιο θελκτικό για τα παιδιά. Το θετικό είναι ότι μέχρι και πέρυσι έκαναν για ένα τρίμηνο τοπική ιστορία και αυτό μας βοήθησε με τις βιωματικές εργασίες που είχαν προηγηθεί», σημείωσε ο κ. Παπανάστου.
Πρώτο βραβείο και… με διαφορά
Την ομάδα του τμήματος Γ2 του 3ου Γυμνασίου αποτελούσαν οι μαθητές: Εμπλιούκ Μπεϊζά, Ιμάμ Ιλάιδα, Καρά Οσμάν Ριτβάν, Κοτινούδη Στέλλα, Κοτσαγκιόζη Αγγελική, Κοτσάμπαση Χριστίνα, Μαλάκης Φώτιος-Δημήτριος, Τσιρίδης Στυλιανός, με επιβλέπουσες καθηγήτριες την κα Βασιλική Παπανάστου, φιλόλογο, και την κα Βικτωρία Ντίκα, καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας. Η διάκριση είναι ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι το δεύτερο και τρίτο βραβείο το μοιράστηκαν από δύο σχολεία. Μεγάλη ικανοποίηση για τους μαθητές, αλλά και ουσιαστική γνώση. Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε η κα Παπανάστου: «Αυτό που μου είπαν τελικά τα παιδιά είναι ότι: ‘’Όταν περπατάμε πλέον στην πόλη, αυτά τα κτήρια που πρώτα τα προσπερνούσαμε, πλέον τα κοιτάμε με άλλο μάτι’’, γιατί ακριβώς έχουν να τους ‘’πουν’’ κάτι. Ήταν επίσης θεαματικό για τα ίδια όταν ‘’κούμπωσαν’’ οι γνώσεις από την γενική ιστορία που διδάσκονται με το τι απήχηση και τι αντίκτυπο είχαν στον τόπο τους. Το Χάτι Χουμαγιούν για παράδειγμα, πώς συνέβαλε στο να αναπτυχθεί η παιδεία. Κάτι που για μένα ήταν επίσης πολύ συγκινητικό, ήταν ένα απόκομμα λαχείου που βρήκαμε στο βιβλίο του Ιωαννίδη, που εκδόθηκε κάποια στιγμή για να ενισχύσει τα σχολεία. Αναφέρει ότι θα γινόταν η ‘’κύβευσις’’ στις τάδε του μηνός και θα κληρώνονταν 60 εργόχειρα που είχαν φτιάξει κοπέλες του Παρθεναγωγείου. Ένα χαρτάκι άχρηστο που το πετάς, πόσα στοιχεία μπορεί να δώσει τόσα χρόνια μετά».
ΧΑΡΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΔΗΣ
