Αρχική ΓΝΩΜΕΣ Η τελευταία ελπίδα

Η τελευταία ελπίδα

0
allagi-xoras

Η λύση τις περισσότερες φορές είναι επώδυνη. Στην ιατρική ονομάζεται ακρωτηριασμός και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο χειρουργός φτάνει σ αυτή την απόφαση αγνοώντας το συναισθηματικό κομμάτι και επικεντρώνεται στο πρακτικό μέρος του προβλήματος. Στη γάγγραινα σταματάς τον πόνο και την καθολική εξάπλωση με ακρωτηριασμό. Στην εθνική εξαθλίωση με μεθόδους οδυνηρές και αντιλαϊκές.

Εκείνοι που κόπτονται για την ευμάρεια του λαού με συνθήματα λαϊκισμού έχουν ελαφρά συνείδηση και ύποπτα κίνητρα. Η σημερινή κατάσταση της χώρας δεν επιδέχεται φληναφήματα και αεριώδεις υποσχέσεις με γνώμονα την ημερομηνία αλλαγής προσώπων στην εξουσία. Η ουσία δεν πρόκειται να αλλάξει όταν στελέχη και πρώην υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνον υποστηρίζουν αλλά και στηρίζουν την άποψη ότι κανένας δεν πρόκειται να απολυθεί από το Δημόσιο. Γιατί κύριε Υπουργέ; Επειδή θα συνεχίσετε να απολύετε τους ανθρώπους από τον ιδιωτικό τομέα; Βέβαια από την άλλη οπτική γωνία σας δικαιολογώ, από πολλών ετών η οικογένειά σας σταδιοδρομούσε στο δημόσιο. Λογικό, ήσασταν ευφυείς, αλλά τι στο διάολο θέλετε αυτή την παλιοπαράταξη της Νέας Δημοκρατίας που μιλάει για ελεύθερη οικονομία. Άντε να πάμε όλοι ομαδικά να γραφτούμε στο Κομμουνιστικό κόμμα να τελειώνουμε επιτέλους, εδώ, για τον Βασιλιά υπάρχουν φήμες ότι είναι γραμμένος, γιατί όχι κι εμείς.

Και τώρα μιλάμε σοβαρά: Αδιανόητο να μην γίνουν απολύσεις στο ελληνικό δημόσιο, είναι επιβεβλημένες όπως επίσης επιβεβλημένες είναι και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων. Να πάρει μια ανάσα και ο ιδιωτικός τομέας, να σταματήσει λίγο το ξετομάριασμά και βλέπουμε ξανά, εδώ είμαστε, δεν θα χαθούμε. Λένε πως θα οργανώσουν καλλίτερα τους εισπρακτικούς μηχανισμούς, δεν χρειάζεται, υπάρχουν οι νόμοι περί ‘’συνάφειας’’ και ‘’περαίωσης’’ που κλείνουν κάθε χαραμάδα διαφυγής, και αυτοί οι νόμοι έγιναν για να υπάρχουν αξιοπρεπέστατες συντάξεις στο δημόσιο. Αυτά κάποτε πρέπει να τελειώνουν και να ξεκινήσουμε τη δουλειά και όχι άλλο τα αεριτζίδικα λεφτά. Παρλαπίπες για δήθεν ελεύθερη οικονομία και ο κ. Πολύδωρας να διορίζει το κοριτσάκι του στο θέρετρο της Βουλής επί της πλατείας συντάγματος, αμ πώς.

Αν δεν υπάρξουν γενναίες απολύσεις και περικοπές μισθών και συντάξεων στο δημόσιο, κρύο νερό η Ελλάδα δεν πρόκειται να πιεί. Η μιζέρια της Βουλγαρίας και της Αλβανίας μας περιμένει. Η χώρα έχει ανάγκη από δουλειά, πολύ δουλειά, όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει αύξηση ωραρίου τουλάχιστον κατά δύο ώρες και μείωση αποδοχών, ιδιαίτερα στο δημόσιο κατά 30%. Υπερβολικά; Φασιστικά; Αν είναι έτσι τότε ας συνεχίσουμε την πορεία μας πάνω στα σπασμένα πιάτα, τις δανειοδοτούμενες διακοπές μας, το χρηματοδοτημένο πρόγραμμα αγοράς του αυτοκινήτου μας και θα τα βρούμε με την εξαγωγή νωπού, φρέσκου γυναικείου κρέατος στα αριστοκρατικά πορνεία της Φρανκφούρτης και του Λονδίνου. Όχι, δουλειές υπάρχουν, δεν μπορώ να πω, θα χρησιμοποιήσουμε το τετραπέρατο μυαλό μας και τον νόμο περί μονιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων.

Θυμηθείτε, η Ελλάδα έμεινε υπό τουρκική κατοχή πάνω από 400 χρόνια, ας μην προκαλούμε την τύχη μας, οι γείτονές μας ουδέποτε έπαψαν να αισθάνονται υπερδύναμη και το έδειξαν πρόσφατα με την κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου. Χρειαζόμαστε χρήματα και δύναμη, και αυτά δεν γίνονται με δηλώσεις του τύπου ‘’δεν θα γίνουν απολύσεις στο δημόσιο’’. Αυτά είναι η καταστροφή, και όποιος είναι μάγκας και δυνατός Έλληνας, ας τολμήσει την τύχη του στην αέναη παλίρροια της ανοιχτής αγοράς.

Φοίβος Ιωσήφ

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
  • Ο πασίγνωστος El Arabi

    Η μαθητιώσα νεολαία και η φίλαθλη τοιαύτη ξέρει καλά να ξεχωρίζει τις αξίες από τις απαξίε…
  • Ατιμούλια Έλληνες

    Εθνικά σύνορα είναι εκείνα που δείχνουν τα γεωγραφικά σημεία στα οποία φθάνουν τα συμφέρον…
  • Ανθρωπωδία

    Είναι η ᾠδὴ τῶν τράγων = χορικό άσμα των λατρευτῶν του Διονύσου που φορούσαν δέρματα τράγω…
Περισσότερα άρθρα από Φοίβος Ιωσήφ
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Έπος Καραγκιοζιάδα – Εθνική Φαρσοκωμωδία*

«Τα λόγια του παράλογα, μα τόσο λογικά σε εποχές απέραντης απερισκεψίας» Δημήτρης Αβούρης …