«Λαζαρίνες» και κάλαντα αναβιώνουν στην Θράκη σε μια γιορτή νίκης της ζωής κατά του θανάτου
Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Ορθοδοξίας, αφού σηματοδοτεί αφενός τον θάνατο και αφετέρου την ζωή και την ανάσταση. Είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας την γνωστή σε όλους φράση: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Στις ημέρες μας, εκατοντάδες χρόνια μετά το θαύμα του Λαζάρου, αν και πολλά έθιμα εορτασμού έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο, υπάρχουν κάποιοι τόποι στην Ελλάδα που κρατούν γερά τις παραδόσεις τους, τις οποίες περνάνε από γενιά σε γενιά. Σήμερα το πρωί, ο Χορευτικός Όμιλος Ξάνθης θα αναβιώσει το έθιμο «Λαζαρίνες». Το πρωί οι «Λαζαρίνες» θα παραβρεθούν στην Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Του Θεού Σοφίας. Μετά το πέρας της αναστάσιμης ακολουθίας του Λαζάρου, στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας θα παρουσιάσουν τραγούδια και χορούς από την περιοχή του Ρουμλουκίου του Νομού Ημαθίας.
Τα «Λαζαρικά» στην Θράκη
Τα έθιμα σχετικά με την Ανάσταση του Λαζάρου λέγονται «λαζαρικά» και από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές. Στην Θράκη υπάρχει το έθιμο με τις «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», όπου συμμετείχαν αποκλειστικά κορίτσια, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι με καλάθια από λουλούδια και λέγοντας κάλαντα ειδικά για αυτή την ημέρα, βρίσκοντας με αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία να γίνουν γνωστές ως υποψήφιες νύφες. Μέσα στα όμορφα έθιμα που έχει περιβάλει ο λαός μας το Σάββατο του Λαζάρου, είναι και τα Κάλαντα του Λαζάρου. Οι «Λαζαρίνες» έχουν μαζέψει από την προηγούμενη μέρα λουλούδια και με αυτά έχουν στολίσει τα καλαθάκια που κρατούν γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι και ψάλλοντας:
«Ήρθε ου Λάζαρους, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθ΄ κι η Κυριακή, που τρών΄ τα ψάρια.
Πού ‘σουν Λάζαρε, πού ‘σουν κρυμμένος;
-Μες τη γη ήμουν παραχωμένος.
Σήκου Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την Πόλη,
σου ‘φερε χαρτί και κομπολόι.
Γράψε Θόδωρα, γράψε Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και κυπαρίσσι.
Δωσ’ Μπάμπω μ’ ένα αυγουλάκι,
να γεμίσου του καλαθάκι μ’.
Μας οι κουτίτσες μας,
γ(ε)ννάν κουτσ(ου)λίτσες.
Σας οι κουτίτσες σας,
γ(ε)ννάν αυγουλάκια!
Δώσε κι εμάς ένα, να του χαρούμε.
Άντε και του χρόν’»
Χ.Δ.
