Ακόμη ένα μετάλλιο (ασημένιο) σε πανελλήνιο πρωτάθλημα ελληνορωμαϊκής για τον Ξανθιώτη παλαιστή Γρηγόρη Αναστασιάδη
Αποχώρησε από την ενεργό δράση μετά από 17 χρόνια γεμάτα διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό
Με ιδανικό τρόπο έγραψε τον επίλογο και έκλεισε μία σημαντική και γεμάτη τρόπαια καριέρα ο Γρηγόρης Αναστασιάδης, ένας από τους καλύτερους Ξανθιώτες αθλητές που δικαίως κατατάσσεται ανάμεσα στους κορυφαίους σύγχρονους Έλληνες παλαιστές.
Ο Γρηγόρης Αναστασιάδης το περασμένο Σάββατο 23/01, δύο ημέρες πριν την ονομαστική του γιορτή που συμπίπτει παράλληλα με τα γενέθλιά του (στις 25/01/2016 έκλεισε τα 32), συμμετείχε για τελευταία φορά σε τελική φάση Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ελληνορωμαϊκής Πάλης, που για φέτος έγινε στο κλειστό γυμναστήριο Ζωφριάς στα Άνω Λιόσια, και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο νικώντας σε τρεις αγώνες και χάνοντας μόνο στον τελικό της κατηγορίας -59 κιλών από τον Απόστολο Μανουηλίδη του Ηρακλή Περιστερίου που αναδείχθηκε φετινός πρωταθλητής.
Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας για τον 32χρονο παλαιστή του συλλόγου «Ολυμπιακή Φλόγα» Ξάνθης που στη συνέχεια ανακοίνωσε την αποχώρηση του μέσα σε συγκινησιακό κλίμα, γνωρίζοντας την αποθέωση και αναγνώριση απ’ όλους τους παρευρισκόμενους.
Ο Ξανθιώτης παλαιστής, μετά τη λήξη του τελικού, έβγαλε τα παπούτσια του και τα άφησε στο «ταπί», με τους υπόλοιπους αθλητές, προπονητές, θεατές και τα μέλη της Ομοσπονδίας που παρακολουθούσαν τους αγώνες να του χαρίζουν ένα αυθόρμητο παρατεταμένο χειροκρότημα με τον ίδιο να ανταποδίδει. Μάλιστα ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΟΦΠ, Κωνσταντίνος Θάνος, του έδωσε προσωπικά συγχαρητήρια γι’ αυτή τη σπουδαία 17ετή καριέρα και τους αγώνες του, αλλά και για το ήθος που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια.
17 χρόνια γεμάτα διακρίσεις και μετάλλια
Να σημειώσουμε ότι στα 17 χρόνια γεμάτα αγώνες, ο Γρηγόρης Αναστασιάδης μεταξύ άλλων κατέκτησε ένα χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Ομάδα στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2009 στην Πεσκάρα της Ιταλίας, αναδείχθηκε 4 φορές πρωταθλητής Ελλάδας στην κατηγορία ανδρών, 3 φορές κατέκτησε το ασημένιο και 2 το χάλκινο στην ίδια κατηγορία, ενώ σε επίπεδο παίδων – εφήβων κέρδιζε ανελλιπώς την 1η ή 2η θέση στα πανελλήνια πρωταθλήματα.
Ο ίδιος, σε αποκλειστική συνέντευξη στο «Ε» μίλησε για την πορεία του, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές που έζησε και το μέλλον. Ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί με πικρία για το ότι οι κόποι του δεν ανταμείφθηκαν ικανοποιητικά από την πολιτεία. Αναλυτικά η συνέντευξη:
«Ε»: 17 χρόνια γεμάτα διακρίσεις και μετάλλια. Τι είναι αυτό που θα σου μείνει αξέχαστο και τι θα ήθελες να ξεχάσεις;
Γ.Α.: «Αυτό που θα ήθελα να ξεχάσω είναι ο τραυματισμός μου στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2009, όπου τραυματίστηκα έναν αγώνα πριν τον τελικό και παρ’ όλα αυτά κατέκτησα το χάλκινο μετάλλιο. Μάλιστα εκείνο το διάστημα είχα δεχθεί πρόταση για μεταγραφή σε σύλλογο της Γερμανίας όμως καθώς δεν ήμουν σίγουρος για την εξέλιξη της αποκατάστασης και το πώς θα επέστρεφα στη δράση, αρνήθηκα.
Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι τα πρώτα μετάλλια στο ξεκίνημα της καριέρας μου, όπου είχα ανοδική πορεία και όσο ήμουν στην κατηγορία παίδων μου είχε γίνει πρόταση μεταγραφής από τον Εθνικό Πειραιώς, όμως μετά από συζήτηση που είχα με τους ανθρώπους μου και τον σύλλογο μου αποφάσισα να συνεχίσω στην «Ολυμπιακή Φλόγα» Ξάνθης. Βέβαια η απόφαση εκείνη μου βγήκε σε καλό καθώς εκείνο το διάστημα είχαμε πολύ καλή ομάδα στον τοπικό σύλλογο και στη συνέχεια διακριθήκαμε πολλές φορές – τόσο εγώ όσο και οι συναθλητές μου – σε πανελλήνιο και διεθνές επιπεδο».
«Ε»: Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω και ξεκινούσες τώρα την ενασχόληση σου με την ελληνορωμαϊκή θα άλλαζες κάτι;
Γ.Α.: «Για τη δική μου πορεία δεν θα άλλαζα τίποτα. Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή που ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και για τους κόπους που κατέβαλλα όλο αυτό τον καιρό. Αυτό που θα ήθελα να είχε γίνει, αλλά δεν ήταν στο χέρι μου, ήταν να είχα διοριστεί σε κάποια υπηρεσία (όπως π.χ. πυροσβεστική, στρατό κλπ.), όχι για να κάθομαι, αλλά για να προσφέρω. Εξάλλου από μικρό παιδί έμαθα να αγωνίζομαι και να δουλεύω καθημερινά και πιστεύω ότι θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος. Αυτό θα ήταν μία ηθική ανταμοιβή για την προσφορά μου στον τοπικό και πανελλήνιο αθλητισμό…».
«Ε»: Πως βλέπεις το σημερινό επίπεδο στην ελληνορωμαϊκή πάλη στη χώρα μας;
Γ.Α.: «Για να πω την αλήθεια είναι κάπως πεσμένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Παλιότερα σε κάθε κατηγορία ανάμεσα στους 12-14 αθλητές οι οκτώ ήταν πολύ δυνατοί αντίπαλοι, τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό πιστεύω οφείλεται πέρα από τις δύσκολες συγκυρίες που περνάμε και στην οικονομική κρίση που αποτρέπει πολλούς γονείς να στείλουν τα παιδιά σε αθλητικούς συλλόγους, αλλά δυστυχώς βλέπω και πολλά παιδιά να έχουν απομακρυνθεί από τον αθλητισμό και να στρέφονται σε άλλες ασχολίες. Πιστεύω ότι καθώς η πάλη είναι το αρχαιότερο άθλημα και ¨σήμα κατατεθέν¨ της Ελλάδας, θα πρέπει να στηριχθεί περισσότερο από την πολιτεία, ώστε να βρει ξανά το δρόμο του και να επιστρέψει σε πορεία επιτυχιών. Μη ξεχνάμε ότι είναι από τα αθλήματα που έχουν φέρει τα περισσότερα μετάλλια και διακρίσεις στην Ελλάδα διαχρονικά».
«Ε»: Ποιοι είναι αυτοί που σε στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια και σε ποιους αφιερώνεις τις διακρίσεις και τα μετάλλια;
Γ.Α.: «Φυσικά ο προπονητής μου Θόδωρος Ηλιάδης και ο πρόεδρος του συλλόγου «Ολυμπιακή Φλόγα Ξάνθης, Φάνης Μπατζακίδης, αλλά και απ’ όσους ομοσπονδιακούς προπονητές συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια αποκόμισα θετικά πράγματα. Επίσης οι συναθλητές μου και οι φίλοι μου – αθλητές ή μη – που ήταν στο πλευρό μου».
«Ε»: Κλείνοντας την αγωνιστική σου καριέρα θα ασχοληθείς στη συνέχεια με την πάλη μέσα από κάποιο άλλο πόστο;
Γ.Α.: «Ναι καθώς έχω αποκτήσει το πτυχίο προπονητή ελληνορωμαϊκής – ελευθέρας πάλης και ήδη ξεκίνησα να προπονώ τα νεαρά παιδιά στα μικρά ηλικιακά τμήματα της «Ολυμπιακής Φλόγας». Αυτό που θέλω να μεταδώσω στα νέα παιδιά είναι να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να τον συνδυάζουν με το σχολείο και να καταφέρουν να χτίσουν έναν καλό χαρακτήρα ώστε να κερδίζουν το σεβασμό όλων. Έτσι κι εγώ εξάλλου, αυτό που μου έχει μείνει ως καλύτερη ανάμνηση είναι ότι στο τέλος κέρδισα την αναγνώριση και το σεβασμό όλων, αυτό ήταν το καλύτερο αποχαιρετιστήριο «δώρο» για εμένα».
Δημήτρης Καλτέκης
dkaltekis@empros.gr
