Διακρίθηκε στον μαθητικό διαγωνισμό με βίντεο για τον σεβασμό στην διαφορετικότητα και τον σχολικό εκφοβισμό
Μιλά στο «Ε» η βραβευμένη από την UNESCO εκπαιδευτικός Ελένη Ακάμπαλη, υπεύθυνη της Ξανθιώτικης μαθητικής ομάδας
Με την τελετή βράβευσης των διακριθέντων σχολείων ολοκληρώθηκε στις 7 Δεκεμβρίου ο πανελλήνιος διαγωνισμός «Λέμε όχι στον σχολικό εκφοβισμό», που πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά στο Μουσείο Μπενάκη, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Σέβομαι την διαφορετικότητα». Το πρόγραμμα υλοποιείται από το Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας και το British Council σε συνεργασία με τη Samsung Electronics Hellas και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος συνολικά 1.689 μαθητές Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού και όλων των τάξεων του Γυμνασίου από 203 σχολεία σε 112 πόλεις από ολόκληρη την Ελλάδα. Οι εργασίες των μαθητών στάλθηκαν σε μορφή βίντεο ή παρουσίασης και έφτασαν συνολικά τις 380. Μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία οι μαθητές είχαν την ευκαιρία αρχικά να ενημερωθούν και στη συνέχεια να εκφράσουν με τον δικό τους τρόπο την στάση τους απέναντι στο σχολικό εκφοβισμό. Το 2ο Δημοτικό Σχολείο της Ξάνθης κατέλαβε την 4η θέση με το βίντεο «Μαύρο Θέατρο» της ομάδας “The Boys’’, που αποτελούν οι: Γιώργος Μαλαδένης, Γιώργος Ντατίδης, Μαρίνος Καραπαναγιωτίδης, Βασίλης Δουμπάς και Παναγιώτης Κωνσταντινίδης, υπό τις οδηγίες και τον συντονισμό της εκπαιδευτικού Ελένης Ακάμπαλη. Την βράβευση έκανε ο Ολυμπιονίκης Ιωάννης Μελισσανίδης, ενώ παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ο Υφυπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Θεοδόσης Πελεγρίνης, ο Υφυπουργός Αθλητισμού Σ. Κοντονής, η πρώην Υπουργός Φ. Πάλλη-Πετραλιά και άλλοι επίσημοι, σε μια φαντασμαγορική εκδήλωση με παρουσίαση ιστοριών από μαθητές, αλλά και χορευτικά από την ομάδα Offbeat International και την χορογράφο Kelly O Reilly.
Συνέντευξη με την εκπαιδευτικό Ελένη Ακάμπαλη
Το «Ε» συνομίλησε με την εκπαιδευτικό του 2ου Δημοτικού, Ελένη Ακάμπαλη, η οποία είχε βραβευτεί τον Ιούνιο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το «Βραβείο Εκπαιδευτικής Προσφοράς σε Παραμεθόριες Περιοχές» από την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNESCO.
Πώς ξεκίνησε η πρωτοβουλία για την συμμετοχή του 2ου Δημοτικού;
Ο διαγωνισμός ήταν μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος με τίτλο «Σέβομαι τη Διαφορετικότητα», το οποίο είναι κατά της ενδοσχολικής βίας και βασίζεται στα ιδανικά και τις αξίες του Ολυμπισμού και της Ολυμπιακής Εκεχειρίας. Συμμετείχαν πάρα πολλά σχολεία από όλα τα μέρη της χώρας. Η ανακοίνωση του ψηφιακού διαγωνισμού μας έδωσε ευκαιρία για άλλη μια καινοτόμο δράση, με θέμα αυτή τη φορά το «ΟΧΙ» στο σχολικό εκφοβισμό μέσα από τη συλλογική δουλειά της τάξης. Κι αυτό γιατί ο σεβασμός στη Διαφορετικότητα είναι μια πολύ σημαντική στάση και συμπεριφορά που πρέπει να γίνει βίωμα στους νέους ανθρώπους.
Υπήρξε δική σας παρότρυνση προς τους μαθητές;
Πάντα παίζει ρόλο η στάση του εκπαιδευτικού. Ο ρόλος του σημερινού δασκάλου είναι μέσα από την προώθηση νέων μεθόδων διδασκαλίας και μάθησης να παροτρύνει, συνδυάζοντας και αυτοσχεδιάζοντας, σε δράσεις που να συμβαδίζουν με τις ανάγκες της εποχής στην οποία καλούνται να μεγαλώσουν και να ενταχθούν οι μαθητές. Να δίνει τα εναύσματα και τα κίνητρα όχι μόνο για τη σχολική αλλά και για την κοινωνική μάθηση με στόχο την καλλιέργεια αξιών στην κοινωνική ζωή των ατόμων και στο ρόλο τους ως ενεργών πολιτών. Ο διαγωνισμός αυτός ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να ενημερωθούμε μέσα στην τάξη και να συζητήσουμε για τη διαφορετικότητα που προκαλεί την ενδοσχολική βία αλλά και για την έννοια και τα ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων. Άλλωστε ένα από τα ζητούμενα στις ενότητες ήταν η επίλυση προβλημάτων της καθημερινής σχολικής ζωής και οι μαθητές πρέπει να είναι ικανοί ή να γίνουν ικανοί να αποκτήσουν θεμελιώδεις δεξιότητες στο να διαχειρίζονται και να επιλύουν προβλήματα με ψυχραιμία, ωριμότητα και αυτοεκτίμηση.
Ποια ήταν τα παιδιά που συμμετείχαν στο πρόγραμμα;
Στο πρόγραμμα συμμετείχαν όλα τα παιδιά. Πάντα το προσέχω αυτό και πάντα επιδιώκω να συμμετέχει όλη η τάξη ώστε να μην περιθωριοποιείται κανένας μαθητής. Δεν υπάρχουν παρατηρητές, μόνο συμμετέχοντες.
Ο ρόλος μας είναι να απελευθερώνουμε από τα παιδιά τα καλύτερά τους στοιχεία σε όλων των ειδών τις επιδόσεις και να τα ενισχύουμε. Κάθε μαθητής έχει τις δικές του δεξιότητες, κλίσεις και τάσεις και όλες είναι χρήσιμες για το τελικό αποτέλεσμα έτσι και σε αυτή μας την προσπάθεια στην τάξη υπήρχαν τρεις ομάδες και η κάθε μια ανέλαβε μια ενότητα της επιλογής της από τις προτεινόμενες. Οι «Άφοβοι» είχαν ως θέμα το cyber bullying (εκφοβισμός στο διαδίκτυο) ενταγμένο στην ενότητα της Κοινωνικής Ένταξης, ενώ «Τα Παιδιά της Γειτονιάς» ασχολήθηκαν με την Ισότητα των Ευκαιριών. Γυρίστηκαν τρία διαφορετικά βίντεο από τις τρεις ομάδες τα οποία υπάρχουν στο διαδίκτυο. Να σημειωθεί πως η συμμετοχή των μαθητών στις βιντεοσκοπήσεις έγινε με την ενυπόγραφη έγκριση των κηδεμόνων όπως ορίζεται. Η ομάδα που έφτασε μέχρι την 4η θέση είναι οι «THE BOYS» της ΣΤ1 τάξης.
Το θέμα της εντασσόταν στην ενότητα της επίλυσης διαφορών και ήταν μια μικρή ιστορία–απάντηση στην κακή συμπεριφορά μιας ομάδας μαθητών την οποία ο πρωταγωνιστής αντί να τη διαιωνίζει ανταποδίδοντας, τείνει το χέρι την κατάλληλη στιγμή και δείχνει μεγαλείο ψυχής και ανωτερότητας. Όλα αυτά μέσα στο σκοτάδι με μόνα υλικά μια Blacklight lamp, πέντε ζευγάρια λευκά γάντια, πέντε λευκές μάσκες και τον επιβλητικό ήχο του ελληνικού συγκροτήματος Minor Project, το οποίο έχει επιρροές από τη μουσική του Μ. Χατζιδάκι και με προθυμία τα μέλη του μας έδωσαν την άδεια να αναπαράγουμε τη μουσική τους στην εργασία μας.
Είχαν δικές τους ιδέες για το θέμα και την σκηνοθεσία του βίντεο;
Ήταν μόνο δικές τους οι ιδέες μετά από συζήτηση μέσα στην τάξη και ερεθίσματα από δείγματα προηγούμενων συμμετοχών. Υπήρχε χρονοδιάγραμμα και υπάρχει ολόκληρη αλληλογραφία με σενάρια και διορθώσεις. Γελάω λέγοντάς σας αυτό, γιατί και εδώ πετύχαμε τον σκοπό μας σε σημείο στο τέλος να έχει βγει κάτι εντελώς καινούριο από το αρχικό ζητούμενο. Δραστηριοποιήσαμε τα παιδιά να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να οργανώσουν σχεδόν τα πάντα μόνα τους. Ο αρχηγός κάθε ομάδας έκανε αίτηση και εγγραφή στην πλατφόρμα με δικούς του κωδικούς, άλλος ανέλαβε να βρει τις μάσκες, άλλος να φέρει πληροφορίες για αυτή τη μαγική λάμπα, άλλος για το Μαύρο Θέατρο, άλλος έφερε το κινητό του για να γίνουν οι λήψεις κλπ. Ήρθαμε τρία απογεύματα στο σχολείο για να γυριστεί σε απόλυτο σκοτάδι το βιντεάκι και φύγαμε νύχτα. Δεν θα ήταν υπερβολή να σας πω πως ο ρόλος μου τελικά περιορίστηκε στο να μοντάρω τις σκηνές και να έρθω σε επαφή με τα δυο συγκροτήματα (Active Member, Minor Project) για να μας δώσουν την άδεια χρήσης.
Βλέπετε όντως να έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις ο σχολικός εκφοβισμός;
Προσωπικά πιστεύω πως το φαινόμενο αυτό υπήρχε στις ίδιες διαστάσεις, απλά τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του σχολείου προβλήθηκε και άρχισε να καταπολεμείται σε μια από τις ρίζες του. Η άλλη ρίζα είναι η οικογένεια.
