Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η έλλειψη σωματικής άσκησης και η παχυσαρκία εντείνουν τους κινδύνους εμφάνισης
Λουΐζα Βέντζη: «Η κεντρική παχυσαρκία (κοιλιά) και η απομάκρυνση από την μεσογειακή διατροφή δρουν αρνητικά»
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ύπουλη ασθένεια, η οποία προκαλεί τον θάνατο τριών, τουλάχιστον, εκατομμυρίων ανθρώπων ετησίως και οι βλάβες που μπορεί να προκληθούν στον οργανισμό σε βάθος χρόνου επηρεάζουν τα αγγεία, τα νεύρα, τα μάτια και τα νεφρά, αναφέρει η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη το Σάββατο που μας πέρασε. Η ασθένεια απαιτεί προσεκτικό έλεγχο των τιμών γλυκόζης του αίματος, γιατί χωρίς την κατάλληλη αντιμετώπιση σχετίζεται με μακροχρόνιες βλάβες στο σώμα και με την ανεπάρκεια διαφόρων οργάνων και ιστών. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία χρόνια πάθηση, που εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (Τύπου 1) ή όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη (Τύπου 2). Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη, που επιτρέπει στα κύτταρα να πάρουν το σάκχαρο από το αίμα και να το χρησιμοποιήσουν ως πηγή ενέργειας.
Αλλάζουν τα δεδομένα για την Ελλάδα – Ακόμη μία αρνητική πρωτιά
Γύρω στο 1 εκατ. άτομα στη χώρα μας πάσχουν σήμερα από διαβήτη, με δεκάδες χιλιάδες να είναι μάλιστα κάτω των 30 ετών. Κάθε χρόνο, μόνο στην Ελλάδα, προστίθενται 35.000-40.000 άτομα, νέες περιπτώσεις διαβητικών. Ενώ μέχρι τώρα, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, βρισκόμασταν σε καλύτερα επίπεδα, έχει αρχίσει να κρούεται και για την Ελλάδα ο κώδωνας του κινδύνου. Η διατροφή που αλλάζει, το στρες που μας κατακυριεύει, η καθιστική ζωή, αρχίζουν να ανατρέπουν τα μέχρι τώρα δεδομένα. Το «Ε» επικοινώνησε με την ενδοκρινολόγο, Λουΐζα Βέντζη, η οποία διατηρεί ιατρείο στην πόλη μας και μας τόνισε την ανάγκη της πρόληψης, σε συνδυασμό με την σωστή διατροφή και την σωματική άσκηση, ώστε να βοηθήσουν στην ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη. Η κα Βέντζη αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην αρνητική πρωτιά που έχει η χώρα μας στο θέμα της παιδικής παχυσαρκίας, αφού τα ελληνόπουλα συγκαταλέγονται στα πιο παχύσαρκα παιδιά της Ευρώπης. «Έστω και μισή ώρα άσκησης 3 φορές την εβδομάδα είναι αρκετή για να βοηθήσει τον οργανισμό», σημείωσε η ίδια για να συμπληρώσει: «Οι Έλληνες αρχίζουν να απομακρύνονται από την παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή και τα οφέλη που έχει. Το ‘’φαστ φουντ’’ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, ιδίως σε άτομα που υπάρχει προδιάθεση».
Ποιες είναι οι ομάδες κινδύνου και ποια τα κυριότερα συμπτώματα
Η κακή διατροφή και η έξαρση της παχυσαρκίας σε συνδυασμό με την καθιστική ζωή και την έλλειψη σωματικής άσκησης θεωρούνται βασικά αίτια για την αύξηση των περιπτώσεων του διαβήτη. Σε ποσοστό 80% περίπου, τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 είναι παχύσαρκα. Τα υπέρβαρα και τα παχύσαρκα άτομα φαίνεται ότι έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 σε κάποια στιγμή της ζωής τους, από ότι τα άτομα τα οποία έχουν ένα φυσιολογικό βάρος. Στις ομάδες κινδύνου η κα Βέντζη συμπεριέλαβε τα άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, τα οποία θα πρέπει να εξετάζονται συχνά, τουλάχιστον μετά την ηλικία των 40 χρόνων. Επίσης, άτομα που έχουν αυξημένη τριγλυκερίδια και ουρικό οξύ κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν σακχαρώδη διαβήτη. Τα κυριότερα συμπτώματα του διαβήτη στα αρχικά στάδια είναι: Συχνή και έντονη διούρηση, έντονη δίψα, έντονη και ακατάστατη πείνα, ανεξήγητη απώλεια βάρους, συχνή κούραση και νύστα, πληγές που δεν επουλώνονται εύκολα, δέρμα ξηρό με συχνή διάχυτη φαγούρα, μυρμηγκιάσματα κυρίως στα πόδια αλλά και στα χέρια και τέλος συχνές υποτροπιάζουσες μολύνσεις συνήθως από μύκητες στο δέρμα, στο στόμα, στα γεννητικά όργανα και την ουροδόχο κύστη.
‘’Συνοδοιπόρος’’ εφ’ όρου ζωής, χωρίς απώλεια της ποιότητας ζωής
Ο σακχαρώδης διαβήτης γίνεται αχώριστος ‘’σύντροφος’’ στους ασθενείς που πάσχουν, θέτοντας νέα δεδομένα στην ζωή τους. Όπως μας είπε η κα Βέντζη, τα σύγχρονα φάρμακα βοηθούν ώστε να διασφαλίζεται μια ποιοτική ζωή για τους ασθενείς. Θα πρέπει όμως και οι ίδιοι να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που δημιουργούνται, να είναι τυπικοί τόσο ως προς την χορήγηση των φαρμάκων, όσο και ως προς τις διατροφικές τους συνήθειες. Αυτό που επιδιώκεται μέσα από τις φαρμακευτικές αγωγές, την αλλαγή της διατροφής και την σωματική άσκηση, είναι η παράταση του χρόνου πριν από την χορήγηση ινσουλίνης. Εκεί προκύπτει μία άλλη κατάσταση, πολύ δυσκολότερη, με μεγαλύτερες απαιτήσεις και κινδύνους (υπογλυκαιμία). Σίγουρα, αποτελεί μία ασθένεια που δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ελαφρά τη καρδία, αφού ευθύνεται για ένα πλήθος αρνητικών συνεπειών στην ζωή τους ασθενούς, που πολλές φορές, δυστυχώς, οδηγούν ακόμη και στον θάνατο.
