Εργαζόμενοι – είλωτες του 21ου αιώνα!

Τα’ χαμε… χύμα μας έρχονται και τσουβαλάτα εξ Ευρώπης! Σαν να μην έφτανε δηλαδή η ανεργία που μαστίζει ιδιαίτερα τους νέους και τις γυναίκες, σαν να μην έφτανε η ακρίβεια που ψαλιδίζει τους μισθούς, σαν να μην έφτανε η αβεβαιότητα για το εργασιακό μέλλον που ενισχύεται από διάφορα φιλοεργοδοτικά μέτρα που βλέπουμε κάθε τόσο να ψηφίζονται ήρθε και από την Ευρώπη το… ραβασάκι που άναψε φωτιά στα μπατζάκια των εργαζομένων αφού βλέπουν να περιστέλλονται έτι περισσότερο τα εργασιακά τους δικαιώματα και κεκτημένα όπως το 8ωρο και να καλούνται να δουλεύουν 12 – 13 ώρες την ημέρα! Η διεκδίκηση του …35ωρου φαντάζει ουτοπιστική καθώς αρχίζει η μάχη συγκράτησης του κεκτημένου 8ωρου που θέλουν να το επιμηκύνουν οι Ευρωπαϊκές χώρες σε 65ωρο. Απ’ την νύχτα μέχρι την νύχτα θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι αν εφαρμοστεί αυτό, σύγχρονοι είλωτες του 21ου αιώνα!
Ε.Ε.: Πάμε προς εργάσιμη εβδομάδα 65 ωρών
Μετά από 3 χρόνια σκληρής διαπραγμάτευσης, οι υπουργοί Απασχόλησης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατέληξαν σε συμφωνία που επιμηκύνει την εργάσιμη εβδομάδα σε 60 και πλέον ώρες. Μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις και εφόσον Γαλλία και Ιταλία (μετά την εκλογή Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι αντίστοιχα) άλλαξαν «μέτωπο», υπήρξε πολιτική συμφωνία για εργάσιμη μέρα 13 ωρών και εργάσιμη βδομάδα 60 και πλέον ωρών, καθώς και για σπάσιμο της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο, με τη δεύτερη να υπολογίζεται ως «μη εργάσιμος» και άρα απλήρωτος χρόνος εργασίας. Η Οδηγία αυτή, που υιοθετήθηκε με την αποχή της Ελλάδας και άλλων τεσσάρων χωρών (Βέλγιο, Ουγγαρία, Ισπανία και Κύπρος) επιτρέπει, με το πρόσχημα ότι οι εργαζόμενοι θα συναινούν στις απαιτήσεις των πανίσχυρων εργοδοτών τους, στην αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας από 48 κατ ανώτατο όριο σήμερα, στις 60-65 ακόμη και περισσότερες την εβδομάδα.
Δύο είναι τα κεντρικά ζητήματα της συμφωνίας: Η υιοθέτηση της ρήτρας «αυτοεξαίρεσης» (το λεγόμενο opt out) που δίνει δικαίωμα στον εργοδότη να προχωρά σε επιμήκυνση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας μετά από μεμονωμένη συμφωνία του εργαζόμενου.
Το δεύτερο θέμα αφορά το «σπάσιμο» των εφημεριών σε ανενεργό και ενεργό χρόνο. Έτσι, ο εργοδότης θα έχει τη δυνατότητα να έχει τον εργαζόμενο σε επιφυλακή (μέσα ή έξω από το χώρο της επιχείρησης) χωρίς αυτός να αμείβεται εφόσον δεν παρέχει τις υπηρεσίες του (παρ’ ότι «εφημερεύει»).
Με βάση την απόφαση, στην περίπτωση εφαρμογής της ρήτρας «opt – out», το ανώτερο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας καθορίζεται τυπικά στις 60 ώρες (υπολογίζονται σε τρίμηνη βάση), εκτός αν οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά. Αντίστοιχα, για τις περιπτώσεις όπου γίνεται ταυτόχρονη εφαρμογή της ρήτρας «opt – out» και ο ανενεργός χρόνος της εφημερίας λογίζεται ως εργάσιμος χρόνος, τότε το ανώτατο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας ανεβαίνει στις 65 ώρες.
Τα παραπάνω όρια ισχύουν για κάθε εργαζόμενο που απασχολείται στον ίδιο εργοδότη για διάστημα μεγαλύτερο των 10 μηνών. Η μόνη «δέσμευση» που έχει ο εργοδότης είναι να μεσολαβεί ένα 11ωρο ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο εργάσιμες περιόδους. Δηλαδή, μπορεί πλέον να απασχολεί τον εργαζόμενο μέχρι και 13 ώρες τη μέρα. Γεγονός που οδηγεί σε εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών για πενθήμερη εργασία, ακόμα και 78 ωρών για εξαήμερη εργασία.
Η εφαρμογή της ρήτρας «opt – out» προϋποθέτει ακόμα την τήρηση ορισμένων δευτερευόντων όρων, όπως, για παράδειγμα, η ατομική σύμβαση να υπογράφεται μετά τον πρώτο μήνα της απασχόλησης ενός εργαζόμενου, να κρατάνε οι εργοδότες αρχείο εργάσιμων ωρών για τους απασχολούμενους με τη ρήτρα, κ.ά.
Η απόφαση πρέπει να περάσει προς έγκριση και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εκεί τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, που αντιδρούν έντονα, εναποθέτουν πλέον τις ελπίδες τους.
Εργασιακός μεσαίωνας
«Αντεργατική» που εγκλωβίζει τους εργαζόμενους σε ένα «εργασιακό μεσαίωνα», χαρακτήρισε την οδηγία ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης, κ. Σπύρος Παπαχρήστου, σημειώνοντας παράλληλα ότι ο νόμος αυτός θα βρει τη σθεναρή αντίδραση των εργαζομένων και ότι κανένας τέτοιος νόμος δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν έχει τη συναίνεση των εργαζομένων.
Ωστόσο δεν παρέλειψε να τονίσει ότι οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα στο νομό μας περνούν πολύ δύσκολες μέρες εξαιτίας της υψηλής ανεργίας για την οποία επιμένει – σε πείσμα του νομάρχη κ. Παυλίδη που την τοποθετεί σε ποσοστό 9% στον νομό– ότι η ανεργία είναι 22% και της δυσκολίας εξεύρεσης εργασίας είναι ουσιαστικά όμηροι των εργοδοτών και αν περάσει η οδηγία και υπογράψουν ατομικό σύμφωνο απασχόλησης τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα καθώς τώρα ισχύει η συλλογική σύμβαση εργασίας.
Τουτέστιν οι εργαζόμενοι προκειμένου να μην χάσουν τη δουλειά τους θα συναινούν με τις απαιτήσεις του εργοδότη – διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να υπαχθούν στο επιτρεπόμενο 2% των απολύσεων – και καθώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο νομό μας είναι απόντες – δεν υπάρχει Επιθεωρητής εργασίας και υγειονομικοί επιθεωρητές (η κα Καλαντζάκου έμεινε στις υποσχέσεις), συνεπώς ο εργασιακός μεσαίωνας για τον οποίο έγιναν τόσοι αγώνες που ποτίστηκαν με αίμα για να εξαλειφθεί επανέρχεται δριμύτερος και πιο απειλητικός
Μαριάννα
Ξανθοπούλου