Ζούμε σε μια κρίσιμη, μεταβατική εποχή, από πολλές απόψεις. Όλος ο πλανήτης και κάθε ήπειρος, κάθε χώρα χωριστά. Η λέξη «κρίση» είναι πολύ φτωχή για να περιγράψει την όλη κατάσταση. Ιδιαίτερα η Ελλάδα δεν πάσχει από θέματα Ιδεολογίας, πάσχει από Εντιμότητα.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε ένα βασικό συμπέρασμα από κάποιες εμπειρίες από την πολύχρονη επαφή μου με την πολιτιστική πράξη και ζωή. Πιστεύουμε πια ότι για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει να αλλάξουμε εμείς και ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα.
Πιστεύοντας στην άμεση συμμετοχική δημιουργική δημοκρατία, θέλουμε όχι μόνο να ονειρευόμαστε αλλά και να υλοποιούμε τα όνειρά μας. Θέλουμε πιάνοντας ο ένας το χέρι του διπλανού του να κάνει ένα όνειρο δικό του, ένα όνειρο του άλλου πραγματικότητα. Να εργαζόμαστε και να συνεργαζόμαστε. Να δημιουργούμε και να συν – δημιουργούμε.
Πρέπει με σαφήνεια να δηλώσουμε ότι το βασικότερο χαρακτηριστικό του πολιτισμού και της πολιτικής, στα πλαίσια της πόλης είναι η αλληλεγγύη και η αγάπη. Εκεί οφείλει να στηρίζεται κάθε πολιτιστικό μόρφωμα για να είναι άξιο του ονόματός του. Ζώντας σε μια ορισμένη χρονική στιγμή σε ένα ορισμένο τόπο οφείλουμε για να είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας να δείχνουμε την ανθρωπιά μας και τον πολιτισμό μας όχι με μεγάλα λόγια αλλά με μικρά έστω έργα. Τα πολλά μικρά δημιουργούν το μεγάλο.
Στη δημοκρατία, όπως αναφέραμε, όλοι / όλες συμμετέχουν άμεσα και δημιουργικά στη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου.
4 Κ εκφράζουν την παθογένεια του σύγχρονου πολιτικού συστήματος – παγκόσμια, όχι μόνο στην Ελλάδα – και βέβαια της δημοκρατίας. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά άλλα στοιχεία.
- Κεφαλαιοκρατία – Καπιταλισμός
- Καταναλωτισμός
- Κατεστημένο
- Κρίση σύγχρονου πολιτισμού
Δεν θα επεκταθώ σε ανάλυση, θα σημειώσω ότι τα οικονομικά συστήματα έρχονται και παρέρχονται, δεν είναι αιώνια. Ο καπιταλισμός, που επικρατεί εδώ και πέντε αιώνες, περνάει βαθιά κρίση. Πιστεύω μάλιστα ότι και εμείς διερχόμαστε ένα ιδιότυπο «Μεσαίωνα». Κάποια χρονική στιγμή και ο Καπιταλισμός θα ανατραπεί.
Όσον αφορά την Κρίση πολιτισμού: η τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας δε συμβαδίζει με την πνευματική πρόοδο του ατόμου. Ο άνθρωπος στις μέρες μας υπερεκτιμά τις υλικές αξίες και περιφρονεί τις πνευματικές και ηθικές.
Κάτι σημαντικό σε σχέση με την Ευρώπη στην οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανήκουμε.
Η Ευρώπη όλων των λαών, η Ευρώπη όλων των ανθρώπων, η Ευρώπη της εργασίας, του πολιτισμού, της ειρήνης, της δημιουργικότητας. Η Ευρώπη που φροντίζει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα όχι μόνο με λογιστική λογική. Εκτός από την οικονομία και την αγορά, υπάρχει ο άνθρωπος, το περιβάλλον, οι δημοκρατικές αρχές και οι ανθρωπιστικές αξίες. Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλουμε. Για να γίνει αυτό χρειάζεται όραμα και ηγέτες. Νομίζω ότι αυτό είναι το βασικότερο έλλειμμα της Ευρώπης στις μέρες μας.
Η Ευρώπη έχει νόημα και σκοπό ύπαρξης, όταν αντιμετωπίσει το έλλειμμα οράματος και ηγεσίας. Αλλιώς θα πρόκειται για μια καρικατούρα χωρίς ουσία και προοπτική.
(συνεχίζεται)
