Από παράδοση ή από πεποίθηση όλοι λίγο πολύ θα βρεθούμε αυτές τις μέρες στην εκκλησία.
Θα προσκυνήσουμε τον εσταυρωμένο και με τη σκέψη έστω θ ακολουθήσουμε την επώδυνη διαδρομή του στον Γολγοθά.
Εκείνος μας δίδαξε βαθιές αξίες ανθρωπιάς και δικαιοσύνης..!!!
Εμείς τι κρατήσαμε απ’ αυτά..;;;
Λόγια μεγάλα και «κούφια» πάνε κι έρχονται καθημερινά πάνω στον άλλο Γολγοθά, που ανεβαίνουν δύο χρόνια τώρα 57 οικογένειες.
Άλλο ένα Πάσχα για αυτούς με αδειανή μια καρέκλα, με ένα πιάτο λιγότερο στο τραπέζι τους ή άδειο…
Συνωμοσιολογίες τον βαφτίζουν τούτο τον Γολγοθά τους. Πολιτικό οραματισμό ή «κλάψες».
Κλάψες είναι το Αστείρευτο κλάμα του γονιού για το παιδί του..;;;
Συνωμοσιολογία είναι ο Ασύνορος πόνος του γονιού για το παιδί του..;;;
«Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές»
Αξιωματούχοι και μη, γονείς ή μη, ο κάθε Φλωρίδης με δικαίωμα λόγου και γραφής, με αφορμή τούτες τις μέρες ας παραβλέψει τις όποιες προσωπικές ιδιοτέλειες κι ας αναβλέψει στο ακάνθινο στεφάνι. Κι ας σιωπήσει έστω μπροστά σ αυτό το μαρτύριο και των “άλλων”.
Ας σεβαστεί τον Γολγοθά των γονιών που ασύστολα πλέον χλευάζονται για το δικό τους μαρτύριο…
Το ακάνθινο στεφάνι τους θα το φοράνε ως το τέλος της ζωής τους. Ας ματώσει τόσο δα η σκέψη μας έστω κι ας σιωπήσουμε μπροστά του επιτέλους…
«Στέφανον εξ ακανθών περιτίθενται…|
