ΠΑΡΚΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ – ΜΝΗΜΕΙΟ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ
Κι αν δεν τη βρεις, μια τέτοια πόλη, οφείλεις να τη φτιάξεις για την ανάταση της ψυχής, των ψυχών. Σαν σπίθα από τις φωτιές του Μεσαίωνα για να πάρει φόρα η Αναγέννηση. Μια πόλη μαγική πεθαίνει ή ζει, και μόνο με τη δική σου ευθύνη και άρα πράξη, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ως μαγική.
Να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε εγκαταλελειμμένες και καμένες καπναποθήκες να διαδραματίσουν ιστορικό ρόλο. Να πάρουν πνοή κάποια εγκαταλελειμμένα εργοστάσια μιας συνεχιζόμενης παρακμής και μιας κοινωνικής, δημογραφικής και οικονομικής αιμορραγίας.
Με έργα του πνεύματος και των χεριών, άρρηκτα δεμένα με την ιστορία της και το γεωγραφικό της στίγμα, να λάμψει.
Φανταστείτε ένα πάρκο του θεάτρου σκιών στο Λημνίο με σαράντα γλυπτά των ηρώων του Καραγκιόζη. Πόλος έλξης και κυριολεκτικά αναψυχής. Πρόταση που έχει κατατεθεί εδώ και πέντε χρόνια στον Δήμο της Ξάνθης, αλλά…
Φανταστείτε ένα Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης με τετρακόσια έργα που είναι ήδη έτοιμα και περιμένουν σε μια πρόταση που εδώ κι ένα χρόνο έχει κι αυτή κατατεθεί… Έργα μιας καθαρής πηγής υλικών και αξιών για νέες πολιτιστικές κατευθύνσεις. Έργα αρμονικά βγαλμένα απ’ τη βαθύτερη μας πραγματικότητα, στερεά τοποθετημένα ανάμεσα σε όσα γνωρίσαμε και όσα μέλλουμε να γνωρίσουμε ως φυλή και σαν μια παγκόσμια κοινωνία. Το ποιητικό πάθος να συναντά την άλλη εικονοφόρα ποίηση, την γλυπτική, από το χέρι της Τύχης. Να έρχεται η αίγλη του παρελθόντος εμπρός μας με τα ίδια υλικά που τα περισσεύματά τους τα έχουν σμιλέψει οι αιώνιοι γλύπτες, θάλασσα, ήλιος, αέρας. Ειδυλλιακές συνθέσεις, ατόφιες εικονογραφίες του νέου Ελληνισμού σε κάτι πρωτόφαντο αισθητικά, πέρα από την κλασική ιστορηματική γοητεία των επιφανειών.
Για μια καινούρια θέση της πόλης στον χάρτη της φήμης. Ξεκινώντας από τους στίχους ενός σπουδαίου ποιητή του Μιχάλη Γκανά, “ένα καράβι από την Κρήτη, να πιάνει Ξάνθη Κομοτηνή” οδήγησε με μάρμαρο, κεραμικό και αρχαία σκουριά, στο προφανές. Στην Αναγέννηση με ανακυκλώσιμα υλικά , σε πρωτόγνωρη αισθητική.
Έτσι ο μύθος της πόλης αναπλάθεται και θα φωτίζει γενιές σ’ ένα ιστορικό παράδειγμα. Θα δημιουργήσει νέα ήθη πάνω στο νοητό αρχιτεκτόνημα της πόλης και που θα την κάνει να κρατηθεί για άλλη μια φορά νέα.
Μόνον η τέχνη μπορεί να διεκδικήσει επί ίσοις όροις το θαύμα. Το θαυμαστό και το θαυμάσιο. Ποιος μπορεί να της το αρνηθεί; Ποιος μπορεί να αρνηθεί σε τούτη την πόλη ένα γλυπτό πρωτόφαντο κι αυτό, για τα εκατό χρόνια του Μάνου Χατζιδάκι που έτοιμο πλέον και αυτό μένει αναπάντητο. Ποιος μπορεί, μια πόλη μαγική, να την κάνει μόνο να πεθαίνει; Ποιος;
