Γράφει η Μαρία Μουσοπούλου
Αλλάζει η εμπειρία της θέασης από την πλευρά του δέκτη και του πομπού μέσω των ΜΚΔ;
Ο καλλιτέχνης αγγίζει τη Μούσα για να κοινωνήσει την τέχνη του με το κοινό του στο παρόν ή με τους άπειρους αναμεταδότες που προκαλούν μια δευτερογενή εμπειρία μέσα από το φιλτράρισμα μιας μηχανής (από ΖΕΝΙΤ Α5 μέχρι iPad);
Τελείται ή συντελείται η τέχνη με σκοπό την κάθαρση ή την αυτοπροβολή;
Πριν ερωτηθεί, δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Η κάθαρση προϋποθέτει κριτική ικανότητα και αυτογνωσία, κάτι που λείπει από την επιτέλεση για τα ΜΚΔ.
Όπως αλλάζει η κοινωνική επιτέλεση της τέχνης, έχει αλλάξει και η κοινωνική επιτέλεση της καθημερινότητας. Με τον ίδιο τρόπο δρούμε και αντιδρούμε στα ερεθίσματα βάσει των εντυπώσεων και των επιπτώσεων της αληθινής ζωής ή για να εισπράξουμε μερικά ακόμα «λάικ» που θα επιβεβαιώσουν τη ματαιοδοξία του παράλληλου σύμπαντος, του MATRIX, μέσα στο οποίο ζούμε;
Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά;
ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΣΤΑΡΟΥΜΕ Ή ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ;
(Ακούγοντας το «Εικοσάλεπτο» του Bloody Hawk, Ξάνθη, 16/10/2024)
