Θα μπορούσε να’ ναι θέμα κάποιου πίνακας ζωγραφικής! Κάποιου αριστουργηματικού ζωγράφου που ήθελε να χαρίσει αιωνιότητα σε μια στιγμή…να απεικονίσει το θρησκευτικό συναίσθημα, να καταργήσει το χρόνο, να συνδέσει το χιλιόχρονο παρελθόν με το παρόν. Τα’ χε όλα: Χρώμα μενεξεδί, απ’ το λιόγερμα… ο ήλιος γλυκοφιλά μια θάλασσα ασημένια και ο ουρανός αντανακλά τη χρωματική πανδαισία! Ένας Εσταυρωμένος δεσπόζουσα Θεια μορφή στο χώρο, θυμίζει El Greco, έτσι όπως στέκει μετέωρος λες στον ορίζοντα εκεί στη ακρολιθιά ενώνοντας υπό την σκέπην του γη , ουρανό και θάλασσα. Γύρω μορφές με έντονο θρησκευτικό συναίσθημα σ’ ένα …χορό μιας απόκοσμης θρησκευτικής τελετής με στοιχεία Βυζαντινά.
Ένα κορίτσι στέκει πλάι σε πέτρες που κρατούν ακριβό φυλαχτό την ιστορία του τόπου την ώρα που κάποια χαμολούλουδα ξεφυτρώνοντας ανάμεσα τους, πασχίζουν να τις ζωντανέψουν. Είναι ερείπια ναού! Η αφαιρετική τεχνική ενισχύει τη φαντασία…είχε τρούλο στη θέση τ’ ουρανού, είχε άμβωνα και βαπτιστήριο. Τώρα λιώνουν πλάι τους τα κεριά των πιστών και τα σύμβολα πίστης – άρτος – οίνος – έλαιον, είναι το νήμα με το παρελθόν.
Το πελαγίσιο αεράκι αποτυπώνεται ως θρόισμα του λευκού φουστανιού του κοριτσιού και το δέντρο απέναντι παλεύει να φυλακίσει το τελευταίο φως τη στιγμή του μεταιχμίου μέρας και νύχτας!
«Στο μέρος το πιο δροσερό
έστησα το καμπαναριό
Και κύματα και κύματα
Γύρω σου τ’ άσπρα μνήματα
Έλα κυρά και Παναγιά
Με τ’ αναμμένα σου κεριά
Δώσε το φως το δυνατό
Στον Ήλιο και στον Θάνατο
Θα μπορούσε να’ ταν θέμα πίνακα ζωγραφικής θα μπορούσε και ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη!
Ήταν ο καθιερωμένος ο υπαίθριος Εσπερινός στα ερείπια του Επισκοπικού Ναού Πολύστυλου Αβδήρων, της Δευτέρας 23 Ιουλίου και η πιο σημαντική εκδήλωση του θεσμού των ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΩΝ που πραγματοποιήθηκε στη Βυζαντινή Ακρόπολη των Αβδήρων στο Πολύστυλο.
Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από οχτώ χρόνια με πρωτοβουλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονος και της Δημάρχου Αβδήρων κας Εύας Τσακίρη, για να αποτιμηθεί ο ελάχιστος φόρος τιμής στους Επισκόπους της περιοχής μας και να γνωρίσουν οι κάτοικοι την σπουδαία Βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορική και θρησκευτική κληρονομιά του τόπου.
Με την πρωτοβουλία αυτή ουσιαστικά αναδείχθηκε η Βυζαντινή Ακρόπολη των Αβδήρων (Πολύστυλο)- που ήταν «θαμμένη» κυριολεκτικά στα χόρτα και τα σκουπίδια και ήταν άγνωστη στους περισσότερους- και να μετατραπεί πλέον σε πόλο έλξης επισκεπτών.
Φέτος πολλοί ήταν οι πιστοί και οι ιερείς που παρά την υψηλή θερμοκρασία ανηφόρισαν στον λόφο της Ακρόπολης και συμμετείχαν σ’ αυτή την ξεχωριστή τελετή , σε ένα ειδυλλιακό και ξεχωριστής φυσικής ομορφιάς τοπίο.
Μαριάννα Ξανθοπούλου
