Η νέα του ταινία «Kinds of Kindness» ήδη προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες
Ενώ ακόμα δεν έχει φύγει ο απόηχος του «Poor Things», ο Γιώργος Λάνθιμος «ξαναχτυπά» με μία δεύτερη ταινία, με την οποία γυρίζει στο είδος του σινεμά που τον έκανε γνωστό και αναγνωρίσιμο. Το «Kinds of Kindness».
Ο Λάνθιμος, σε συνεργασία με τον Ευθύμη Φιλίππου που επιστρέφει στην καρέκλα του συν-σεναριογράφου, μάς έχουν δώσει ένα dark clue στο κατάμαυρο, νιχιλιστικό σύμπαν της ταινίας. Κι αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν σε όλη τη διάρκεια των 166 λεπτών: όσο το off-beat, κατάμαυρο χιούμορ υπόσχεται μία αλά Ρούμπεν Εστλουντ παρωδία της ανθρώπινης φύσης, εκείνοι κρατούν νυστέρια (ή χασαπομάχαιρα) και προχωρούν ακόμα πιο βαθιά από την πρώτου επιπέδου επιδερμίδα για να κάνουν κοντινό στη σήψη, τη γάγγραινα. Σκίζουν, τεμαχούν, ακρωτηριάζουν. Πολλές φορές, όχι μεταφορικά, όπως σημειώνει η Πόλυ Λυκούργου.
Το «Kinds of Kindness» ενώνει τρεις ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστορίες των 50 λεπτών περίπου η καθεμία, στις οποίες επτά ηθοποιοί υποδύονται διαφορετικούς ρόλους κάθε φορά. Στην πρώτη, ένας άντρας (Τζέσι Πλέμονς) καλείται να αποδείξει την πίστη και την αγάπη του στο αφεντικό του (Γουίλεμ Νταφόε). Στη δεύτερη, η σύζυγος (Έμα Στόουν) ενός αστυνομικού (Πλέμονς) αναζητείται έπειτα από ένα ναυάγιο, αλλά όταν επανεμφανίζεται εκείνος αρχίζει να έχει αμφιβολίες για την «αυθεντικότητά» της. Τέλος, ένα ζευγάρι (Στόουν και Πλέμονς) αναζητεί ένα άτομο ικανό να γίνει πνευματικός ηγέτης, δίνοντας αναφορά στους επικεφαλής μιας μυστηριώδους σέχτας (Χονγκ Τσάου και Νταφόε).
Ο Θόδωρος Σούμας τονίζει, κάτι το οποίο με βρίσκει σύμφωνο, ότι το «Kinds of Kindness» είναι δύσκολο σινεμά, αμφίσημο ή και δυσεξήγητο, ενίοτε γκροτέσκο, προκλητικό και εντελώς παράδοξο (weird). Δυσνόητο στο τρίτο μέρος, προκαλεί αμηχανία ή δυσφορία. Περιέχει ψυχρές εικόνες, μερικές φορές ενοχλητικές, με κυνισμό, υπόγειο μαύρο χιούμορ, ανασφάλεια και απελπισία στο μενού αναφορικά με την ποιότητα των σύγχρονων ανθρώπων… Μόνο η καλοσύνη δεν περισσεύει στη σκεπτικιστική κι απαισιόδοξη αυτή ταινία, έτσι ώστε η καλοσύνη εγκαθίσταται μόνο στον τίτλο, ειρωνικά.
