Μια κόκκινη γραμμή,
η αλήθεια και το ψέμα,
δεν είναι ευθεία μα κυματιστή,
απ’ τη μία η ευθύνη
κι απ’ την άλλη η καλοπέραση,
η μπόρεση και η ανάγκη
σε πόλεμο
με την ευκολία και την αργομισθιά.
Το ποιο επικρατεί δεν έχει σημασία στο άμεσο παρόν
ή μάλλον δεν έχει μεγάλη σημασία,
μα οι συνέπειες φαίνονται στο μέλλον.
Ο ψεύτης απολαμβάνει τις συνέπειες των πράξεών του,
ως απόλυτος μονάρχης
κι η ενοχή δεν έχει θέση στη ζωή του.
Οι ερινύες εμφανίζονται εκεί που δεν τις περιμένει
και η ολίσθηση έγκειται
στην κρίση του καθενός και στην ψυχολογία του.
Ίσως σε κάποιους που το ψέμα έχει γίνει βίωμα και τρόπος ζωής,
να μην έρθουν ποτέ,
γιατί από τα πολλά ψέματα που έχουν πει,
έπαψαν να ξεχωρίζουν ποιο το ψέμα και ποια η αλήθεια!
Ένα τρανό παράδειγμα είναι
η περίπτωση των Τεμπών,
κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν
ότι ήταν απλά ένα ανθρώπινο λάθος
και υπερασπιζονται τον εαυτό τους με τόση θέρμη που μερικούς από εμάς
κοντεύουν να μας πείσουν.
Και όχι μόνο, θέλουν κι απαιτούν την ψήφο μας εν όψει των Ευροεκλογών.
Έτσι δεν είναι;
Ήταν όμως;
