Ως η νεότερη καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ υποστηρίζει ένα πιο εξωστρεφές Φεστιβάλ Φιλίππων εν μέσω των γκρίζων καιρών που διανύουμε
Η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά επισημαίνει στο «Ε» πως είναι έτοιμη να ξεπεράσει τις δυσκολίες και οποιοδήποτε φραγμό εμποδίσει την εξέλιξή της ως ηθοποιό και καλλιτέχνη στον χώρο που τόσο αγαπά
Η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, η νεότερη καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ μιλά στο «Ε» για την αγάπη της για το θέατρο που στη συνέχεια της έδωσε και την ώθηση να διεκδικήσει αυτή την θέση. Ειδικότερα, στο πλαίσιο μίας ενδιαφέρουσας συνέντευξης, ανακαλεί μνήμες από τα πρώτα βήματά της στον χώρο στην περιοχή της Καβάλας, από όπου κατάγεται, κάνει μνεία στις δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει μία γυναίκα στον χώρο αυτό, μιλά για προκλήσεις που καλείται να υπερκεράσει αναφορικά με τις απαιτήσεις της θέσης αυτής και φτάνει στο 66ο Φεστιβάλ Φιλίππων.
Μία δυναμική γυναίκα, μόλις 36 ετών με όνειρα και προοπτικές, η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά επιχειρεί μέσα από την προσωπική και συλλογική εργασία να καταστήσει φανερό πως η επιτυχία δεν προϋποθέτει πάντα πείρα χρόνων, αλλά η δύναμη της θέλησης, η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας μπορεί να μας πάει πολύ υψηλά και τελικά να διαψεύσει ενδεχομένως τις κρίσεις άλλων που δεν μας εμπιστεύτηκαν σε καίριες θέσεις λόγω φραγμών που ψευδώς θέτει η ηλικία ή το φύλο.
«Ε»: Μπορείτε να μας πείτε για το ταξίδι σας μέχρι το σημείο να γίνετε καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας; Τι σας ενέπνευσε να ακολουθήσετε μια καριέρα στο θέατρο;
Ε.ΟΙΚ.: Στην αρχή δούλεψα πολλά χρόνια ως ηθοποιός, μετά μου έγινε μία ανάθεση από το Φεστιβάλ Φιλίππων και πιο συγκεκριμένα να γράψω και να σκηνοθετήσω μία παράσταση και κάπως λοιπόν αυτό με βοήθησε να ανακαλύψω μία πτυχή του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπάρχει. Από εκεί και πέρα ένιωσα δημιουργός, έτσι άρχισα να ορίζω το μέλλον και την δουλειά μου. Από τα 18 δούλευα ως σκηνοθέτης-συγγραφέας σε διάφορους οργανισμούς τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Αξιοσημείωτο είναι πως κατάγομαι από την Καβάλα, από όπου έφυγα στα 18 μου χρόνια, ωστόσο πάντα την «κουβαλούσα» μέσα μου. Οπότε όταν διαπίστωσα πως ήταν διαθέσιμη η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, είπα να κάνω τα χαρτιά μου και θεώρησα πως ίσως θα ήταν ωραίο να δημιουργήσω από εδώ έχοντας κάνει αυτόν τον κύκλο σε Ελλάδα και εξωτερικό.
«Ε»:Ο χώρος του θεάτρου, όπως και πολλοί άλλοι εργασιακοί χώροι, είναι ανδροκρατούμενος, τουλάχιστον σε θέσεις που λαμβάνονται αποφάσεις. Εσείς ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε με δεδομένο ότι είστε και νέα και γυναίκα;
Ε.ΟΙΚ.: Ο ρατσισμός δεν οφείλεται εν προκειμένου μόνο στο φύλο, αλλά και στην ηλικία, δηλαδή πολλές φορές μου λένε «είσαι πολύ μικρή για αυτή τη θέση» την ίδια στιγμή που στο εξωτερικό αυτή τη θέση καταλαμβάνουν μικρότεροι από εμάς, με λίγα λόγια εκεί θα θεωρούμουν μεγάλη. Θεωρώ πως μία τέτοια θέση χρειάζεται πολλές φρέσκιες ιδέες, φαντασία και βέβαια η εμπειρία είναι επίσης σημαντική. Συνεπώς, αυτός ο συνδυασμός νέου ανθρώπου και γυναίκας φαντάζει περίεργος, αλλά καμιά φορά λειτουργεί και σαν καμουφλάζ, δηλαδή περιμένουν άλλα από εσένα και εσύ τους διαψεύδεις.
«Ε»: Το 66ο Φεστιβάλ Φιλίππων ολοκληρώνεται. Ποιος είναι ο απολογισμός σας;
Ε.ΟΙΚ.: Το μεγάλο στοίχημα για εμένα στο 66ο Φεστιβάλ Φιλίππων είναι οι δικές μας παραγωγές. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική. Αυτό βέβαια, με «γεμίζει» από τη μια χαρά κι από την άλλη ευθύνη, γιατί σκέφτομαι πως δεν πρέπει να απογοητευτεί αυτός ο κόσμος, πρέπει να του προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
«Ε»: Ποιες ήταν μερικές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά τη διοργάνωση του 66ου Φεστιβάλ Φιλίππων και πώς τις ξεπεράσατε;
Ε.ΟΙΚ.: Είναι ένα πολύ μεγάλο project, οπότε σε εκπλήσσει καθημερινά αναφορικά με τις ανάγκες που παρουσιάζονται και με τα πράγματα που καλείσαι να ρυθμίσεις. Έχω μία πολύ δυνατή ομάδα συνεργατών στο ΔΗΠΕΘΕ, οι οποίοι με έχουν βοηθήσει πολύ. Το γεγονός αυτό με κάνει να αισθάνομαι πως δεν είμαι μόνη μου. Στο τέλος της ημέρας αυτό που ενδιαφέρει είναι πώς θα ανταποκριθεί ο κόσμος σε αυτό. Είναι πολύ ελπιδοφόρο να βλέπεις όλες τις παραστάσεις γεμάτες κόσμο, καταλαβαίνεις πως όλο αυτό έχει κάποιο νόημα, βρίσκει τον αποδέκτη του.
«Ε»: Πώς φαντάζεστε το μέλλον του Φεστιβάλ Φιλίππων και την επιρροή που έχει στην πολιτιστική σκηνή της Καβάλας;
Ε.ΟΙΚ.: Εγώ θα ήθελα να γίνει ακόμη πιο εξωστρεφές το Φεστιβάλ Φιλίππων, να κάνει δικές του παραγωγές, να διαθέτει μία πλατφόρμα νέων δημιουργών που να διαθέτουν τους ελάχιστους πόρους για να μπορούν να παράγουν νέα πρωτότυπα έργα, κάτι που με ενδιαφέρει πολύ. Χαρακτηριστικά θεωρώ πως το μόνο ωραίο που έχει αυτή η πολύ δύσκολη περίοδος είναι το γεγονός πως μπορεί να σε εμπνέει και να αποτελέσει ένα πρόσφορο έδαφος για την τέχνη, δηλαδή θα την μετατρέψεις σε τέχνη για να μπορέσεις να την αντέξεις. Επίσης, θα ήθελα να συνδέσω το Φεστιβάλ και με άλλα Φεστιβάλ του εξωτερικού, της Ευρώπης, να «ανοίξει», να είναι η «μήτρα» που θα «γεννά» νέες δουλειές, θα εντοπίζει και συνάμα θα «δίνει έδαφος» σε νέους καλλιτέχνες.
«Ε»: Ως καλλιτεχνική διευθύντρια, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στην κοινωνία και πώς στοχεύετε να τον εκπληρώσετε μέσα από τη δουλειά σας στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας;
Ε.ΟΙΚ.: Έχω την εντύπωση πως το θέατρο είναι πιο απαραίτητο από ποτέ στην κοινωνία, διότι όπως ανέφερα διανύουμε «γκρίζους» καιρούς, οπότε η τέχνη είναι «καταφύγιο» που μπορεί πραγματικά να σου δώσει μία νέα προοπτική, μία νέα ελπίδα, μία νέα χαραμάδα. Θεωρώ πως ο ρόλος ενός περιφερειακού θεάτρου είναι να προάγει και την παιδεία, να καθρεφτίζει την κοινωνία και να καθρεφτίζεται σε αυτή.
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
