Μείωση κατέγραψε η Ελλάδα στην ανεργία αλλά παράλληλα μειώθηκε ο πραγματικός μισθός κατά 1,2%
Τα πραγματικά ωρομίσθια έχουν μειωθεί σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ ενώ παράλληλα το κόστος ζωής έχει αυξηθεί
Η αγορά εργασίας των χωρών του ΟΟΣΑ παραμένει συρρικνωμένη, παρόλο που η παγκόσμια οικονομία έχει επιβραδυνθεί σημαντικά από το 2021. Η απασχόληση έχει ανακάμψει πλήρως μετά την κρίση του COVID-19 και η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ενώ οι ονομαστικοί μισθοί έχουν αυξηθεί, μέχρι σήμερα, δεν έχουν πλησιάσει τον πληθωρισμό, οδηγώντας σε ελεύθερη πτώση τους πραγματικούς μισθούς σε όλες σχεδόν τις χώρες του ΟΟΣΑ.
Το OECD Employment Outlook 2023 αναφέρει ότι η απασχόληση σε επίπεδο ΟΟΣΑ προβλέπεται να συνεχίσει να αυξάνεται το 2023 και το 2024. Τον Μάιο του 2023, το ποσοστό ανεργίας του ΟΟΣΑ παρέμεινε στο χαμηλό ρεκόρ του 4,8% για τρίτο συνεχόμενο μήνα. Το ποσοστό ανεργίας ήταν σταθερό σε σύγκριση με τον Απρίλιο του 2023 σε 14 χώρες του ΟΟΣΑ, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, ενώ μειώθηκε σε 13, συμπεριλαμβανομένων της Αυστρίας, της Κολομβίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Νορβηγίας. Ωστόσο, αυξήθηκε σε 5 χώρες του ΟΟΣΑ, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών όπως φαίνεται στον Πίνακα 1.
Το ποσοστό ανεργίας σε ολόκληρο τον ΟΟΣΑ αναμένεται να αυξηθεί ελαφρά στο 5,2% έως το τέταρτο τρίμηνο του 2024, αν και με σχετικά μεγαλύτερες αυξήσεις της τάξης του 0,75 εκατοστιαίας μονάδας ή περισσότερο αναμένονται στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες (Πίνακας 2).
Τα πραγματικά ωρομίσθια έχουν μειωθεί σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ ενώ παράλληλα το κόστος ζωής έχει αυξηθεί. Το πρώτο τρίμηνο του 2023, παρά την ανάκαμψη των ονομαστικών μισθών, η αύξηση των πραγματικών ετήσιων μισθών ήταν αρνητική σε 30 από τις 34 χώρες με διαθέσιμα στοιχεία, με μέση μείωση 3,8% (Πίνακας 3).Η απώλεια της αγοραστικής δύναμης αποτελεί μια πρόκληση για τους εργαζόμενους σε νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος. Για την υποστήριξη των χαμηλόμισθων εργαζομένων, οι κατώτατοι μισθοί και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μπορούν να συμβάλουν στον μετριασμό των απωλειών στην αγοραστική τους δύναμη. Οι κυβερνήσεις μπορούν επίσης να παρέχουν στοχευμένη υποστήριξη μέσω του συστήματος φορολογίας και παροχών για την αύξηση του καθαρού εισοδήματος των νοικοκυριών με χαμηλό εισόδημα. Η ευρεία δημοσιονομική στήριξη θα πρέπει να αποκλιμακωθεί δεδομένης της πτώσης των τιμών της ενέργειας από τα κορυφαία τους το 2022.
Παύλος Μαραγκός
pmaragkos@gmail.com