Παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας
befemlive@gmail.com
”Κι έτρεμεν η ψυχή του, μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωση,,,
κι έπληττε ουκ ολίγον, έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του”
Κ.Καβάφης
Η μεταμόρφωση έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση.
Είναι μια ανάγκη του ανθρώπου να γίνει έστω και για λίγο, κάτι άλλο. Και το μέσο για να το πετύχει, είναι η μάσκα.
Η ιστορία της μάσκας χάνεται στους αιώνες και σε όλους τους πολιτισμούς. Μπορεί να αναπαριστά ζώα, να είναι θεατρική, τελετουργική, ταφική ή αποκριάτικη. Ενώ την τελευταία τριετία, εισέβαλε στη ζωή μας και η χειρουργική .
Στην αρχαία Ελλάδα λεγόταν ‘προσωπείο’ και συνδεόταν με τη λατρεία του θεού Διόνυσου, αλλά και με το θέατρο.
Σήμερα η ανάγκη για μεταμόρφωση εκφράζεται κυρίως μέσα από τη μάσκα της Αποκριάς.
Οι Απόκριες είναι μια περίοδος κεφιού, εκτόνωσης και ανατροπών, όπου οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία, να μεταμφιεστούν και να υποδυθούν κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι.
Η μάσκα που επιλέγουν, τους απελευθερώνει, ακριβώς επειδή κρύβει το πρόσωπό τους.
Πίσω απ’ αυτήν εκφράζουν αυτά που δε μπορούν τον υπόλοιπο χρόνο και βγάζουν προς τα έξω, τον, πολλές φορές, καταπιεσμένο και καλά κρυμμένο άλλο τους εαυτό.
Τελικά η μάσκα κρύβει;
Ή μήπως φανερώνει ανάγκες, επιθυμίες, ανασφάλειες, ή αυτό που θα θέλαμε τελικά να είμαστε;
Και όταν περάσουν αυτές οι μέρες χαράς και γλεντιού, οι αποκριάτικες μάσκες κρύβονται για την επόμενη χρονιά, κι εμφανίζονται οι άλλες, οι αόρατες.
Γιατί μάσκα δε φοράμε μόνο τις Απόκριες.
Είναι ένα αξεσουάρ που το έχουμε πάνω μας, όλο το χρόνο.
Καθημερινά καλούμαστε να παίξουμε ρόλους.
Στη δουλειά, στην οικογένεια, στις κοινωνικές συναναστροφές και να διεκπεραιώσουμε με επιτυχία τα ζητήματα που προκύπτουν.
Για να ανταπεξέλθουμε, φοράμε προσωπεία, επειδή πιστεύουμε ότι ο αληθινός μας εαυτός, δε θα τα καταφέρει.
Υιοθετούμε συμπεριφορές και συνήθειες , μόνο και μόνο για να γίνουμε αποδεκτοί. Για να μη μας κρίνουν, για να αρέσουμε και να ενσωματωθούμε στο κοινωνικό περιβάλλον.
Ο νέος μας χαρακτήρας γίνεται με τον καιρό τόσο πειστικός, που στο τέλος ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Έτσι, χτίζουμε σχέσεις πάνω στην ψεύτικη εικόνα μας.
Όμως πόσο μπορεί να αντέξουν οι σχέσεις που δε βασίζονται στην ειλικρίνεια;
Γιατί κάποια στιγμή η μάσκα βαραίνει πάνω μας, Γίνεται ένα με το πρόσωπο. Μας πνίγει και μας κόβει τον αέρα.
Τη βγάζουμε για να ανασάνουμε και τότε αποκαλύπτεται το αληθινό και παραμορφωμένο μας πρόσωπο.
Μια δυσάρεστη έκπληξη για όλους… ακόμη και για τον εαυτό μας.
Μια πιθανή λύση, θα ήταν να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να τον αποδεχτούμε.
Να συνδεθούμε μαζί του και να κατανοήσουμε πόσο μοναδικοί είμαστε και πώς ο καθένας μας επικοινωνεί και εκφράζεται μ’ έναν δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Αυτό δίνει αυθεντικότητα στο χαρακτήρα μας και ποιότητα στις σχέσεις μας, χωρίς πλάνες και υποκρισίες.
Η μάσκα λοιπόν φανερώνει. Δεν κρύβει.
Γιατί έχει ένα ευάλωτο σημείο.
Μια Αχίλλειο πτέρνα…ότι δεν καλύπτει τα μάτια.
Και τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής, λέει ένα ρητό.
Ό,τι και να θέλει να δείξει το προσωπείο, τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια….
