Τουρισμός στις ράγες
Πριν λίγο καιρό οι τοπικοί μας άρχοντες αλλά και οι Περιφερειακοί, ανέφεραν ως ένα από τα τουριστικά στοιχεία προς αξιοποίηση της ορεινής περιοχής Ροδόπης πως ήταν ο Νέστος και το τρενάκι για τη διαδρομή Ξάνθη- Δράμα.
Προσοχή όμως. Ήταν λόγια και πρόταση που ακόμη δεν υπάρχει κάποια ένδειξη πως «κάτι» προχωράει ως πράξη.
Στα λόγια όλα είναι ωραία, εύκολα και πραγματοποιήσιμα.
Όμως οι πράξεις λείπουν μέχρι τώρα. Μάλιστα κάποιοι μίλησαν για «τουρισμό στις ράγες» δίπλα στα στενά του Νέστου, στις γραφικές εικόνες της διαδρομής που ξεχωρίζουν. Στα λόγια και τις φωτογραφίες έμεινε μέχρι τώρα η υπόθεση. Αλήθεια, ποιος φορέας, ποια προσωπικότητα θα κινηθεί μαζί με τους παράγοντες της Δράμας να υλοποιηθεί αυτή η ιδέα;
Γ.Δ.
Τουρισμός περπατώντας στο βουνό
Είναι γνωστό πως τα περισσότερα ελληνικά βουνά πως είναι βατά, προσεγγίσιμα και όχι ψηλά. Έτσι, είναι κατάλληλα για να τα γνωρίσει κανείς, να τα περπατήσει.
Χρόνια τώρα, σύλλογοι, σωματεία ορειβατικών δραστηριοτήτων και ιδιώτες, έχουν προχωρήσει στην δημιουργία ορειβατικών διαδρομών στα βουνά. Μεταξύ των βουνών που έχουν ορειβατικές διαδρομές περιλαμβάνονται και αυτά του νομού μας. Διαδρομές κάθε κατηγορίας και δυνατότητας, που έχουν καταγραφεί, καθαριστεί και σηματοδοτηθεί.
Όμως, για να υπάρξει επισκεψιμότητα των ορεινών αυτών διαδρομών, χρειάζεται προβολή ανάλογη και συνεργασία με όσους γνωρίζουν το αντικείμενο, το ζουν από κοντά και έχουν γνώση το πως οι διαδρομές θα πρέπει να γίνουν γνώστες τόσο στο εσωτερικό όπως και στο εξωτερικό, κυρίως την Ευρώπη. Ιδού ένα θέμα για την Επιτροπή Τουρισμού του δήμου Ξάνθης.
Γ.Δ.
Προβληματισμός
Το ερώτημα τέθηκε από συνδρομητή και σας το μεταφέρω με την άδειά του φυσικά, όπως πάντα. Με αφορμή σχόλια της στήλης λοιπόν για την προσπάθεια επανεμφάνισης του Τσίπρα στην πολιτική σκηνή ο συμπολίτης αναγνώστης προβληματιζόμενος εκφράζει την παρακάτω προσωπική άποψη.
Μου είπε: «Δε νομίζω ότι το ακροατήριό του θα έχει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ο Τσίπρας, παρά ελάχιστους. Αλλά απορώ, πώς θα συσπειρώσει τον χώρο της αριστεράς ένας που ευθύνεται για τον κατακερματισμό της;»
Αυτή η άποψη του φίλου αναγνώστη. Σας τη μεταφέρω ως μία ένδειξη ύπαρξης προβληματισμών που υπάρχουν στην κοινωνία.
Γ.Δ.
Σαν βοϊδάμαξα…
«Νιος ήμουν και γέρασα» θα μπορούσε να σχολιάσει ο κάθε Ξανθιώτης για το β΄ τμήμα του οδικού άξονα «Δημάριο- Μελίβοια».
Ολόκληρη ιστορία δεκάδων σελίδων μπορούσαν να γραφούν για την υπόθεση αυτή, όπως και για άλλες πολλές στη χώρα μας. Υποθέσεις που λόγω οικονομικών συμφερόντων και νομικών προσφυγών, λιμνάζουν στα δικαστήρια.
Βέβαια τα χρόνια περνούν, τα έργα καθυστερούν, τα χρήματα επιστρέφουν πίσω και η ζωή συνεχίζεται αργά, αργά, σαν σε βοϊδάμαξα.
Τραγική εξέλιξη γενικώς. Κι ένα έργο που πρέπει να τελειώσει σε 2 ή 3 χρόνια, ξεπερνάει τα 6 ή 7 και άλλα φτάνουν και πάνω από δέκα.
-Γι’ αυτό λέω, πως δεν υπάρχει σωτηρία…
Γ.Δ.
Σύσκεψη στο δήμο Νέστου
Βαρέως φέρει ο δήμαρχος Νέστου Σάββας Μιχαηλίδης την εξέλιξη στο θέμα με την ΔΕΥΑΞ..
Αμέσως λοιπόν, την Τρίτη κάλεσε σε σύσκεψη τους πολιτικούς και λοιπούς παράγοντες για ενημέρωσή τους και την μεθόδευση των αντιδράσεων ώστε να αλλάξουν τα νέα δεδομένα, κυρίως η άποψη του Δήμου Νέστου πως έχει αυτός δίκιο κι όχι ο δήμος Ξάνθης. Στη σύσκεψη συμμετείχαν οι βουλευτές Ν.Παναγιωτόπουλος και Γ. Πασχαλίδης, υπηρεσιακοί παράγοντες και αυτοδιοικητικοί. Φυσικά ο δήμαρχος Νέστου υποστήριξε την άποψη ότι οι εγκαταστάσεις είναι της ΔΕΥΑ Νέστου, πράγμα τελείως εκτός πραγματικότητας.
Τέλος πάντων, η υπόθεση όπως σχολίασα και χθες μάλλον θα έχει συνέχεια διότι «είναι πολλά τα λεφτά» που χάνει ο δήμος Νέστου.
Γ.Δ.
Ποιος λογαριάζει την αλήθεια; Ι
Η αλήθεια, με το χέρι στην καρδιά, είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Πολλοί λένε ότι πρέπει να λέγεται, όμως όταν την πεις τότε υπάρχουν αντιδράσεις, παρεξηγήσεις, φωνές, διαμαρτυρίες, συγκρούσεις. Γι’ αυτό και η αλήθεια λέγεται δύσκολα. Λίγοι θέλουν να την ακούσουν.
Έτσι, φτάσαμε κανείς να μην την θέλει και κυρίως να μην την λογαριάζει γιατί:
-«Οι εξετάσεις πάσης φύσεως που μπορούν να γίνουν σήμερα στα οστά θυμάτων των Τεμπών μετά την εκταφή τους, είναι αδύνατον να δώσουν δυόμισι χρόνια μετά, οποιοδήποτε στοιχείο». Γρηγόρης Λέων, ειδικός ιατροδικαστής, εξειδικευμένος σε ΗΠΑ και Ελλάδα.
-«Η κυβέρνηση επιτρέπει την εκταφή των οστών των Τεμπών, γιατί σίγουρα έχει εξασφαλίσει τρόπο να αποκρύψει τα αποτελέσματα». Μαρία Καρυστιανού πρόεδρος του συλλόγου πληγέντων στα Τέμπη.
Διαβάζοντας ή ακούγοντας αυτές τις δυο δημόσιες δηλώσεις, βλέπεις δύο κόσμους στην Ελλάδα του 2025. Από τη μια η Ελλάδα της αλήθειας. Η δήλωση του ιατροδικαστή δεν είναι ιδιοτελής ούτε μοναδική. Δεκάδες επιστήμονες βεβαιώνουν στον έγκυρο ελληνικό Τύπο (που είναι μειοψηφία στον χώρο…), ότι είναι πρακτικά αδύνατον να απαντηθεί σήμερα από τις εξετάσεις και τις αναλύσεις, αν το θύμα σκοτώθηκε κατά τη σύγκρουση ή αν κάηκε ζωντανό από την πυρκαγιά που προκλήθηκε. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να φανεί μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις που θα γίνονταν στην αρχή, με τον εντοπισμό των σορών.
Οι τοξικολογικές εξετάσεις μπορούν να δώσουν μόνο στοιχεία για ουσίες που υπήρχαν στον οργανισμό όσο τα θύματα ήταν ζωντανά.
Γ.Δ.
Ποιος λογαριάζει την αλήθεια; ΙΙ
Πάμε τώρα στην Ελλάδα του ψεύδους.
-Πώς είναι δυνατόν ένας πατέρας να κάνει απεργία πείνας επί 23 μέρες ζητώντας εκταφή οστών του παιδιού του, για τοξικολογικές εξετάσεις που επιστημονικά είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να καταλήξουν σε οποιοδήποτε συμπέρασμα;
– Πού είναι η επιστημονική κοινότητα να εξηγήσει από την πρώτη μέρα της απεργίας πείνας του ανθρώπου, ότι οι εξετάσεις που ζητά δεν έχουν νόημα;
-Πού είναι η κυβέρνηση και τα κόμματα να περιγράψουν την αλήθεια και να μην αφήσουν μια κοινωνία στον σκοταδισμό; Είχαμε διαδηλώσεις, επισκέψεις επωνύμων στον απεργό, σκληρές δηλώσεις πολιτικών για “το δικαίωμα του να μάθει”. ΤΙ να μάθει από τοξικολογικές εξετάσεις που δεν θα δώσουν τίποτα;
-Πού είναι τα Μέσα Ενημέρωσης να προστατέψουν την δημόσια ζωή από συκοφαντίες, ψεκασμένες θεωρίες, τερατολογίες και ασύστολα ψεύδη; Παρουσίαζαν από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί ελαφρά τη καρδία, τα ψεύδη και την συνωμοσιολογία. Ούτε και σήμερα κάνουν κάποια αναφορά στην αλήθεια.
Αυτή η αδυναμία στήριξης της αλήθειας, περνά σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που υιοθετεί τις αλλοπρόσαλλες θεωρίες, τις υπερασπίζεται ως δικές του απόψεις και συμμετέχοντας με πάθος κυρίως μέσω διαδικτύου, διευρύνει το χάος της ασυναρτησίας στην κοινωνία.
Μπορείτε εύκολα να καταλάβετε ποιοι έχουν την ευθύνη γι’ αυτό το μόνιμο κατάντημα στη χώρα. Πρωταγωνιστούν πολιτικοί και Μέσα Ενημέρωσης.
Γ.Δ.
13 ώρες δουλειάς…”
Σικάγο 1886. Η αιματοβαμμένη διεκδίκηση του Οκταώρου…
Ελλάδα 2025. Η…”ανώδυνη” επιβολή των δεκατριών ωρών…
Απελευθέρωση, λέει, το φρέσκο εργασιακό νομοσχέδιο…
“ARBEIT MACHT FREI” έλεγαν κάπου αλλού…
Κι έτσι (δια)λύεται το Δημογραφικό,
ο εργαζόμενος γονιός,
η Οικογένεια,
η χώρα ολάκερη….
Χρύσα Μπαΐρα
Αποχαιρετισμός στον Διονύση Σαββόπουλο
«Δεν ξέρω τι να γράψω για τον Διονύση Σαββόπουλο…έτσι κι αλλιώς τα έχουν πει όλα», κατά παράφραση του γνωστού τραγουδιού του. Δεν είναι ανάμεσά μας πλέον για να μας μεταδίδει τη σοφία του, να μας δίνει αυτή την πάντα φρέσκια οπτική των πραγμάτων, να εκφράζει με απλότητα τις βαθύτερες έννοιες της ζωής και συγχρόνως να μας απενοχοποιεί, γι’ αυτό που όλοι σκεφτήκαμε και δεν εκφράσαμε. Εξέφρασε με ήχο, λέξεις, νοήματα, εικόνες όλα τα τελευταία 60 χρόνια της ιστορίας της χώρας. Ποιος δεν σιγοτραγούδησε τη «συννεφούλα», τη «θάλασσα μικρή», ποιος δεν ρίγησε με το «σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα…», ποιος δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα «έλα στο χορό» ποιος δεν χόρεψε «σε χορούς κυκλωτικούς». Όλη η ψυχή του νεοέλληνα βρίσκεται στα τραγούδια του. Όλα τα τραύματά της χώρας από την εποχή της προσφυγιάς, της χούντας μετέπειτα, αλλά και οι ελπίδες για ένα νέο κόσμο εκφράστηκαν με απαράμιλλη ευαισθησία και αριστοτεχνική ποιητική έκφραση.
Ο Σαββόπουλος ανήκει στο πάνθεον των μεγάλων μας μουσικών δημιουργών, μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη.
Τον αποχαιρετούμε με τα λόγια του: «Ό,τι έγραψα είναι ένα τραύλισμα νομίζω. Αυτό είναι για μένα η μουσική: το θείο τραγούδι που ένα αδέξιο παιδί το λέει κομπιάζοντας, έχοντας στην καρδιά την ακατόρθωτη μελωδία μιας λαχτάρας για τελειότητα από ένα πλάσμα που δεν την έχει».
Σ’ ευχαριστούμε Διονύση μας!
Μ.Ξ.
Για το συνέδριο στην Κομοτηνή
Ένα διήμερο συνέδριο πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στον γειτονικό νομό Ροδόπης. Πρόκειται 2ο Regional Growth Conference Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, που διοργανώθηκε από ιδιώτες και συγκεκριμένα δύο εφημερίδες, την εφημερίδα «Χρόνος Κομοτηνής και της εφημερίδας «Πελοπόννησος», ενώ συνδιοργανώτρια ήταν η περιφέρεια και ομιλητές θεσμικοί, πολιτικοί και παραγωγικοί φορείς που ανέδειξαν τα προβλήματα, τα αναπτυξιακά ελλείμματα αλλά και τις προτάσεις τους για βρει η περιφέρειά μας τον βηματισμό της προς την ανάπτυξη. Αυτός ήταν και ο στόχος του συνεδρίου να αναπτυχθεί να διάλογος μεταξύ των φορέων, να εξαχθούν συμπεράσματα που θα είναι στη διάθεση των αρχών προκειμένου αφ’ ενός να τα εντάξουν στον σχεδιασμό τους και αφετέρου να ασκηθούν πιέσεις προς την κεντρική κυβέρνηση για λύσεις σε ζητήματα σημαντικά όπως το δημογραφικό, οι ελλείψεις υποδομών, του σιδηροδρομικού δικτύου καθώς και προβλήματα του πρωτογενούς τομέα.
Απ’ αυτή την άποψη είναι θετικό να γίνεται ένας διάλογος αλλά το σημαντικότερο είναι να μην μείνουν στα λόγια όλα αυτά.
Κι επειδή χορτάσαμε από λόγια , αναπτυξιακά συνέδρια και διακομματικές και τίποτε δεν είδαμε απ’ αυτά που ειπώθηκαν και δεσμεύτηκαν οι πολιτικοί γι’ αυτό κρατάμε μικρό καλάθι…
Μ.Ξ.
