Τριτοκοσμικές κοινωνικές συμπεριφορές
Όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχει βελτιωθεί η κοινωνική συμπεριφορά των συμπολιτών μας, η πραγματικότητα μας προσγειώνει απότομα. Υπάρχει πάντα μια διάσταση ανάμεσα σ’ αυτό που θέλουμε να νομίζουμε ότι υπάρχει και αυτό που πραγματικά υπάρχει. Δυστυχώς κάποιοι συμπολίτες μας δεν εννοούν να συμπεριφερθούν σαν υπεύθυνοι, ώριμοι άνθρωποι που σέβονται τον συνάνθρωπό τους και γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους σε μια σύγχρονη κοινωνία. Επιμένουν να φέρονται τριτοκοσμικά με αποτέλεσμα να προκαλούν οργή αλλά και να βγάζουν μια υποβαθμισμένη εικόνα της τοπικής κοινωνίας. Όπως για παράδειγμα αυτοί που περπατάνε και ξαφνικά …φτύνουν στον δρόμο αδιαφορώντας για τους άλλους περαστικούς που είναι αναγκασμένοι όχι μόνο να υποστούν αυτό το θέαμα αλλά και να νιώσουν σιχασιά στην καλύτερη περίπτωση και όχι τίποτε χειρότερο.
Τι κοινωνική ανευθυνότητα, τι ασέβεια, τι αγένεια, τι αμορφωσιά!
Επιτέλους ζούμε στο 2025 όχι στο 1825!
Μ.Ξ.
Έπεσαν οι τιμές
Πρώτη μέρα προχθές με μειωμένες τιμές σε 2.000 κωδικούς τροφίμων τελικά (αρχικά είχαν εξαγγελθεί 1.000 κωδικοί) και όπως φάνηκε τα μάρκετ συμμορφώθηκαν και τήρησαν την συμφωνία. Όσοι πήγαν για ψώνια μας είπαν ότι είδαν αρκετή διαφορά σε είδη πρώτη ανάγκης σε ένα εύρος μείωσης από 50 λεπτά έως και 1 και 1,50 ευρώ. Δεν είναι αμελητέο αλλά δεν είναι αρκετό. Η χώρα μας σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat είναι τελευταία σε αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών της. Η αγοραστική δύναμη είναι συνάρτηση του μισθού και του πληθωρισμού. Σε μας παρατηρείται το φαινόμενο ότι ενώ ο πληθωρισμός μειώνεται οι τιμές δεν πέφτουν παρά μόνο με παρέμβαση του κράτους που όμως έχει ημερομηνία λήξης ως τέλος του χρόνου.
Ποια είναι η λύση; Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι πολυπαραγοντική και σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη, τις επενδύσεις που θα φέρουν δουλειά και καλούς μισθούς για να ανεβεί το βιοτικό επίπεδο.
Μ.Ξ.
Ωδή στον κορυφαίο της Αιμοδοσίας
Ανέβαινε στον ουρανό
ο πρώτος των αιμοδοτών
καΐκι ακολουθούμενο
ως είθισται από γλάρους
–
Κατάλευκα ήταν τα πανιά
μηνύματα γεμάτα
ανόρθωσης συνάνθρωπων
από κακοτοπιές
–
Είδαν οι εμπειρογνώμονες
Να’ χει κολλήσει το καντράν
στο εκατόν σαράντα επτά
χάνοντας τη λαλιά
–
Άντε να συνταγογραφηθεί…
άντε ξανά να επιτευχθεί…
άντε να φωτογραφηθεί…
η επίδοση αυτή…
–
Καλό ταξίδι δάσκαλε
και μόνο ευγνωμοσύνη
το γένος το ανθρώπινο
αιώνια θα σου δίνει
Σ.Αρσενίου
Σεβασμός πρέπει
Την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου όπως είναι γνωστό, καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια και Εθνική ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού. Είναι μια μέρα αφιερωμένη στα άτομα με προβλήματα όρασης καθώς και στον αγώνα τους για ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια και ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία.
Πολύ συχνά συναντούμε ανθρώπους που χρησιμοποιούν παράλληλα με το λευκό μπαστούνι και σκύλο οδηγό στις μετακινήσεις τους.
Το λευκό μπαστούνι διασφαλίζει την ελευθερία ενός ατόμου με οπτική αναπηρία στο δρόμο, στην εργασία, στην ψυχαγωγία κ.τ.λ. Παράλληλα μας διδάσκει τον σεβασμό που πρέπει να επιδεικνύουμε στους οδηγούς όδευσης των τυφλών και να μην τοποθετούμε εμπόδια όπως καθίσματα, οχήματα, περίπτερα, πινακίδες και οτιδήποτε εμποδίζει τον σκοπό για τον οποίο τοποθετήθηκαν.
Γ.Δ.
Ο τολμών νικά; Ι
Δύο δήμαρχοι, πρωτεύουσας ο Χάρης Δούκας και Θεσσαλονίκης ο Στέλιος Αγγελούδης, έχουν φτάσει στο αμήν με τα τραπεζοκαθίσματα.
Ο πρώτος δήλωσε ότι η κατάσταση με τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Από κοντά ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης που δήλωσε οργισμένος «Τέλος στην ασυδοσία με τα τραπεζοκαθίσματα στη Θεσσαλονίκη», εννοώντας ότι θα ληφθούν άμεσα μέτρα.
Κι ένα τελευταίο από την Σκύδρα από έγγραφο του Αστυνομικού Τμήματος Σκύδρας. Το οποίο ανέφερε ότι: «Από τα 38 καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος τα 4 είχαν άδεια για τραπεζοκαθίσματα».
Τα σχόλια μετά από τα παραπάνω περιττεύουν. Απλά το φαινόμενο έχει εμφανιστεί παντού. Σε μικρές και μεγάλες πόλεις. Έτσι, τα πεζοδρόμια έχουν μετατραπεί σε χώρους απαγορευμένους για πεζούς, μητέρες με καρότσια, ΑμεΑ.
Γ.Δ.
Ο τολμών νικά; ΙΙ
Το σχόλιο δεν στρέφεται ενάντια στους επαγγελματίες. Το σχόλιο επισημαίνει μια εικόνα απαράδεκτη. Μια εικόνα που δεν τιμά αναλογικά κάποιους επαγγελματίες οι οποίοι φροντίζουν για το προσωπικό τους όφελος εις βάρος των δημοτών.
Κανείς δεν λέει ν’ απαγορευτούν τα τραπεζοκαθίσματα. Όχι. Απλά θα πρέπει να τηρείται η σχετική απόφαση και να λαμβάνεται υπόψιν ότι στην ίδια πόλη ζουν και κυκλοφορούν άνθρωποι ηλικιωμένοι, μητέρες, άνθρωποι με καρότσι ΑμεΑ κλπ.
Ο δημοτικός χώρος δεν χαρίζεται. Ενοικιάζεται ένα ποσοστό του και ο υπόλοιπος μένει για τους πολίτες-δημότες, για να κυκλοφορούν με άνεση και ασφάλεια.
Έτσι, καταδικαστέα είναι ως εκ τούτου η υπερβολή κατάληψης επιπλέον χώρου από κάποιους που αγνοούν την απόφαση που ισχύει και τους χορηγήθηκε για συγκεκριμένα τετραγωνικά. Το κυριότερο όμως είναι η απαξιωτική στάση ελάχιστων προς τους συμπολίτες τους.
Γ.Δ.
Ο τολμών νικά; ΙΙΙ
Το θέμα, όπως είδαμε από την αρχή του σχολίου, αφορά τους περισσότερους Μητροπολιτικούς δήμους.
Η λύση βέβαια είναι στο γήπεδο των δήμων και μόνον. Και στους δήμους που διαθέτουν δημοτική αστυνομία τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα, εάν και εφόσον ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι είναι αποφασισμένοι να εφαρμόσουν την δική τους απόφαση.
Στους δήμους που δεν διαθέτουν δικά τους όργανα ελέγχου, η ευθύνη μεταβιβάζεται στην Αστυνομία μετά από αίτημα του δήμου.
Η δράση αυτή βέβαια προϋποθέτει ότι ο δήμος, ο κάθε δήμος, έχει αποφασίσει αφενός να βάλει μια τάξη στην αυθαιρεσία και από την άλλη να συγκρουστεί με τους παραβάτες επαγγελματίες. Γι’ αυτό ο τίτλος του σχολίου είναι εάν ο κάθε δήμος θα στηρίξει τους πολλούς δημότες ή όχι.
Γ.Δ.
Ξαφνικός θάνατος του Λευθέρη Μαυρίδη
Όταν φεύγουν από τον ανεμόδαρτο βράχο της ζωής αγναντεύοντας το άπειρο της θάλασσας και τ’ ουρανού φίλοι και συνοδοιπόροι, οι αναμνήσεις έρχονται πλημμύρα και σε κατακλύζουν.
Με τον Λευθέρη Μαυρίδη συμπορευτήκαμε αρκετά χρόνια. Η γνωριμία μας έγινε σε χρόνους δύσκολους να βρεις αίμα για τον άνθρωπό σου που κινδύνευε και ήταν απαραίτητο. Ο Μαυρίδης ήρθε από τη Θεσσαλονίκη να δουλέψει στο εργοστάσιο ζαχάρεως. Πνεύμα ανήσυχο, άνθρωπος πρακτικός αλλά με δύναμη ψυχής που εντυπωσίαζε, ευγενικός και δοτικός απόλυτα.
Εδώ λοιπόν στην Ξάνθη σκέφτηκε την ίδρυση ενός Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών. Συμπαραστάτες συνάδελφοι ζαχαράδες και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα το 1975 επίσημα. Το ξεκίνημα αυτό ήταν δύσκολο, με εμπόδια κυρίως την έλλειψη ενημέρωσης των Ξανθιωτών για το τι είναι εθελοντική αιμοδοσία και τις μεγάλες ελλείψεις του Νοσοκομείου.
Με τα χρόνια, με υπερβάσεις σιγά-σιγά κατεστημένων αντιλήψεων ο Σύλλογος που πήρε το όνομα «Αγάπη» εδραιώθηκε, δούλεψε σκληρά, δικαιώθηκε και έγινε ο πρώτος στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς.
Κι αυτό το ξεκίνημα, την χάραξη της πορείας επί σειρά ετών, οφείλεται στον Λευθέρη Μαυρίδη και τους άξιους που συνέχισαν το έργο του με κορυφαίο τον Γιάννη Παπαχρόνη.
Γ.Δ.
Ξαφνικός θάνατος του Λευθέρη Μαυρίδη ΙΙ
Γι’ αυτό αξίζει να μνημονεύσω ότι ο θάνατος του Λευθέρη ήταν ξαφνικός και τον βρήκε στο σπίτι του. Ήταν 86 χρόνων, με καλή υγεία και πνευματικά σε πλήρη λειτουργία. Μάλιστα ετοιμαζόταν να έρθει στην Αμφικτιονία όπου βέβαια και θα αποτελούσε το τιμώμενο πρόσωπο από τον αγαπημένο του Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών «Η Αγάπη».
Όμως, βάσκανος μοίρα, τον άνθρωπο αυτόν, λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η Αμφικτιονία 2025 εδώ στην Ξάνθη, στην πόλη που αγάπησε σαν δική του και έζησε χρόνια με την οικογένειά του, έχασε την ζωή του στις 20 Σεπτεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη, την πόλη καταγωγής.
Στην πραγματική ζωή υπάρχουν στιγμές μικρών και μεγάλων αποχωρισμών. Ο δικός μου από την αναγγελία του θανάτου του Λευθέρη Μαυρίδη ιδιαίτερος και δύσκολος. Διότι πέρα από την συμμετοχή στον σύλλογο ακολούθησε και η προσωπική και οικογενειακή φιλία.
Γ.Δ.
