Ένας ύμνος στο σκυλί είναι τούτο το βιβλίο του Κορτώ.
Του λέει: «Τζέρι, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Γιατί μπήκες στη ζωή μας και τη μεταμόρφωσες. Σαν όλα τα σκυλιά, είσαι μια ανεξάντλητη μηχανή χαράς, κι η απλή σου ευτυχία, η ευγνωμοσύνη για το κάθε μας χάδι, η αστείρευτη, ανόθευτη αγάπη σου είναι ένα καθημερινό μάθημα – το δώρο μιας καθαρής καρδιάς. Κι έτσι, Τζεράκι, αυτό το βιβλίο είναι δικό σου, κι ας μην το διαβάσεις. Γιατί όποιος αγαπάει, υμνεί. Όποιος αγαπάει, λέει ιστορίες του αγαπημένου. Αν είχαμε όλοι την ψυχή σου, ο κόσμος θα ‘ταν Παράδεισος».
Ας πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Σε κείμενό μου παλιότερο γράφω για τον συγγραφέα:
«Τον Αύγουστο Κορτώ τον γνώρισα με την ευκαιρία της παρουσίασης στην Ξάνθη του έργου του “Το βιβλίο της Κατερίνας”, τον Μάη του 2014. Είπα τότε ότι διαβάζοντάς το απορροφήθηκα τόσο, ώστε δεν μπορούσα να κοιμηθώ αν δεν το τελείωνα. Σηκωνόμουν, το συνέχιζα, έκλεινα τα μάτια, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ώσπου τελείωσε.
Τον Κορτώ τον ήξερα μέσες άκρες, και από το διαδίκτυο και από άλλες πηγές. Σαφώς το νέο αυτό καθεστώς δημιουργεί νέα αναγνωστικά ήθη. Όσον αφορά τον Κορτώ, πιστεύω ότι εκδότες και αναγνώστες θα ξαναγυρίσουν στα παλιότερα βιβλία του και θα τα δουν πλέον με το μάτι της Κατερίνας».
Ποιος, όμως, είναι ο Κορτώ;
Ο Πέτρος Χατζόπουλος (Θεσσαλονίκη, 1979), περισσότερο γνωστός υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμό του ως Αύγουστος Κορτώ, είναι Έλληνας συγγραφέας και μεταφραστής.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το 1999 δημοσίευσε την πρώτη συλλογή διηγημάτων του, το Βιβλίο των βίτσιων, και έκτοτε ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση. Ζει πλέον στην Αθήνα, στα Εξάρχεια. Έχει εκδώσει διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, νουβέλες, κριτικές και βιβλία για παιδιά. Ο Κορτώ είναι ακτιβιστής κατά των διακρίσεων σεξουαλικού προσανατολισμού, ενώ έχει δεχτεί και λεκτικές επιθέσεις για τις θέσεις του. Τον Νοέμβριο του 2014 παντρεύτηκε στην πολιτεία της Νέας Υόρκης τον σύντροφό του Αναστάσιο Σαμουηλίδη. Στις 7 Μαρτίου 2024 παντρεύτηκαν στην Αθήνα, όντας από τα πρώτα ομόφυλα ζευγάρια που πραγματοποιήσαν γάμο στην Ελλάδα, πολιτικό γάμο τον οποίο τέλεσε ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας.
Ποιος είναι ο Τζέρι του Κορτώ;
Ο Γιάννης Καφάτος γράφει:
«Ο Τζέρι είναι ο σκύλος του συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ και του συντρόφου του. Ζουν και οι τρεις στα Εξάρχεια. Οι αναρτήσεις του συγγραφέα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κάνει τον Τζέρι μάλλον τον πιο γνωστό ημίαιμο σκύλο της Ελλάδας. Το βιβλίο του Τζέρι που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, το εκδοτικό σπίτι του Αύγουστου Κορτώ, είναι κάτι μεταξύ ερωτικής επιστολής που δε θα διαβαστεί ποτέ από τον παραλήπτη της και ενός ημερολογίου του συγγραφέα από την ημέρα που ο Τζέρι έγινε μέλος της οικογένειας».
Ο Κορτώ πολύ διακριτικά συνδέει την αγάπη του με τους ανθρώπους με την αγάπη του με τον σκύλο του, τον Τζέρι:
«Τη μάνα σου, Τζεράκι, τη θυμάσαι;
Ήσουν δυο μηνών όταν σε πέταξαν με τ’ αδερφάκι σου στον δρόμο. (Από σύμπτωση – με τέτοιες συμπτώσεις το χάος γίνεται ζωή – η ουρανόσταλτη γυναίκα που σας μάζεψε είχε τ’ όνομα της δικής μου μάνας.) Παρά την τρομάρα σας, δεν ήσασταν σκελετωμένα, άρα, το πιθανότερο, πρόλαβες να θηλάσεις.
Τι να θυμάσαι, όμως, από κείνη την τρυφερότητα, απ’ τον ύπνο που σ’ έπαιρνε με τη ρώγα στο στόμα; Ανεξιχνίαστο. Εδώ οι άνθρωποι, φορτωμένοι με τόσες λέξεις, και δεν μπορούμε να φέρουμε βόλτα το μυστήριο της μνήμης.
Την ονειρεύεσαι, άραγε; Όταν κοιμάσαι βαθιά, κι ενίοτε ροχαλίζεις, ή τινάζεις τις πατούνες, ή βγάζεις ένα σιγανό «Γουφ», μήπως σου ’ρχεται η μυρωδιά της, η υφή του δέρματος, η γλώσσα της στο πρώτο σου χνούδι;
Ανεξιχνίαστο. Αλλά η μητρότητα φτάνει βαθιά· η ρίζα της μάνας, ακόμα κι αν κοπεί νωρίς, συνεχίζει να βλασταίνει.
Μπορεί να τη θυμάσαι με το σώμα – εξάλλου, η σάρκα έχει τη δική της, κρυφή, άσβηστη μνήμη.
Χρόνια πριν, βρέθηκα σ’ ένα καταφύγιο αδέσποτων στην Κυψέλη. Είχαμε πάει με μια κολλητή να βάλουμε ένα χεράκι, γιατί τους είχαν αφήσει στην πόρτα μια κούτα με έξι κουταβάκια ημερών, με τα ματάκια τους ακόμα κλειστά. Κι εκτός απ’ το τάισμα με τη σύριγγα, έπρεπε κάθε τόσο να τους τρίβουμε απαλά την κοιλίτσα με το δάχτυλο, για να κατουράνε – το ίδιο θα ’κανε η μάνα τους με τη γλώσσα, ώσπου να αναπτυχθεί το ουροποιητικό, και να κατουράνε μόνα τους.
Κι όπως όλα τα σκυλιά, ψοφάς να δίνεις κοιλίτσα: έτσι λέμε την απόλυτη παράδοση στο χάδι, όταν πέφτεις – πλαφ – σαν τηγανίτα, για να σε πιλατέψουμε ώσπου να λιγώσεις. Επίσης, όπως όλα τα σκυλιά, σ’ αρέσει συχνά να γυρίζεις ανάσκελα, με τα πόδια στον αέρα, και να περιμένεις, τούρλα, να ’ρθουμε να σε περιλάβουμε. Καμιά φορά αποκοιμιέσαι έτσι, κι είσαι σαν κουρδιστό παιχνίδι που χάλασε» (σελ. 9-10).
Όποιος / όποια αγαπά τα ζώα, θα βρει θαυμάσιο το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ.
Η Κατίνα Βέικου Σεραμέτη μού έλεγε:
«Όποιος είναι φιλανθής, μπορεί να είναι και φιλάνθρωπος». Εγώ προσθέτω: «Όποιος είναι φιλόζωος, μπορεί να είναι και φιλάνθρωπος»…
