Η τέχνη δεν είναι η ανταμοιβή μιας πολιτισμένης κοινωνίας.
Είναι προϋπόθεσή της!
Γιάννης Κολοκοτρώνης
Η σύγχρονη τέχνη είναι το καινούργιο που προσδιορίζει την αισθητική φροντίδα των πόλεων σε διεθνές επίπεδο. Είναι εύκολο να αντιληφθείς τη λειτουργεία της πόλης από την πρωτοπορία αυτών που την διοικούν, σχεδιάζουν και εμπιστεύονται την δημόσια τέχνη για να την ισορροπήσει.
Τη σύγχρονη εικόνα της πόλης. Η εικαστική αντίληψη διαμορφώνει συνειδήσεις και δημιουργεί το αξιοθαύμαστο. Έτσι, πόλεις που αξιώνονται έργα σύγχρονης τέχνης, γίνονται πλέον σημείο αναφοράς και σεβασμού στον παγκόσμιο χάρτη.
Αναζητώντας το νέο στην τέχνη αυτή, συνειδητοποιείς ότι ένας άπειρος φυσικός πλούτος πάει χαμένος και σε καλεί να τον εκμεταλλευτείς. Η αγνή ψυχική κατάσταση του πρωτόγονου δημιουργεί το νέο, μπροστά στο θέαμα της ζωής και της φύσης. Ψυχή και υλικό σε οδηγούν σ ‘ ένα συνταρακτικό καλλιτεχνικό γεγονός.
Τα έργα της τέχνης αυτής, ενσωματώνονται στην αναγκαιότητα των ανθρώπινων πόθων και δημιουργούν επιθυμίες. Δημιουργούν νέες προοπτικές για μια νέα παιδεία. Για δημιουργία χώρου στην πανευφροσύνη της φαντασίας. Στο αρχιτεκτόνημα του ΚΑΛΛΟΥΣ κατευθύνομαι από την συγκίνηση της απλότητας για μια διαφορετική τάξη του κόσμου, που προβάλλει το ορατό σαν μια καινούρια ποιητική εικόνα, σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, με κάτι που πριν λίγο ήταν ασύλληπτο.
Η τοποθέτηση του κατεργασμένου από τη φύση και το χρόνο, παρουσιάζει εξωτερική
λαμπράδα και εσωτερική διαφάνεια στην ψυχή του έργου και του δημιουργού με ουσιαστικό νόημα για την θαυμαστή του αίγλη. Για το ζήλεμα των ματιών, για το σκίρτημα της ψυχής και την εγρήγορση των αισθήσεων.
Για να βρουν κι άλλοι έδαφος δράσης εκεί που ο νους δεν πήγαινε μέχρι τώρα. Για μια καινούργια τολμηρή παρέμβαση με την Αρετήν που προϋποθέτει το κάλλος, για την γοητεία της πόλης.
Για την απαλότητα των ονείρων που δίνουν δύναμη για τα επόμενα κατορθωτά.
Για την μύηση του ανθρώπου σε ουσιαστικές αξίες της ζωής, στην γήινη περιπέτειά του. Για έναπρωτόγνωρο ρίγος μέσα στον κόσμο της τέχνης.
Για το ποιοτικό παιχνίδι της ζωής, της ψυχής τον πλούτο, το όραμα στα μάτια των παιδιών, της μνήμης τη συγκομιδή, την θεραπεία της πόλης.
Την φυσιογνωμία της ( φύση+γνώμη) για μια άλλη ψυχική λειτουργία με άπειρη ευγένεια.
Συνθέτοντας τέχνη, συνθέτεις ανθρώπους.
Δίνεις χαρά με τη σφραγίδα της γνησιότητας, της πρωτοπορίας και τότε κάθε έργο τέχνης αποτελεί και ένα προκεχωρημένο φυλάκιο σε σκοτεινές εποχές, για να φωτίζει.
