«Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα»
Παύλος Σιδηρόπουλος
Πόσα δεν έγιναν, πόσα δεν είδαμε, πόσα δε νιώσαμε το τελευταίο διάστημα στη μικρή μας πόλη; Φοιτητές, μυαλά, μουσικές βγήκαν στο προσκήνιο της Ξάνθης! Τι καλύτερο;
Οι μελλοντικοί αρχιτέκτονες, φοιτητές του ΔΠΘ, που ζουν στην πόλη κι ονειρεύονται το μέλλον τους, μας έδειξαν από τις 17 ως τις 26 Μαρτίου τις ιδέες τους. Στο πλαίσιο των μαθημάτων τους κλήθηκαν να δοκιμάσουν να ενσωματώσουν σύγχρονα έργα της παγκόσμιας τέχνης στον δημόσιο χώρο της πόλης. Έπρεπε να αιτιολογήσουν τις επιλογές τους, να οραματιστούν ένα καλύτερο και ομορφότερο αύριο, να συμπεριλάβουν όλους τους συμπολίτες τους.
Έτσι αναδείχτηκαν ιδέες προκλητικές, περίπλοκες, επίτηδες παιγνιώδεις. Οι φοιτητές πάντως στάθηκαν μπροστά στους πολίτες της Ξάνθης και συνδιαλέχτηκαν μαζί τους. Τι καλύτερο; Τι πιο ελπιδοφόρο; Τι πιο δημοκρατικό και δημιουργικό;
Ακολούθησαν τα παιδικά – και όχι μόνο – μυαλά στο 1ο Φεστιβάλ Γρίφων Ξάνθης! Πόσες δράσεις, πόσες σκέψεις, πόσες σπαζοκεφαλιές; Ομιλίες, αινίγματα, άνθρωποι από την Ξάνθη, την Ελλάδα και τον κόσμο ήρθαν να υποστηρίξουν – τι άλλο; – ότι οι γρίφοι μας ελκύουν για τη δυσκολία που μας θέτουν, για την κινητοποίηση της σκέψης μας, για την επισταμένη προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων μας.
Αυτό υποστήριξε κι ο Γιώργος Έψιμος, μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ και ψυχωμένος δάσκαλος στην πόλη μας. Ότι είναι δηλαδή στο χέρι της Ξάνθης «να μην το πάρει το ποτάμι», είτε αυτό αφορά στην εύκολη και χωρίς κόπο λύση του οποιουδήποτε γρίφου της ζωής μας είτε στη σπίθα στα μάτια, ειδικά των μικρών παιδιών, που προσπαθούσαν αυτές τις μέρες του Φεστιβάλ να ζήσουν τη χαρά της προσπάθειας, της ανακάλυψης – ενίοτε και ομαδικής – και της έκπληξης!
Και ήρθε στο τέλος το κερασάκι στην τούρτα! Το Φεστιβάλ Μουσικών Σχολείων, η Ξάνθη ως πόλη των ονείρων μας ή καλύτερα ως πόλη που νοιάζεται για τα όνειρα των παιδιών μας, για τον δρόμο τους που ψάχνουν να βρουν, ώστε να φτάσουν εκεί. Ένα Μουσικό Σχολείο, αυτό της Ξάνθης, που στεγάζεται εδώ και χρόνια σε τελείως ακατάλληλες εγκαταστάσεις, δημιουργεί, επιμένει, υπερβαίνει τις δυνάμεις καθηγητών, εθελοντών, οργανωτών, συμμετεχόντων, υποστηρικτών, για να επιτευχθεί μια γιορτή μουσικής! Μια γιορτή που μας ανυψώνει όλους, μικρούς και μεγάλους, που κάνει να φτάσει στα χείλη τόσων πολλών ανθρώπων αυτό το τόσο όμορφο που ακουγόταν παντού: «Μπράβο τα παιδιά!»
Όπως τόσα μπράβο που ακούστηκαν στην επίσημη τελετή έναρξης, με την υπέροχη Έλλη Πασπαλά, σε ένα ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο (που σεβάστηκε όμως τα παιδιά του και τους καλλιτέχνες και έκανε αξιοθαύμαστη ησυχία, παρά και τις μικρές ηλικίες παιδιών που παρακολουθούσαν και γέμιζαν εικόνες, ήχους και συναισθήματα!).
Θα ήθελα να κλείσω το κείμενο αυτό κάνοντας μια ή καλύτερα τρεις ευχές. Η πρώτη είναι του χρόνου να συνεχίσουν κανονικά όλες αυτές οι δράσεις που προαναφέρθηκαν και να «ανθίσουν» ακόμα περισσότερο.
Η δεύτερη είναι να «τρέξει», παράλληλα με το Φεστιβάλ Μουσικών Σχολείων, μια διεθνής καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων από το κοινό (crowdfunding «ελληνιστί»), με βίντεο και συνεντεύξεις ανθρώπων του Μουσικού Σχολείου, για την ανεύρεση χορηγών, μικρών και μεγάλων, από συλλόγους Ελλήνων της διασποράς, από ευεργέτες επώνυμους κι «ανώνυμους», ώστε να επιτευχθεί άμεσα η κατασκευή ενός νέου κτιρίου, που αξίζουν τα παιδιά και οι καθηγητές του Μουσικού Σχολείου Ξάνθης και που αναφέρεται στον προγραμματισμό του Δήμου Αβδήρων εδώ και χρόνια. Με τόσους άξιους ανθρώπους που έχει η Ξάνθη και με συντονισμό, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, όπως αποδεικνύεται.
Η τρίτη και τελευταία ευχή αφορά τα παιδιά μας, είτε αυτά είναι μαθητές σχολείων είτε φοιτητές. Μακάρι να σας έχουμε πιο συχνά πρωταγωνιστές, να σας ακούμε, να σας βλέπουμε στο προσκήνιο της πόλης. Μόνο έτσι θα είναι μόνιμη η Ανάσταση στη μουντή καθημερινότητά μας, όπως την έχουμε καταντήσει. Σας έχουμε ανάγκη!
Καλό Πάσχα, σε όλους και όλες, μικρούς και μεγάλους, με υγεία, αγάπη και δημιουργία!
